Graecorum lux
De origine verborum (XXV)
λεύσσω: admiror, aspicio, video
More solito verba talia inquirimus, ut non modo Graece, sed etiam aliis sermonibus perspectis nonnulla ostendere possimus de radicibus exigendis: Graece enim non modo τὸ λεύσσειν inveniri licet, sed λευκός quoque adiectivum, quem re vera "album" indicamus. Nam ambo a lucendo, aut re vera ab eadem stirpe sunt: nobis semper illius Petri Chantraine etymologicon praestat, ut verborum familiaritates comperiamus. Radix ipsa *lec/*loc variis invenitur locis ac sermonibus, sicut apud Indicos sub specie propria "locanam", vel apud Τοχάρους, sicut is Strabo in Geographicis suis libris illos nominavit, ubi stirps plane comperitur. Apud illos, velut apud Graecos ipsos, ad aspectum pertinet vox, quae re vera a lucendo est ac ideo rerum conspectum demonstrat, sicut apud Homerum (Il. I, 118-120), cum ille Agamemnon dux ad praemii conspectum Argivos exhortatus est, postquam Calchas responsum infaustum praedixit de Chryseide:
αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾽ ἑτοιμάσατ᾽ ὄφρα μὴ οἶος
Ἀργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε:
λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ.
Mihi tamen praemium praebeatur confestim, ne videar
ἂνευ τροπαίου in Graecis astare, cum nec verum est:
cospicite nunc omnes praemium meum adsequens.
Andreas Latine interpretatus est Scripsit Didacus et Franciscus Ticinensis
|
