VI. Factum est autem sabbato, cum transiret per sata, ut uellerent
discipuli eius spicas et ederent confricantes manibus.
2
Quidam autem pharisaeorum dixerunt: ‘Cur facitis id, quod non licet [fieri]
sabbatis?’.
3
Respondens Iesus ad eos dixit: ‘Neque id legistis, quod fecit Dauid, cum
esuriuisset ipse et ei, qui cum illo erant?
4
Quomodo intrauerit in domum Dei et panes propositionis sumpserit et
comederit et dederit eis, qui cum ipso erant; quos non licet manducare nisi
tantum sacerdotibus?’.
5
Dicebat illis: ‘Filius hominis est Dominus sabbati’.
6
Alio uero sabbato factum est, ut intraret in congregationem et doceret.
Erat ibi homo, et manus eius dextera erat arida.
7
Obseruabant autem illum scribae et pharisaei, num curaret sabbato, ut
inuenirent aliquid, de quo accusarent eum.
8
Ille uero sciebat cogitationes eorum et dixit homini, qui habebat manum
aridam: ‘Surge et siste in medio’. Cum surrexisset, stetit.
9
Dixit autem ad illos Iesus: ‘Interrogo uos, utrum liceat sabbato bene
facere an male; animam saluare an perdere?’.
10
Circumspectis omnibus illis, dixit ei: ‘Extende manum tuam’. Fecit; et
restituta est manus eius.
11
Illi autem repleti sunt insipientia et colloquebantur inter se, quid
facerent Iesu.
12
Illis diebus factum est, ut exierit in montem oratum; et erat pernoctans in
oratione Dei.
13
Cum dies factus esset, uocauit discipulos suos et elegit ex illis duodecim,
quos et nominauit emissarios:
14
Simonem, quem et cognominauit Petrum, et Andream fratrem eius et Iacobum et
Ioannem et Philippum et Bartholomaeum
15
et Matthaeum et Thomam et Iacobum Alphaei et Simonem, qui uocatur Zelotes,
16
et Iudam Iacobi et Iudam Iscarioth, qui fuit proditor.
17
Cum descendisset cum illis, stetit in loco campestri, et turba multa
discipulorum eius, et multitudo copiosa populi ex omni Iudaea et Ierusalem
et [terra] maritima Tyri et Sidonis.
18
Qui uenerant, ut audirent eum et sanarentur a languoribus suis; et ei, qui
uexabantur a spiritibus immundis, curabantur.
19
Omnis turba quaerebant eum tangere, quia uirtus ex illo exibat et sanabat
omnes.
20
Ille, eleuatis oculis suis in discipulos suos, dicebat: ‘Beati [estis uos]
pauperes, quia uestrum est regnum Dei.
21
Beati, qui nunc esuritis, quia saturabimini. Beati, qui nunc fletis, quia
ridebitis.
22
Beati eritis, cum uos oderint homines et cum separauerint uos et
exprobrauerint et eiecerint nomen uestrum tamquam malum propter Filium
hominis.
23
Congaudete illo die et perexsultate, ecce enim merces uestra multa [est] in
caelo: secundum haec enim faciebant uatibus patres eorum.
24
Verumtamen uae uobis diuitibus, quod [iam] habetis consolationem uestram!
25
Vae uobis, qui nunc saturati estis, quia esurietis! Vae uobis, qui ridetis
nunc, quia lugebitis et flebitis!
26
Vae, cum bene uobis dixerint omnes homines! Secundum haec enim faciebant
falsis uatibus patres eorum.
27
Sed uobis dico, qui auditis: Diligitote inimicos uestros, bene facitote
eis, qui uos oderunt;
28
benedicitote male dicentibus uobis, oratote pro calumniantibus uos.
29
Ei, qui te percutit in maxillam, praebeto et alteram; et ab eo, qui aufert
tibi uestimentum, neque tunicam prohibueris.
30
Omni petenti a te tribuito; et ab eo, qui aufert ea, quae tua sunt, ne
repetito.
31
Prout uultis, ut faciant uobis homines, facitote illis similiter.
32
Si diligitis eos, qui uos diligunt, quae uobis est gratia? Nam etiam
peccatores diligentes se diligunt.
33
Si bene feceritis eis, qui uobis bene faciunt, quae uobis est gratia? Etiam
peccatores idem faciunt.
34
Si mutuum dederitis eis, a quibus speratis recipere, quae uobis gratia est?
Etiam peccatores peccatoribus mutuum dant, ut recipiant aequalia.
35
Verumtamen diligitote inimicos uestros et bene facitote et mutuum date
nihil inde sperantes; et erit merces uestra multa, et eritis filii
Altissimi, quia ille benignus est erga ingratos et malos.
36
Estote misericordes, sicut et Pater uester misericors est.
37
Nolite iudicare, et non iudicabimini; et nolite condemnare, et non
condemnabimini. Dimittitote et dimittemini;
38
datote, et dabitur uobis: mensuram bonam, confertam, coagitatam,
supereffluentem dabunt in sinum uestrum. Qua enim mensura mensi eritis, ea
remetietur uobis’.
39
Dixit autem illis et collationem: ‘Num potest caecus caecum ducere? Nonne
ambo in foueam cadent?
40
Non est discipulus super magistrum; perfectus autem omnis erit sicut
magister suus.
41
Cur autem uides festucam in oculo fratris tui, trabem uero, quae in oculo
tuo est, non consideras?
42
Quomodo potes dicere fratri tuo: ‹Frater, sine eiciam festucam, quae est in
oculo tuo›, ipse in oculo tuo trabem non uidens? Versute, eice primum
trabem ex oculo tuo, et tunc perspicies, ut educas festucam, quae est in
oculo fratris tui.
43
Non est enim arbor bona faciens fructum malum, neque iterum arbor mala
faciens fructum bonum.
44
Vnaquaeque enim arbor e fructu suo cognoscitur; neque enim de spinis
colligunt ficus, neque de rubo uindemiant uuam.
45
Bonus homo e bono thesauro cordis profert bonum, et malus homo e malo
profert malum: ex abundantia enim cordis os eius loquitur.
46
Cur autem uocatis me: ‹Domine, Domine›, et non facitis ea, quae dico?
47
Omnis, qui uenit ad me et audit uerba mea et facit eos, ostendam uobis, cui
similis sit.
48
Similis est homini aedificanti domum, qui fodit in profundum et posuit
fundamentum super petram. Inundatione autem facta, illisus est fluuius
domui illi, et non potuit eam labefacere, nam bene aedificata erat.
49
Qui autem audiuit et non fecit, is similis est homini aedificanti domum
suam super terram sine fundamento; in quam illisus est fluuius, et continuo
cecidit, et facta est ruina domus illius magna’.
Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM
