XIV. Factum est, cum intraret in domum cuiusdam principis pharisaeorum
sabbato ad manducandum panem, ut illi obseruarent eum.
2
Ecce erat ante illum homo quidam laborans morbo aquae.
3
Respondens Iesus dixit ad legis peritos et pharisaeos dicens: ‘Licetne
sabbato curare an non?’.
4
Qui tacuerunt. Ille uero apprehensum sanauit eum ac dimisit.
5
Ad illos dixit: ‘Cuius uestrum filius uel bos in puteum ceciderit, et non
continuo extrahet illum die sabbati?’.
6
Neque poterant ad haec respondere illi.
7
Dicebat autem ad inuitatos similitudinem – animaduertens, quomodo primos
accubitus eligerent –, dicens ad eos:
8
‘Cum inuitatus eris ab aliquo ad nuptias, ne discuberis in primo accubitu,
ne forte honoratior te sit inuitatus ab eo,
9
et cum uenerit is, qui te et illum uocauit, dicat tibi: ‹Da huic locum›; et
tunc incipias cum uerecundia nouissimum locum tenere.
10
Sed cum uocatus eris, profectus recumbe ultimo loco, ut cum uenerit is, qui
te inuitauit, dicat tibi: ‹Amice, ascende superius›. Tunc erit tibi gloria
coram omnibus simul discumbentibus,
11
quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur; et qui se humiliat, exaltabitur’.
12
Dicebat autem et ei, qui ipsum inuitauerat: ‘Cum facis prandium uel cenam,
noli uocare amicos tuos nec fratres tuos nec cognatos nec uicinos diuites,
ne forte illi quoque te reinuitent et fiat tibi retributio.
13
Sed cum facis conuiuium, uocato pauperes, debiles, claudos, caecos;
14
et eris beatus, quia non habent quod retribuant tibi. Retribuetur enim tibi
in resurrectione iustorum’.
15
Haec cum audiuisset quidam e simul discumbentibus, dixit illi: ‘Beatus, qui
manducabit panem in regno Dei’.
16
Qui dixit ei: ‘Homo quidam fecit cenam magnam et inuitauit multos.
17
Misit seruum suum hora cenae, ut diceret inuitatis: ‹Venite, quod iam
paratum est›.
18
Coeperunt simul omnes excusare se. Primus dixit ei: ‹Villam emi et necesse
habeo exire et uidere illam. Rogo te, habe me excusatum›.
19
Alius dixit: ‹Emi iuga boum quinque et eo probatum illa. Rogo te, habe me
excusatum›.
20
Alius dixit: ‹Vxorem duxi et ideo uenire nequeo›.
21
Reuersus seruus nuntiauit haec domino suo. Tunc iratus pater familias dixit
seruo suo: ‹Exi cito in plateas et uicos ciuitatis et pauperes ac debiles
et caecos et claudos huc introduc›.
22
Dixit seruus [postea]: ‹Domine, factum est, ut imperasti, et adhuc locus
est›.
23
Dixit dominus seruo: ‹Exi in uias et saepes, et compelle intrare, ut
impleatur domus mea.
24
Dico autem uobis neminem eorum uirorum, qui inuitati erant, cenam meam esse
gustaturum›’.
25
Ibant autem turbae multae cum eo; et conuersus dixit ad illos:
26
‘Si quis uenit ad me et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios
et fratres et sorores, adhuc et animam suam, non potest esse meus
discipulus;
27
et qui non baiulat crucem suam et [non] uenit post me, is non potest esse
meus discipulus.
28
Quis enim ex uobis uolens turrem aedificare, non prius, cum sederit,
computat sumptus, [uti sciat] num [satis pecuniae] habeat ad perficiendum?
29
Ne, postquam posuerit fundamentum et non potuerit perficere, omnes, qui
uideant, incipiant illudere ei
30
dicentes: ‹Hic homo coepit aedificare, et non potuit perficere›.
31
Vel quis rex, profecturus ad committendum bellum aduersus alium regem, non
prius, cum sederit, cogitat, num possit cum decem milibus occurrere ei, qui
cum uiginti milibus uenit ad se?
32
Alioquin, adhuc illo longe agente, legatione missa, rogat ea, quae pacis
sunt.
33
Sic igitur omnis ex uobis, qui non renuntiat omnibus, quae possidet, non
potest meus esse discipulus.
34
Bonum est sal; si tamen sal quoque euanuerit, quo condietur?
35
Neque in terram neque in sterquilinium utile est, sed foras proiciunt
illud. Qui habet aures ad audiendum, audito’.
Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM
