Gloria

(Gloria - Chilia 2012)

Dispositor scaenarum : Sebastianus Lelio.

Histriones maximi momenti: Paulina Garcia, Sergius Hernández.

Quo modo fabula narrari potest de femina annorum duodesexaginta quae ne a tristitia ac solitudine opprimatur in ludis saltatoriis se delectare atque amores leves et fugaces quaerere solet? Hoc dispositor Chiliensis Sebastianus Laelius (Sebastian Lelio) cum ironia et indulgentia perficit. Cum a viro discesserit alibique filius et filia habitent cumque immo ei nepos sit, Gloria (Paulina Garcia) ministra in societate sarciendis damnis vitam degit taedio affectam in aedibus cuius compossessores saepe inurbani nocte eius somnum perturbant; interdum felis genere glabro satis taeter, rei molestae imago, domum adit. Olim Rodolphum (Sergio Hernández) senem sexaginta quinque annorum convenit, cuius amore inflammatur.

Ille tamen, satis dives cum ei sit consaeptum recreatorium, dimissa uxore a matrimonio, non omnino vinculis propinquitatis solutus est: accepto nuntio telephonico, primum discedit a conventu Gloriae familiae ut filias pigras sine opere adiuvet; iterum amantem derelinquit in deversorio ut in nosocomium ad uxorem vulneratam visitandam contendat.

Gloria primum veniam dat, iterum irata in eum et murum eius domi viridem materiam coniecit foedans fictis armis ab eo sibi muneri datis. Sub finem pelliculae ex more solito ad delectamenta saltatoria redit, dum in melodiae recessu cantus celeberrimus Italicus “Gloria” exauditur.

Fabula magna animi suavitate sed etiam ex veritate narratur: scaenae cum amplexu corporum non iuvenilium spectatorum animos satis contingunt, sed tantum quod insuetae sint neque amores prope seniles locum apud artem cinematographicam habeant. Pellicula iucunda sed interdum gravis, magna cum peritia confecta videtur, simulque verisimilis sine morum reprehensione. Artifex scaenica quae primas partes agit iure ut optima exornata est “urso argenteo” in Certamine cinematographico Berolinensi; opus autem plausum Locarni et Pisauri obtinuit. Sunt qui putent fabulam historiae Chiliensis translationem, id est tempus praeteritum sub regimine tyrannico cuius alteri oblivisci conentur, quo alteri non soluti sint.

Scripsit Lydia Ariminensis