LEONARDUS (IV)

Leonardus multa incepta imperfecta dereliquit. Georgius Vasari narrat manum artificis non aptam fuisse ad mentem assequendam, qua re magno studio constanter imagines refecit simulque nova moliebatur, adeo ut saepe opus petitum non redderet ei qui mandatum dedisset. Hoc evocat “imperfectum” Michaelangeli; tamen hic alia ratione opus non perfecit, non ob assiduum desiderium recreandi, sed ut laborem a marmore statuas fingendi exprimeret sed etiam cruciatum in personis fictis, quasi vix a materie exirent.

Anno MCDLXXXII Mediolanum se contulit ibi XVII annos permansurus. Occasio fuit mandatum legationis Laurentii Magnifici, quo artifex optime fructus est. Illo tempore Leonardus, sodomiae Florentiae accusatus nec liber operandi solus, in opere esse cupiebat apud Ludovicum Sforza, principem magnae et prosperae urbis, ubi artes et oeconomia maxime florebant. Ut hoc impetraret curriculum vitae singillatim explicatum exaravit, quod in Codice Atlantico inventum est. Hoc documento ille optimus pictor, sculptor se profitetur, sed ad hoc architectus, idoneus moliendis miris belli machinis, sed etiam rationi instituendae de fossis navigalibus tempore pacis. Antequam operam Ludovico, Moro cognominato, praebuisset, auxilio duorum amicorum priorem tabulam c.n.e. “Virgo saxorum” pinxit, Lutetiae expositam, de qua diuturna contentio cum fratribus sodalitatis religiosae opus mandantis exorta est sive de pretio sive de imaginum optionibus. Altera tabula prope aequalis, sed picta maximam partem a discipulis, Londinii conspici potest.

Sedes dominatus fuit Castellum, quod iam fuerat castrum tempore antiquorum Romanorum et Media Aetate, sed tum ampliatum et turribus auctum.

Primum opus a domino petitum fuit statua equestris ad celebrandum domini patrem. Leonardus sibi struere proposuit opus maximum inter omnia, cuius effecit simulacrum ex creta, quod omnibus admirationi fuit. Postea fusuram temptavit, sed frustra, quia aere empto tormenta ad bellum contra Franciscos confecta sunt.

Deinde ad eum princeps mandavit ut opere tectorio conclave assium ornaret, eo nomine nuncupatum quod parietibus infra operimentum ligneum erat. Ei qui intrasset videbatur involvi umbraculo ramorum mororum qui altis truncis sustinebantur et ingentibus radicibus a saxis ficte exeuntibus. Arbor electa erat ut nomen "morus" dominum celebraret. Opus pluries refectum ut picta Leonardi repararentur et servarentur, etiam praesenti tempore visitatoribus praeclusum est.

Scripsit Lydia Ariminensis