XIV. Factum est, cum intraret in domum cuiusdam principis pharisaeorum sabbato ad manducandum panem, ut illi obseruarent eum.

² Ecce erat ante illum homo quidam laborans morbo aquae.

³ Respondens Iesus dixit ad legis peritos et pharisaeos dicens: ‘Licetne sabbato curare an non?’.

⁴ Qui tacuerunt. Ille uero apprehensum sanauit eum ac dimisit.

⁵ Ad illos dixit: ‘Cuius uestrum filius uel bos in puteum ceciderit, et non continuo extrahet illum die sabbati?’.

⁶ Neque poterant ad haec respondere illi.

⁷ Dicebat autem ad inuitatos similitudinem – animaduertens, quomodo primos accubitus eligerent –, dicens ad eos:

⁸ ‘Cum inuitatus eris ab aliquo ad nuptias, ne discuberis in primo accubitu, ne forte honoratior te sit inuitatus ab eo,

⁹ et cum uenerit is, qui te et illum uocauit, dicat tibi: ‹Da huic locum›; et tunc incipias cum uerecundia nouissimum locum tenere.

¹⁰ Sed cum uocatus eris, profectus recumbe ultimo loco, ut cum uenerit is, qui te inuitauit, dicat tibi: ‹Amice, ascende superius›. Tunc erit tibi gloria coram omnibus simul discumbentibus,

¹¹ quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur; et qui se humiliat, exaltabitur’.

¹² Dicebat autem et ei, qui ipsum inuitauerat: ‘Cum facis prandium uel cenam, noli uocare amicos tuos nec fratres tuos nec cognatos nec uicinos diuites, ne forte illi quoque te reinuitent et fiat tibi retributio.

¹³ Sed cum facis conuiuium, uocato pauperes, debiles, claudos, caecos;

¹⁴ et eris beatus, quia non habent quod retribuant tibi. Retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum’.

¹⁵ Haec cum audiuisset quidam e simul discumbentibus, dixit illi: ‘Beatus, qui manducabit panem in regno Dei’.

¹⁶ Qui dixit ei: ‘Homo quidam fecit cenam magnam et inuitauit multos.

¹⁷ Misit seruum suum hora cenae, ut diceret inuitatis: ‹Venite, quod iam paratum est›.

¹⁸ Coeperunt simul omnes excusare se. Primus dixit ei: ‹Villam emi et necesse habeo exire et uidere illam. Rogo te, habe me excusatum›.

¹⁹ Alius dixit: ‹Emi iuga boum quinque et eo probatum illa. Rogo te, habe me excusatum›.

²⁰ Alius dixit: ‹Vxorem duxi et ideo uenire nequeo›.

²¹ Reuersus seruus nuntiauit haec domino suo. Tunc iratus pater familias dixit seruo suo: ‹Exi cito in plateas et uicos ciuitatis et pauperes ac debiles et caecos et claudos huc introduc›.

²² Dixit seruus [postea]: ‹Domine, factum est, ut imperasti, et adhuc locus est›.

²³ Dixit dominus seruo: ‹Exi in uias et saepes, et compelle intrare, ut impleatur domus mea.

²⁴ Dico autem uobis neminem eorum uirorum, qui inuitati erant, cenam meam esse gustaturum›’.

²⁵ Ibant autem turbae multae cum eo; et conuersus dixit ad illos:

²⁶ ‘Si quis uenit ad me et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios et fratres et sorores, adhuc et animam suam, non potest esse meus discipulus;

²⁷ et qui non baiulat crucem suam et [non] uenit post me, is non potest esse meus discipulus.

²⁸ Quis enim ex uobis uolens turrem aedificare, non prius, cum sederit, computat sumptus, [uti sciat] num [satis pecuniae] habeat ad perficiendum?

²⁹ Ne, postquam posuerit fundamentum et non potuerit perficere, omnes, qui uideant, incipiant illudere ei

³⁰ dicentes: ‹Hic homo coepit aedificare, et non potuit perficere›.

³¹ Vel quis rex, profecturus ad committendum bellum aduersus alium regem, non prius, cum sederit, cogitat, num possit cum decem milibus occurrere ei, qui cum uiginti milibus uenit ad se?

³² Alioquin, adhuc illo longe agente, legatione missa, rogat ea, quae pacis sunt.

³³ Sic igitur omnis ex uobis, qui non renuntiat omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus.

³⁴ Bonum est sal; si tamen sal quoque euanuerit, quo condietur?

³⁵ Neque in terram neque in sterquilinium utile est, sed foras proiciunt illud. Qui habet aures ad audiendum, audito’.

Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM - 11/12/2019

---