Alexander Manzoni

Volucres

MDCCCLXVIII

Victorius Ianae, Iosepho M. Sanctio, cuncto Gregi s.p.d.

Scripsit Iana: Victori! animadvertisti me tandem aliquando aliquid scripsisse?

Epistula tua perlecta, vix dici potest quantopere gavisus sim. Solesne etiamnunc filiis tuis "elata voce" legere commentarios nubeculatos Latine scriptos? Nam et pronuntiatus linguae Latinae tuus valde est laudandus!

Scripsit Iosephus: Continentur quidem in hac noua editione et carmina originalia illius Caro (Carminum Latinorum libri tres) et uersiones Latinae (Latinae Interpretationes) e diuersis auctoribus Hispanis, Italis, Francogallis, Anglis (Calderón de la Barca, Fray Luis de León, Francisco de Quevedo, Garcilaso de la Vega, Dante Alighieri, M. A. Buonarroti, A. Manzoni...

Ob illud carmen Alexandri Manzoni in linguam Latinam a Michaele Antonio Caro conversum, gratias tibi ago, mi Iosephe optime, et habeo ingentes. Quare libet mittere elegiam Volucres inscriptam, quam A. Manzoni anno 1868 panxit quaeque forsitan aliquid habeat commune cum "avium abusu", quarum Dionysius noster miseritus est humanissime:

 

Fortunatae anates quibus aether ridet apertus,
  Liberaque in lato margine stagna patent!
Nos hic intexto concludunt retia ferro,
  Et superum prohibent invida tecta diem.
Cernimus, heu! frondes et non adeunda vireta
  Et queis misceri non datur alitibus.
Si quando immemores auris expandimus alas
  Tristibus a clathris penna repulsa cadit.
Nullos ver lusus dulcesve reducit amores,
  Nulli nos nidi, garrula turba, cient.
Pro latice irriguo, laeto pro murmure fontis,
  Exhibet ignavas alveus arctus aquas.
Crudeles escae, vestra dulcedine captae
  Ducimus aeternis otia carceribus.

 

Valete omnes.

Pisauri, die IV Iun. a. MM p.Chr.n. sive MMDCCLII ab Urbe condita.