XV. Erant autem appropinquantes illi omnes portitores et peccatores, ut audirent eum.

² Murmurabant pharisaei et scribae dicentes: ‘Hic peccatores recipit et manducat cum eis’.

³ Dixit ad illos hanc collationem dicens:

⁴ ‘Quis ex uobis homo, qui habet centum oues et, si perdiderit unam ex eis, non dimittit undecentum in deserto et uadit ad eam, quae perierat, donec inueniat eam?

⁵ Cum inuenerit eam, imponit in humeros suos gaudens

⁶ et cum uenerit domum, conuocat amicos et uicinos, dicens eis: ‹Congratulamini mihi, quod inueni ouem meam, quae perierat›.

⁷ Dico uobis: Ita [maius] gaudium erit in caelo super uno peccatore se conuertente quam super undecentum iustis, qui non indigent conuersione.

⁸ Vel quae mulier habens drachmas decem, si perdiderit unam drachmam, non accendit lucernam et euerrit domum et quaerit diligenter, donec inueniat?

⁹ Cum inuenerit, conuocat amicas et uicinas dicens: ‹Congratulamini mihi, quod inueni drachmam, quam perdideram›.

¹⁰ Ita dico uobis: Gaudium fit coram angelis Dei super uno peccatore se conuertente’.

¹¹ Dixit autem: ‘Homo quidam habebat duos filios.

¹² Dixit adulescentior ex eis patri: ‹Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit’. Diuisit illis substantiam.

¹³ Post non multos dies, congregatis omnibus, adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipauit substantiam suam uiuens dissolute.

¹⁴ Cum autem omnia dispendisset, facta est fames ualida in regione illa, et ille egere coepit.

¹⁵ Profectus adhaesit uni ciuium regionis illius, et [is] misit eum in campos suos, ut pasceret porcos.

¹⁶ Cupiebat saturari e siliquis, quas porci edebant, et nemo ei dabat.

¹⁷ In se autem reuersus dixit: ‹Quam multi mercenarii patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo.

¹⁸ Surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi: Pater, peccaui in caelum et coram te

¹⁹ et iam non sum dignus, qui uocer filius tuus; fac me sicut unum e mercenariis tuis›.

²⁰ Surrexit et uenit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, uidit eum pater eius et misericordia motus est et, cum accurrisset, cecidit super collum eius et osculatus est eum.

²¹ Dixitque ei filius: ‹Pater, peccaui in caelum et coram te; iam non sum dignus, qui uocer filius tuus›.

²² Dixit autem pater ad seruos suos: ‹Cito proferte uestem primam et induite eum et date anulum in manum eius et calceamenta in pedes

²³ et adducite uitulum saginatum, occidite; et manducemus et epulemur,

²⁴ quia hic filius meus mortuus erat et reuixit, perierat et inuentus est›. Coeperunt epulari.

²⁵ Erat autem filius eius senior in agro et, cum ueniret et appropinquaret domui, audiuit concentum et saltationes

²⁶ et uocauit unum e seruis et interrogauit, quae essent haec.

²⁷ Qui dixit ei: ‹Frater tuus uenit, et occidit pater tuus uitulum saginatum, quia saluum receperat eum›.

²⁸ Indignatus est tamen [ille] et nolebat intrare. Qua re pater eius egressus rogabat eum.

²⁹ Qui respondens dixit patri suo: ‹Ecce tot annos seruio tibi neque umquam mandatum tuum praeterii, et numquam dedisti mihi haedum, ut epularer cum amicis meis;

³⁰ sed postquam filius tuus hic, qui deuorauerat substantiam tuam cum meretricibus, uenit, occidisti ei uitulum saginatum›.

³¹ Qui dixit ei: ‹Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt;

³² epulari autem et gaudere oportebat, quia hic frater tuus mortuus erat et reuixit, perierat et inuentus est›’.

Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM - 23/09/2019

---