|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Purgatorii cantus I Ut jam currat aquam meliorem, carbasa tollit Navicula ingenii nostri, post terga relicto Tam diro pelago; veniuntque secunda canenda Regna, ubi concretae sordis veterumque malorum 5 Stant hominum purgandae animae, et conscendere coelum Emergunt dignae. — Verum hic exstincta resurgat Ars nostra, o sanctae Musae; me namque ministrum Legistis. Nunc Calliope det surgere vati Altius. atque illo sonitu deducere carmen, 10 Qui sic percussit miseris praecordia picis, Ut non sint ullam in venia spem ponere visae. Dulcis ab Eoa saphiro color, undique circum Aeris adspectum puri sine nube serenum Primam usque ad sphaeram perfundens, gaudia rursus 15 Jussit habere oculos, simul ac me mortua passa est Aura exire suis antris, quae oculosque meumque Vexarat pectus. Qui pulcher amare planeta Hortatur, radiis juga subdita matutinis Spargebat risu, cingens velamine pisces, 20 Qui sibi ductores aderant. Dextram ipse petivi, Alteriusque poli vestigans lumina mente Quattuor intenta suspexi sidera nunquam Cognita, primigenae nisi genti, atque ignibus horum Ipse videbatur gaudens hilarescere Olympus. 25 O vidua extremam quae tellus vergis ad Arcton, Cur tibi subducta est illos spectare potestas? Cum detorsissem visum, oppositumque parumper Axem quaesissem coeli, piger unde Bootes Cesserat;'' ecce senex, nullo comitante ministro, 30 Qui tanto dignum cultu sese ore ferebat, Majorem ut patri natus non debeat ullus, Adstitit. In pectus longa illi barba cadebat Cano mista pilo, et simili coma sparsa colore Hinc inde in paries geminas divisa fluebat. 35 Quattuor hae sanctae radiabant lumine tanto In faciem huic luces, vcluli mihi si qua fuisset Flammiferum coram spectandi copia solem. Quinam vos estis, qui contra flumina coeca Ex imo aeterni fugistis carceris antro? 40 Talia concutiens plumas est fatus honestas. Quis vos adduxit? Vel quis praeferre lucernam Vobis est ausus noctis per opaca profundae, Infernae quibus usque solent nigrescere valles ? Sic quas tartareae subierunt funera leges 45 Franguntur? vel sic coelestia numina mentem Mutavere novam, ut vos, o damnata, cavernas Pectora, adiretis nostras ? — Dux atque magister Tunc me corripiens, verbis nutuque manuque Jussit in obsequium componere genua oculosque. 50 Talia deinde illi contra: Non ista petivi Regna meis opibus tretus. Descendit ab alto Femina, qua implorante, comes ductorque juvare Hunc ego decrevi, et quoniam tua certa voluntas Postulat, ut mage nostra tibi, utque est vera patescat 55 Conditio, hoc equidem me haud posse negare fatebor. Nunquam hic supremam sibi vidit funeris horam; Stultitia at ducente, fuit sic proximus, ut jam Temporis haud multum abfuerit, quin protinus atro Conciderit leto. Ut dixi, me miserat illa, 60 Hunc ut subriperem. Effugii at via vera dabatur Nulla alia, excepta, quam sum molitus inire. Huic ego monstravi devotae examina gentis, Nunc fert mens illos animarum ostendere coetus, A quibus abluitur macularum funditus omnis, 65 Te jus dante, lues. Longum esset dicere, ut illum Traxerim. At ex alto virtus descendit opemque Dat mihi, ut adducam fruiturum lumine vultus, Atque oris sermone tui. Ne taedeat hujus Adventus. Illi libertas quaeritur omni 70 Cara viro, ut novit, pro libertate cruorem Qui dedit et vitam; tuque id nescire negabis, Pro qua dulce Uticae duxisti occumbere, ubi ipse Liquisti vestem, quae multa luce micabit, Magna dies cum aderit. Nec per nos laesa videbis 75 Edicta aeternae legis; nam vescitur iste Aura vitali, nec Minos arbiter Orci Me ligat; at mc ille orbis habet, tua Martia casto Lumine quem lustrat, faciemque habitumque precantis Nunc quoque habens, sanctum pectus, pro foedere primi 80 Conjugii, utque tuam sese patiare vocari. Flecte igitur mentem per, qui hanc tibi jungit, amorem. Nos septemgemini valles sine visere regni. Huic de te grates referam, si fama feratur Vis tua per sedes illas. — Mihi Martia, dixit, 85 Tantum cara fuit, vestro cum sole fruebar, Ut sim largitus, dum vixi, quidquid habebat In votis. At nunc cum trans mala fluminis atri Stet vada, tempus abit, quo possit nostra movere Consilia, ob legem, quae egressum jusserat istis 90 Imperitare locis. Sed si te femina coetu De supero movet, atque regit, prout ipse fateris, Haud opus est precibus, tibi nam satis esse putandum est, Hanc quod me poscis veniam, exorasque per istam. Ergo i, et fac cingas huic crinem simplice junco, 95 Osque laves ipsi, ut sordes eluta recedat Omnis, namque aliqua nebulae caligine laesos Dedeceat primo visus offerre ministro Aulae coelestis. Perparva haec insula in imo Fundo, ubi se illidunt undae, fert sponte palustrem 100 Per limum juncos. At quaevis altera planta Seu frondens, solido seu stans in stipite, habere Hic vitam haud possit, namque harum nulla secundat Plagarum impulsus. Ne postea ferre regressum Hinc sit. Sol jam oriens clara vos luce docebit 105 Carpere iter levius, qua sit minus ardua rupes. Haec ubi dicta dedit, nostris evanuit ille Ex oculis.y Ego huino haud hiscens mea membra levavi, Totus et accessi ductori, ac lumina in illum Verti; atque, is coepit: Fili, vestigia nostra 110 Tu sequere, inque viam retro tendamus euntes; Namque hinc planities fines descendit ad imos. Eos vincebat modo facta crepuscula terris Praemeditata fugam, nec jam procul inde videbam Aequor crispato tremulum fervescere fluctu. 115 Per vacui non culta soli nos vertere gressus. Qualis qui excessit recta regione viarum, Et redit, effusus cui tum labor ire videtur, Donec eo veniat. Postquam pervenimus illuc. Hos ubi cum radiis pugnat solaribus, atque 120 Sedibus insistens, quas mulcet frigidus aer, Rarescit lente; super herbam utrasque tetendit Suaviter ille manus. Ego tunc haud nescius artis, Quam doctor molitus erat, huic ora, genasque Protendi lacrimis rorantes. Ille colorem 125 Omnem detexit, mihi quem celaverat Orcus. Exin desertam pelagi devenimus oram, Quae sua mortales nunquam vada findere rernis Viderat expertos reditum. Hic mea tempora cinxit Pro lubitu alterius. Verum o mirabile visu! 130 Nam qualisque et quanta fuit, quam legerat ille, Planta humilis, talisquc et tanta est visa renasci Ilicet, inque loco pariter posita, unde revulsa est. Curavit Johannes Teresi scripsit Abbate Dalla Piazza Vicentino |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
