Varsoviae nata
per rete divulgata
ad omnia scitu digna spectans

Veneris die 29 mensis Martii 2024
AD NOVAM SEDEM:


Hae paginae nunc caducae sunt. Novam sedem Ephemeridis visitate, HIC:



Prima
Nuntii
Acta
Crater nugarum
Miscellanea
In orbe
Politica
Scientiae
Valetudo & medicina
Athletica
Oeconomia
Homines
Socialia
Percontatio
Religio
Opiniones
Insolita
Chronicae
Epistula Leonina
Sanctus
Matterae
In Tempore "Coronario"
Cultura
Historia
Biographiae
Cinemata
Libri
Cultus Civilis
Poesis
Ellenica
Gnomon
Otium
Ars vivendi
Periegetica
Crucigramma
Hebdomada aenigmatum
facetiae
Fabulae
Holmesiaca
Detector Vacca
Narrationes
Superbia & odium
Crabatus
Varia
Vita Latina
Textus varii
Scholastica
Epistulae lectorum
Tempestas
Qui simus
Archiva
Annus 2021
Annus 2020
Annus 2019
Annus 2018
Annus 2017
Annus 2016
Annus 2015
Annus 2014
Annus 2013
Annus 2012
Annus 2011
Annus 2010
Annus 2009
Annus 2008
Annus 2007
Annus 2006
Annus 2005
Annus 2004

HISTORIA

DE UNIONE LATINA DECEM IAM ANNOS PROPE DEFUNCTA

Die vicesimo sexto mensis Ianuarii, anno bismillesimo duodecimo, secretariatum generalem Unionis Latinae clausum iri conductosque in eo operantes dimissum iri nuntiatum est, quod pridie Kalendas Augustas, eodem anno, ut praedictum erat ad effectum est deductum. Post talia id quod Unionis Latinae manet sunt pauca, levissima dubiaque incepta de quibus non facile est certiores fieri; quod ipse olim sum quodammodo expertus. Si de Unionis Latinae salute desperamus, asserere nobis licet eam moribundam esse; si autem spem habemus, dicamus eam quasi redivivam post minimae activitatis interstitium fructum tempore futuro denuo laturam.

Cum de Unione Latina verba facere inciperem, studium lectorum meorum, qui profecto linguae Latinae cultores sunt eandemque satis callent, excitatum sane est. Loquimurne tamen de re vere Latina? Certe Unio Latina ad sermonem Latinum aliquatenus attinet, quod nec est negandum nec obliviscendum; at non recta via, ut ita dicam, de eo agit atque eum provehit, sed potius de linguis recentioribus, nonnumquam Romanicis vocatis, quae a Latina originem ducunt. Ex quibus linguis eae quae usu sollemni apud integras nationes fruuntur in Unione Latina quoque officialiter adhibebantur: Hispanica, Francogallica, Lusitanica, Italica, Dacoromanica, Catalaunica. Horum sermonum quattuor primi pro operatoriis in Unione Latina habebantur, in quos omnia scripta publica Unionis verterentur; Catalaunicus et Dacoromanicus autem non semper usurpabantur.

Unio Latina, cuius praesentis condicionis diem anniversarium nunc commemoramus decimum, nempe a tempore quo semiviva vel semimortua esse coepit, condita erat Matriti, in Hispaniae capite, Idibus Maiis anni millesimi nongentesimi quinquagesimi quarti, sed operari coeperat anno millesimo nongentesimo octogesimo tertio. Est (erat) Unio Latina societas nationum, triginta sex numero, quae linguam Romanicam quamlibet pro officiali habeant (haberent). Hoc de Insulis Philippinis quoque anno millesimo nongentesimo octogesimo quinto, quo idem archipelagus in sodalitatem Unionis Latinae ascriptum est, dici licebat, cum lingua Hispanica iuxta Anglicam his in Insulis officialis tunc esset. Hodie vero res non iam ita sese habent, sed in plagis quibusdam Insularum Philippinarum formae quaedam sermonis Hispanici in usu sunt grammatica originali tamen viduatae (de dialectis dico quae generatim “Chabacano” vocantur, quibus pleraque vocabula sunt Castellanica) et permultae voces Hispanicae in omnibus ferme linguis Philippinensibus (quae ad familiam pertinent Austronesiensem) exstant; perraro vero lingua ipsa Hispanica in Philippinis Insulis nunc usurpatur. Timoria Orientalis autem, in qua lingua Lusitanica publice adhibetur, est altera terra Asiatica, post Insulas Philippinas, quae in Unionem Latinam sit ascita, quod factum est anno bismillesimo quarto. Ut absque dubio lectores divinare valuerunt, in numero nationum Unioni Latinae ascriptarum sunt etiam, et potissimum, gentes Europaeae, Americanae Africanaeque; ad quattuor ergo magnas orbis terrarum partes huiusmodi nationes omnino pertinent. Iamdudum loquuntur homines de “America Latina”, rarius de “Europa Latina”; nonnumquam de “Africa Latina” sermo factus est. Saepius locutio “Asia Latina” quoque sit forsitan adhibenda.

Condita erat Unio Latina ad fovendam cooperationem, pacem, notitiam linguarum Romanicarum mutuamque intellegentiam inter populos originis Romanensis, necnon ad valores patrimonii culturalis atque historici eisdem populis communis provehendos ac notos faciendos, sicut et ex statutis fundativis Unionis anno MCMLIV editis et ex aliis documentis patet. De ipsa tamen lingua Latina, matre talium linguarum, apertior mentio –mea sententia– fuit in eisdem statutis facienda et maior quidem cura de ea in operibus Unionis Latinae habenda, necnon magis exprimenda eius ad recentiores linguas ab ea ortas relatio; quod nunc vero minoris ponderis esse videtur propter hodiernum statum comatosum eiusdem Unionis.

Etiam magis est dolendum quod causa illius conclusionis de qua supra dixi, secretariatus videlicet Unionis Latinae, qui Lutetiae erat situs, tota nummaria esse videatur. Quomodo factum est ut non satis pecuniae corradi posset non ut astronautae ad planetam Martem mitterentur sed ut nonnullae opellae promotionis culturalis, uti dicitur, et communicationis interculturalis peragerentur a multis una simul civitatibus, quarum haud paucae sunt amplissimae ac pecuniosae? Quae res, si optatur, sine dubio fieri potest, etiam hoc considerato, quod mercedes idoneae sunt conductis persolvendae. Est igitur lamentabile quod talia incepta parvi habita sint neque quisquam crumena sat aperta Unionis Latinae resurrectioni operam dederit aut det.

Nobis equidem, qui Ciceronis et Augustini linguam colimus, disputare licet utrum de populis linguisque “Neolatinis” sit pure ac Latine loquendum an potius “Romanicis”, qui simul huiusmodi linguas magni facimus fontemque eis communem agnoscimus, immo veneramur; ne obliviscamur tamen hoc, omnes id genus sermones ad maiorem familiam Indoeuropaeam pertinere, quandoquidem sermo Latinus Indoeuropaeus est. Ceterum Unio Latina, optima temporibus nostris talis gentium coniunctionis ac communis conscientiae promotrix, iacet, neque quid de ea sit futurum scimus. Eius suspensio abhinc decem annos declarata est, non mors. Sed viderimus.

Scripsit Marcus Flavius Asiaticus



Warning: include(vexilla/praec_legio.php) [function.include]: failed to open stream: No such file or directory in /home/www/albinus/www/ephemeris/historia.php on line 114

Warning: include(vexilla/praec_legio.php) [function.include]: failed to open stream: No such file or directory in /home/www/albinus/www/ephemeris/historia.php on line 114

Warning: include(vexilla/praec_legio.php) [function.include]: failed to open stream: No such file or directory in /home/www/albinus/www/ephemeris/historia.php on line 114

Warning: include() [function.include]: Failed opening 'vexilla/praec_legio.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/php-5.2/lib/php') in /home/www/albinus/www/ephemeris/historia.php on line 114


Profectae de profectura edita sunt!

  CULTUS
ANTIQUI MORES (VIII)
De vino
  ARS VIVENDI
SECUNDA MENSA
Colloquium de cibis, coquendo, et rebus culinariis... Latine!
  CULTUS
ANTIQUI MORES (vi)
De pistrina
  HISTORIA
CULTUS DEAE VESTAE VEL ΕΣΤΙΑΣ
Apud Graecos et Romanos maxime celebrabatur
  CULTUS
INVENTUM MIRISSIMUM IN TUSCIA
XXIV statuae effossae sunt...

 

Latine loqui disce!!


Subnotationes fient
ante finem Septembris.

==============

=============

AMICI EPHEMERIDIS: