XIV. Erat autem Pascha et Non-fermentati post biduum. Quaerebant pontifices
et scribae, quomodo eum dolo prehensum occiderent;
2
dicebant enim: ‘Non die festo, ne forte tumultus fiat populi’.
3
Cum esset Bethaniae in domo Simonis leprosi et recumberet, venit mulier
habens alabastrum unguenti nardi puri pretiosi; [quod] fracto alabastro,
effudit super caput eius.
4
Erant autem quidam indigne ferentes [et dicentes] inter se: ‘Cur perditio
haec unguenti facta est?
5
Poterat enim unguentum hoc veniri plus quam trecentis denariis et dari
pauperibus’. Fremebant in eam.
6
Iesus autem dixit: ‘Sinite eam; cur ei molesti estis? Bonum opus operata
est erga me.
7
Semper enim pauperes habetis vobiscum et, cum volueritis, potestis illis
bene facere; me autem non semper habetis.
8
Quod habuit, id operata est: praevenit ungere corpus meum in sepulturam.
9
Vere autem dico vobis: Ubicumque praedicatum erit faustum nuntium in
universo mundo, etiam id, quod haec fecit, narrabitur in memoriam eius’.
10
Iudas Iscarioth, unus e Duodecim, abiit ad pontifices, ut illis proderet
eum.
11
Illi vero, cum audivissent, gavisi sunt et promiserunt ei pecuniam se
daturos esse. Quaerebat, quomodo illum opportune traderet.
12
Primo die Non-fermentatorum, cum Pascha immolabant, dicunt ei discipuli
eius: ‘Quo vis eamus et paremus, ut pascha edas?’.
13
Mittit duos ex discipulis suis et dicit eis: ‘Ite in civitatem, et occurret
vobis homo urceum aquae baiulans; sequimini eum
14
et quo introierit, ibi dicite domino domūs: ‹Magister dicit: Ubi est
deversorium meum, ubi edam pascha cum discipulis meis?›.
15
Ille vobis monstrabit superius tabulatum grande stratum, paratum; et illic
parate nobis’.
16
Abierunt discipuli et venerunt in civitatem et invenerunt, sicut dixerat
illis, et paraverunt pascha.
17
Vespere facto, venit cum Duodecim.
18
Discumbentibus eis et edentibus, Iesus dixit: ‘Vere dico vobis: Unus ex
vobis tradet me; is, qui edit mecum’.
19
Coeperunt contristari et dicere ei singillatim: ‘Num ego?’.
20
Qui ait illis: ‘Unus e Duodecim, qui intingit mecum in catino.
21
Namque Filius quidem hominis vadit, sicuti scriptum est de eo. Vae tamen
homini illi, per quem Filius hominis traditur! Melius esset ei, si non
esset natus homo ille’.
22
Edentibus illis, acceptum panem cum benedixisset, fregit et dedit eis et
dixit: ‘Sumite: hoc est Corpus meum’.
23
Sumptum calicem, cum gratias egisset, dedit eis; et biberunt ex illo omnes.
24
Dixit eis: ‘Hic est Sanguis meus novi tesamenti, qui pro multis effunditur.
25
Vere dico vobis: Non bibam amplius e genimine vitis usque ad diem illum,
cum illud bibam novum in regno Dei’.
26
Cum cecinissent, exierunt in montem Olivarum.
27
Dicit eis Iesus: ‘Omnes flagitio afficiemini, quia scriptum est: ‹Percutiam
pastorem, et dispergentur oves›.
28
Sed postquam resurrexero, praecedam vos in Galilaeam’.
29
Petrus autem dixit ei: ‘Etsi omnes flagitio afficiantur, ego non
[afficiar]’.
30
Dicit ei Iesus: ‘Vere dico tibi: Tu hodie, nocte hac, priusquam bis gallus
det vocem, negabis me ter’.
31
Ille vero amplius loquebatur: ‘Et si oportuerit me commori tecum, non
negabo te’. Similiter autem et omnes dicebant.
32
Veniunt in praedium, cui nomen Gethsemani; et dicit discipulis suis:
‘Considete hic, donec deprecer’.
33
Assumit Petrum et Iacobum et Ioannem secum et coepit pavere et taedere;
34
et dicit eis: ‘Tristis est anima mea usque ad mortem; manete hic et
vigilate’.
35
Cum processisset paululum, procidit super terram et precabatur, ut, si
fieri posset, transiret ab eo hora [illa];
36
et dicebat: ‘Abba, Pater! Omnia tibi possibilia sunt. Transfer hunc calicem
a me; sed non id, quod ego volo [fiat], sed quod tu’.
