XIX. Ingressus pertransibat Ierichonem.

² Ecce uir nomine Zacchaeus, qui erat princeps portitorum et ille diues [erat];

³ et quaerebat uidere Iesum, quis esset – et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat –

⁴ cum praecurrisset, ascendit in arborem sycomorum, ut uideret eum, quoniam illa transiturus erat.

⁵ Cum Iesus uenisset ad locum ac suspexisset, dixit ad eum: ‘Zacchaee, festinans descende, nam hodie in domo tua oportet me manere’.

⁶ Festinans descendit et excepit illum gaudens.

⁷ Omnes, cum uiderent, murmurabant dicentes: ‘Ad hominem peccatorem diuertit!’.

⁸ Zachaeus autem cum stetisset, dixit ad Dominum: ‘Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus et, si quid aliquem defraudaui, reddo quadruplum’.

⁹ Dixit autem Iesus ad eum: ‘Hodie salus domui huic facta est, ideo quod ille quoque filius est Abrahae.

¹⁰ Venit enim Filius hominis, ut quaereret et saluaret id, quod perierat’.

¹¹ Haec autem illis audientibus, adponens dixit collationem, ideo quod erat prope Ierosolymam, et illi existimabant fore, ut regnum Dei confestim manifestaretur.

¹² Dixit igitur: ‘Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam, ut sumeret sibi regnum et reuerteretur.

¹³ Vocatis autem seruis suis decem, dedit eis decem minas et dixit ad illos: ‹Negotiamini, dum uenio›.

¹⁴ Ciues autem eius oderant eum et miserunt legationem post eum dicentes: ‹Nolumus hunc regnare super nos!›.

¹⁵ Factum est, cum rediret, sumpto regno, ut iuberet ad se uocari seruos eos, quibus pecuniam dederat, uti sciret, quantum negotiati essent.

¹⁶ Venit autem primus dicens: ‹Domine, mina tua decem minas acquisiuit›.

¹⁷ Dixit ei: ‹Bene, serue bone. Quia in minimo fidelis fuisti, esto potestatem habens supra decem ciuitates›.

¹⁸ Secundus quoque uenit dicens: ‹Mina tua, domine, fecit quinque minas›.

¹⁹ Huic quoque dixit: ‹Tu quoque esto supra quinque ciuitates›.

²⁰ Alius quoque uenit dicens: ‹Domine, en mina tua, quam habui repositam in sudario.

²¹ Timui enim te, quod homo seuerus es: tollis id, quod non posuisti, et metis id, quod non seminasti›.

²² Dicit ei: ‹De ore tuo te iudico, serue nequam! Sciebas me seuerum esse hominem, tollentem id, quod non posueram, et metentem id, quod non seminaueram?

²³ Quare non dedisti argentum meum ad mensam? Et ego, cum uenissem, cum usuris utique exegissem illud›.

²⁴ Adstantibus dixit: ‹Auferte ab illo minam et date ei, qui decem minas habet›.

²⁵ Dixerunt ei: ‹Domine, [iam] habet decem minas!›.

²⁶ Dico uobis: ‹Omni habenti dabitur; ab eo tamen, qui non habet, auferetur etiam id, quod habet.

²⁷ Praeterea, inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc et interficite ante me!›.

²⁸ His dictis, egrediebatur ascendens Ierosolymam.

²⁹ Cum appropinquauisset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem, qui uocatur Oliuarum, factum est, ut mitteret duos discipulos

³⁰ dicens: ‘Ite in uicum, quod contra est, in quod ingredientes inuenietis pullum asinae alligatum, super quem nemo hominum umquam sedit. Solutum illum adducite.

³¹ Si quis uos interrogauerit: ‹Quare soluitis?›, sic dicetis: ‹Dominus eum necessarium habet›’.

³² Abierunt autem ei, qui missi erant, et inuenerunt, sicut dixit illis.

³³ Soluentibus autem illis pullum, dixerunt domini eius ad illos: ‹Cur soluitis pullum?›.

³⁴ Qui dixerunt: ‹Dominus eum necessarium habet›.

³⁵ Duxerunt illum ad Iesum; et iectis uestimentis suis super pullum, imposuerunt Iesum.

³⁶ Eunte autem illo, substernebant uestimenta sua in uia.

³⁷ Cum appropinquaret iam ad descensum montis Oliueti, coeperunt omnis multitudo discipulorum gaudentes laudare Deum uoce magna super omnibus uirtutibus, quas uiderant,

³⁸ dicentes: ‹Benedictus rex, qui uenit in nomine Domini! Pax in caelo, et gloria in excelsis!›.

³⁹ Quidam pharisaeorum e turbis dixerunt ad eum: ‹Magister, increpa discipulos tuos!›.

⁴⁰ Respondens dixit: ‹Dico uobis: Si hi tacuerint, lapides clamabunt!’.

⁴¹ Vt appropinquauit, cum uidisset ciuitatem, fleuit super illam

⁴² dicens: ‘Si cognouisses etiam tu hodie ea, quae [essent] ad pacem tibi! Nunc tamen abscondita sunt ab oculis tuis.

⁴³ Venient enim dies super te, et circumdabunt te uallo inimici tui et obsidebunt te et coangustabunt te undique

⁴⁴ et ad terram prosternent te et filios tuos, qui in te sunt, neque relinquent in te lapidem super lapidem, ideo quod non cognouisti tempus uisitationis tuae’.

⁴⁵ Ingressus in templum, coepit eicere uendentes

⁴⁶ dicens eis: ‘Scriptum est: ‹Et erit domus mea domus precationis›. Vos autem fecistis eam speluncam latronum’.

⁴⁷ Erat docens cotidie in templo. Pontifices et scribae et principes plebis quaerebant eum perdere,

⁴⁸ et non inueniebant, quid facerent. Omnis enim populus suspensus erat audiens eum.

Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM - 09/01/2020

---