Ἡδὺ, Φαῦλε, ἒδεσθαι ἐν δόμωι τοῦ
φίλου, εἰ δὲ θεοὶ πόρον μάκαρα
λάχοιεν. Γένος εἲσφερε τρόποισι
πᾶν γελάσματος, ὂψα μοι μέγιστα
καὶ λευκώλενον αἰόνας κόρην τε
οἶνον. Αἲε δὲ παντὸς: ἂσκος εἲθε
πληρὴς, ἀλλὰ κόρακες εἰσι μοῖγε.
Ἐφ'ὧι δεῖπνα φέρηις σὺ οἲκαδε, ἂλλως
φιλίαν μεγάλην ἐμὴν ἐσοίσω,
τὸ κάλλιστον ἐπιτρέπειν ἐς οἶκον.
Χρίσμα Κύπρις Ἒρος τε δῶρον ὠς με
προσφέρουσι κόρης ἒρωτι. Ὀσμή
κάλλους σοι σέβεται τὰ πάντα, σῶμα
εὒξηι μὴν ῥινὰ αἱρέειν ὃλον σόν.
Andreas ἡρμήνευκε ἑλληνικῶς Scripsit Andreas Nouocomensis
|