37
Venit et invenit eos dormientes; et dicit Petro: ‘Simon, dormis? Non
potuisti unam horam vigilare?
38
Vigilate et precamini, ne intretis in tentationem; spiritus quidem promptus
[est], sed caro infirma’.
39
Iterum, cum abisset, precatus est, eundem sermonem dicens.
40
Cum venisset denuo, invenit eos dormientes; erant enim oculi eorum
ingravati, et nesciebant, quid responderent ei.
41
Venit tertium et dicit eis: ‘Dormite ceterum et requiescitote? Sufficit,
venit hora: ecce traditur Filius hominis in manus peccatorum.
42
Surgite, eamus; ecce is, qui me tradit, appropinquavit’.
43
Statim, adhuc eo loquente, venit Iudas, unus e Duodecim, et cum illo turba
cum gladiis et fustibus, [missa] a pontificibus et scribis et senioribus.
44
Dederat autem traditor eius signum illis dicens: ‘Quem osculatus ero, is
est; prehendite eum et abducitote caute’.
45
Cum venisset ac statim ad eum accessisset, dicit: ‘Rabbi’; et osculatus est
eum.
46
Illi vero manus iniecerunt in eum et prehenderunt eum.
47
Quidam vero e circumstantibus educto gladio percussit servum pontificis et
amputavit illi auriculam.
48
Respondens Iesus dixit eis: ‘Tamquam ad latronem existis cum gladiis et
lignis comprehensum me?
49
Cotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis; sed [hoc fit]
ut adimpleantur Scripturae’.
50
Relicto illo, omnes fugerunt.
51
Adulescens quidam sequebatur eum amictus linteo super nudo, et prehendunt
eum;
52
ille autem, relicto linteo, nudus fugit.
53
Abduxerunt Iesum ad pontificem; et conveniunt omnes pontifices et seniores
et scribae.
54
Petrus a longe secutus est eum usque intro in atrium pontificis et sedebat
cum ministris et calefaciebat se ad ignem.
55
Pontifices vero et omne concilium quaerebant testimonium adversus Iesum, ut
eum morte afficerent, et non inveniebant.
56
Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum et testimonia non erant
convenientia.
57
Quidam, ut surrexerunt, falsum testimonium ferebant adversus eum dicentes:
58
‘Nos audivimus eum dicentem: ‹Ego dissolvam templum hoc manu factum et
intra triduum aliud non manu factum aedificabo›.
59
Ne ita quidem conveniens erat testimonium illorum.
60
Pontifex, ut surrexit in medio, interrogavit Iesum dicens: ‘Non respondes
quidquam ad ea, quae isti testantur adversum te?’.
61
Ille autem tacebat nec quidquam respondit. Pontifex rursum interrogabat eum
et dicit ei: ‘Tune es Christus filius Benedicti?’.
62
Iesus autem dixit: ‘Ego sum, et videbitis Filium hominis sedentem a
dexteris Virtutis et venientem cum nubibus caeli’.
63
Pontifex autem scissis vestimentis suis dicit: ‘Cur adhuc necessarii sunt
nobis testes?
64
Audivistis nefarium. Quid vobis videtur?’. Illi vero omnes condemnaverunt
eum esse reum mortis.
65
Quidam coeperunt conspuere eum et velare faciem eius et in faciem eum
caedere et dicere ei: ‘Vaticinare’; et ministri alapis eum sumpserunt.
66
Cum esset Petrus in atrio infra, venit una ex ancillis pontificis
67
et, cum vidisset Petrum calefacientem se, inspecto illo, dicit: ‘Etiam tu
eras cum Nazareno Iesu!’.
68
Ille tamen negavit dicens: ‘Neque scio neque novi, quid tu dicas!’. Exiit
foras ante atrium, et gallus vocem dedit.
69
Ancilla, cum vidisset illum, rursus coepit dicere circumstantibus: ‘Hic ex
illis est!’.
70
Ille tamen iterum negabat. Post pusillum rursus ei, qui astabant, dicebant
Petro: ‘Vere ex illis es, nam et Galilaeus es’.
71
Ille tamen coepit exsecrari et iurare: ‘Non novi hominem istum, de quo
dicitis!’.
72
Statim iterum gallus vocem dedit; et recordatus est Petrus verbum, sicut
dixerat ei Iesus: ‘Priusquam gallus bis vocem det, negabis me ter’. Ut
prorupsit, flebat.
Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM
