|
LAMPAS - summaria fasciculorum
Iunius 2004
Euge, contra opinionem nonnullorum iam ad tertium fasciculum „Lampadis" pervenimus! Ubi auctrix haud ignota Olga Tokarczuk de conventu suo cum manibus in oppido Helvetico Bollingen nobis narrat. Nam postquam turrim ad lacum spectantem visitavit, in qua ultimam partem itineris mundani praeclarus indagator animarum Carolus Gustavus Jung degerat, turri relicta Tokarczuk ab agmine hilaris iuventutis quasi arrepta est, qui iuvenes, petasis nigris talibusque paenulis vestiti, carmina cantantes tympanaque pulsantes, ad oram lacus properabant. Nil mirandum hac in re esset, nisi agmen hoc – ut putare videtur Tokarczuk – in somnio quodam Jung iter suum coepisset! Nam somnium de talibus iuvenibus ad lacum properantibus quadam nocte multoties psychoanalistam illustrem vexabat. Manes prorsus sunt! – redormire nequiens in diario notavit. Manes plane adhuc et viventes, nunc scriptricem Polonam vexantes!
Deo gratias agimus Tokarczuk non visitavisse ecclesiam hanc, de qua somniavit Jung merdam ingentem in aram desuper cadere!
Petrus Wojciechowski de amicitia sui cum nunc iam mortuo pellicularum praestantissimo ordinatore Christophoro Kieślowski narrat, dialogum amborum de inopia doctrinarum anno 1978 habitum lectoribus praebet. Desunt nobis doctrinae ad vitam cotidianam spectantes, deest motrum quoddam quod nos propellat – queritur Kieślowski. – Criteria omnia evanuerunt et nihil plus valet. Adest tamen certe – respondet ei sobrie Wojciechowski – loco doctrinae mythologia populi: idem autocinetum colore flavo pictum multo plus constat quam prasinum aut rubrum!
De cantore Christophoro Krawczyk, tunc (et, inopinate, nunc, multos post annos silentiae) maximi in Polonia momenti dum narrans, dicit Wojciechowski carmina eius id generis esse ubi strepitus plus valeat quam verba. Peius tamen et fieri potest – addit – cum strepitus solus (ullis sine verbis) regnet. Hic nimis rigide agisse Wojciechowski nobis videtur, nam adsunt verba carminibus Krawczyk, multa et qualia! Exempli gratia: Navi vaporaria iter pulchrum, vaporaria navi iter pulchrum!
Poeta Thaddaeus Dąbrowski diarium scripsit morationis suae aliis cum litteratis ex terris circumbalticis oriundis in oppido Suetico insulari Visby. Ubi, liceat mihi sententiam exprimere, totum fere per mensem nihil fecerunt nisi in arte aliius a lii mirandi se oblectaverunt. Phy, licentia poetica!
Hanna Kral librum novum scripsit, „Linea extraordinarie longa" intitulatum, denuo - ut coniectare potuerimus - de Iudaeis pernicieque eorum tractans, nam iam antea lineam extraordinarie longam textus his rebus dedicavit. Pars quaedam fabulae in „Lampade" datur. Res, fateor, non facile legitur - si de Esquimis aliquid olim scribet, unam per noctem sumam!
Tres domini S. (Johannes Sowa, Slavomirus Shuty, Marcus Sieprawski) de arte litterarum, nempe quomodo esse debeat tempore "consumptionis" ubique regnantis, multas per paginas inane loquuntur. Inane, nam, nostra quidem sententia, consumptio talis semper regnat, interdum tamen, e.gr. sub dicione communistarum, non multa adsunt quae consumi possint. Huic sententiae et quartus colloqui particeps, Matthias Kaczka, poeta-slammer Cracoviensis, subcribere videatur.
Si de Cracovia iam agitur... Non pulchre de hac urbe supradictus Sowa, ipse Cracoviensis, scribit in commentario de tribus libris nuper variis in terris (USA, Hibernia) in lucem editis, qui omnes de rebus Cracoviae actis narrant. Personae librorum, expatriates Anglosaxoni, hac in sacerrima urbe nostra loco precandi et supplicandi ante aram a Vito Stwosz factam, multifariam copioseque futuunt omnia quae, ut dicunt, super terra moventur! Non bene faciunt – iudicat Sowa – nam urbs illa non tam procreandi quam moriendi magis idonea sit, quod bene intellegunt scriptores illustrissimi Ceslaus Miłosz et Slavomirus Mrożek, qui longinquis de terris Cracoviam reducti sunt ut hic diem ultimum obirent. Si Varsavianus quidam talia effaretur, igne draconis Waweliensis statim consumeretur!
Inscriptio commentarii „Zmuła”, quod verbum Polonicum La tine reddere non audemus. Satis sit dicere eam rem parum iucundam significare.
Insuper carmina Pauli Kozioł et Jaroslai Klejnocki, sermo solutus Miroslai Nahacz. Cantatrices orchestrae puellarum „Verba nonnulla" in fasciculo hoc interrogantur.
|
