I. Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem rerum, quae inter
nos completae erant,
2
sicut tradiderunt nobis ei, qui ab initio ipsi uiderant et ministri uerbi
fuerant,
3
uisum est etiam mihi, adsecuto a principio omnia, diligenter ex ordine tibi
scribere, optime Theophile,
4
ut cognosceres firmitatem uerborum, de quibus eruditus es.
5
Fuit diebus Herodis regis Iudaeae sacerdos quidam nomine Zacharias e uice
Abiae, et uxor illi e filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth.
6
Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et
iustificationibus Domini, irreprehensibiles.
7
Non erat illis filius ideo, quod erat Elisabeth sterilis, et ambo
processerant in diebus suis.
8
Cum autem sacerdotio fungeretur in ordine uicis suae ante Deum, factum est,
9
ut secundum consuetudinem sacerdotii sorte exiret, ut incensum poneret
ingressus in templum Domini.
10
Omnis multitudo populi erat orans foris horā incensi.
11
Apparuit autem illi nuntius Domini stans a dextris altaris incensi;
12
et Zacharias turbatus est uidens, et timor irruit super eum.
13
Dixit autem ad eum nuntius: ‘Noli timere, Zacharia, quoniam exaudita est
deprecatio tua, et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et uocabis nomen
eius Ioannem.
14
Erit gaudium tibi et exsultatio, et multi de natiuitate eius gaudebunt:
15
erit enim magnus coram Domino et uinum et siceram non bibet et Spiritu
Sancto replebitur adhuc ex utero matris suae
16
et multos filiorum Israel conuertet ad Dominum Deum eorum.
17
Is praecedet ante illum in spiritu et uirtute Eliae, ut conuertat corda
patrum ad filios et incredulos ad prudentiam iustorum, ad parandam Domino
plebem perfectam’.
18
Dixit Zacharias ad nuntium: ‘Vnde hoc sciam? Ego enim sum senex, et uxor
mea processit in diebus suis’.
19
Respondens angelus dixit ei: ‘Ego sum Gabriel, qui adsto ante Deum, et
missus sum, ut loquerer ad te et haec tibi fauste nuntiarem.
20
Ecce eris tacens nec poteris loqui usque in diem, quo haec fiant, ideo quod
non credidisti uerbis meis, quae [tamen] implebuntur tempore suo’.
21
Populus erat exspectans Zachariam, et mirabantur, quod ille tardaret in
templo.
22
Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognouerunt eum uisionem
uidisse in templo; et ille erat innuens illis et permansit mutus.
23
Vt impleti sunt dies officii eius, factum est, ut abiret in domum suam.
24
Post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius et occultabat se menses
quinque dicens:
25
‘Sic mihi fecit Dominus diebus, quibus respexit, ut auferret opprobrium
meum inter homines’.
26
Mense autem sexto missus est angelus Gabriel a Deo in ciuitatem Galilaeae,
cui nomen Nazareth,
27
ad uirginem desponsatam uiro, cui nomen [erat] Ioseph e domo Dauidis, et
nomen uirginis [erat] Maria.
28
Ingressus ad eam dixit: ‘Aue, Gratia-plena, Dominus tecum’.
29
Illa uero turbata est uerbo eius et cogitabat, qualis esset ista salutatio.
30
Angelus dixit ei: ‘Noli timere, Maria; inuenisti enim gratiam apud Deum.
31
Ecce concipies in utero et paries filium et uocabis nomen eius Iesum.
32
Hic erit magnus et Filius Altissimi uocabitur, et dabit ei Dominus Deus
sedem Dauid patris eius,
33
et regnabit super domum Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis’.
34
Dixit autem Maria ad angelum: ‘Quomodo fiet istud, quoniam uirum non
cognosco?’.
35
Respondens angelus dixit ei: ‘Spiritus Sanctus ueniet super te, et uirtus
Altissimi obumbrabit tibi: idcirco et Sanctum, quod nasciturum est,
uocabitur Filius Dei.
36
Ecce Elisabeth, cognata tua, illa quoque concepit filium in senectute sua,
et hic mensis est sextus ei, quae uocatur sterilis:
37
quia non erit impossibile apud Deum ullum uerbum’.
38
Dixit autem Maria: ‘Ecce ancilla Domini; fiat mihi secundum uerbum tuum’.
Discessit ab illa angelus.
39
Diebus autem illis Maria surrexit et abiit cum festinatione in montana, in
ciuitatem Iudae
40
et intrauit in domum Zachariae et salutauit Elisabetham.
41
Cum autem audiuisset salutationem Mariae Elisabeth, factum est, ut
exsultaret infans in utero eius, et repleretur Spiritu Sancto Elisabeth
42
et exclamaret uoce magna et diceret: ‘Benedicta tu inter mulieres, et
benedictus fructus uentris tui.
43
Vnde hoc mihi, ut ueniat mater Domini mei ad me?
44
Ecce enim, ut facta est uox salutationis tuae in auribus meis, exsultauit
in gaudio infans in utero meo.
45
Beata [est] ea, quae credidit fore, ut perficerentur, ea, quae sibi dicta
erant a Domino’.
46
Dixit Maria: ‘Magnificat anima mea Dominum,
47
et exsultauit spiritus meus in Deo saluatore meo,
48
quia respexit humilitatem ancillae suae. Ecce enim ex hoc beatam me dicent
omnes generationes,
49
quia fecit mihi magna is, qui potens est,
et
sanctum nomen eius,
50
et misericordia eius in progenies et progenies timentibus eum.
51
Fecit potentiam brachio suo, dispersit superbos mente cordis sui;
52
deposuit potentes de sede et exaltauit humiles;
53
esurientes impleuit bonis et diuites dimisit inanes.
54
Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae,
55
sicut locutus est ad patres nostros, Abrahamo et semini eius in saecula’.
56
Mansit autem Maria cum illa menses fere tres et reuersa est in domum suam.
57
Elisabethae autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.
58
Audiuerunt uicini et cognati eius Dominum magnificauisse misericordiam suam
cum illa; et congratulabantur ei.
59
Factum est, ut die octauo uenirent ad circumcidendum puerum; et uocabant
eum nomine patris eius, Zachariam.
60
Respondens mater eius dixit: ‘Nequaquam, sed uocabitur Ioannes’.
61
Dixerunt ad eam: ‘Nemo est in cognatione tua, qui uocetur hoc nomine’.
62
Innuebant autem patri eius [rogantes], quem uellet uocari eum.
63
Cum postulauisset pugillarem scripsit dicens: ‘Ioannes est nomen eius’.
Mirati sunt omnes.
64
Apertum est autem illico os eius et lingua eius, et loquebatur benedicens
Deum.
65
Factus est timor super omnes uicinos eorum, et super omnia montana Iudaeae
diuulgabantur omnia uerba haec.
66
Omnes, qui audiuerant, posuerunt in corde suo dicentes: ‘Quid putas puer
iste erit?’. Etenim manus Domini erat cum illo.
67
Zacharias pater eius impletus est Spiritu Sancto et uaticinatus est dicens:
68
‘Benedictus Dominus, Deus Israel, quia uisitauit et fecit redemptionem
plebi suae
69
et erexit cornu salutis nobis in domo Dauid pueri sui,
70
sicut locutus est per os sanctorum, uatum eius, qui a saeculo sunt:
71
salutem ex inimicis nostris et e manu omnium, qui oderant nos;
72
ad faciendam misericordiam cum patribus nostris et memorandum testamentum
suum sanctum,
73
iusiurandum, quod iurauerat Abrahae patri nostro, daturum se nobis,
74
ut sine timore, e manu inimicorum liberati, seruiremus ei
75
in sanctitate et iustitia coram eo omnibus diebus nostris.
76
Tu quoque, puerule, uates Altissimi uocaberis: praeibis enim ante faciem
Domini ad parandas uias eius,
77
ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum,
78
per uiscera misericordiae Dei nostri, in quibus uisitabit nos oriens ex
alto,
79
ut illuminet eis, qui in tenebris et in umbra mortis sedent, ad dirigendos
pedes nostros in uiam pacis’.
80
Puerulus autem crescebat et confortabatur spiritu et erat in deserto usque
in diem ostensionis suae erga Israel.
Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM
