SANCTUS FRANCISCUS

Sanctus pater exiit Senis summo mane, ne episcopo quidem volens valedicere. Socius eius, frater Masseus, ibat per viam, intra se murmurans : “Quid est id, quod fecit iste bonus homo? Me iussit velut puerum circumvolvi, et episcopo, qui eum tam honoravit, ne unum quidem bonum verbum dixit nec gratias retulit”. Masseo videbatur haec omnia fuisse indiscreta. Tandem nutu divino rediens ad cor suum et se durissime arguens, dixit: “Frater Massee, tu es valde superbus, qui opera divina diiudicas, et es dignus inferno, qui Deo cum tua superba discretione rebellas. In hoc enim itinere tam sancta opera facta sunt per fratrem Franciscum, ut, si illa fecisset angelus Dei, mirabiliora non fuissent. Unde si ille preciperet tibi, ut proiceres lapides, obedire deberes: nam omnia, quae in via ista patratus est, ex ordinatione divina processerunt, sicut apparet in fine optimo subsecuto. Nisi enim illos pugnantes reduxisset ad pacem, non solum multorum corpora – sicut iam inceperat – gladius devorasset, sed – quod peius fuisset – multorum animas infernale baratrum, procurante diabolo, absorbuisset. Propterea tu es stultissimus et superbus, qui murmuras de eis, quae sunt manifeste a voluntate divina”.

Haec in corde suo dicebat frater Masseus, cum aliquanto ante sanctum Franciscum precederet. Qui, a divino Spiritu illustratus, cui omnia occulta nuda sunt et aperta, clamavit post tergum Massei; et cordis eius secreta patefaciens, dixit: “Ad ea, quae nunc cogitas, te teneas, quia illa sunt bona et utilia tibi, et a Domino inspirata. Murmuratio vero prima, quam faciebas, est caeca et mala et superba, et a diabolo tibi in anima seminata”. Quod cum audivisset frater Masseus, stupens perpendit sanctum Franciscum scire cordis eius arcana, et insuper cum certitudine intellexit illum in omnibus suis actibus dirigi a Spiritu divinae sapientiae.

Beatus Franciscus quondam statuit aliquanto humiliare fratrem Masseum, ut multiplicia dona, quae illi prestabat Altissimus, de virtute in virtutem crescerent. Ergo cum sanctus pater esset in quodam loco solitario cum primis illis sociis vere sanctis, inter quos certe morabatur Masseus, Franciscus coram omnibus congregatis ait: “O frater Massee, omnes isti tui socii habent gratiam contemplandi et precandi; tu autem habes gratiam verbi Dei praedicandi ad personas satisfaciendas. Propterea volo ut, quo illi possint contemplationi vacare et precationi, tu facias ea, quae spectant ad portam, eleemosinam, coquinam. Cum vero alii fratres edent, tu edebis extra portae ostium, ita ut antequam venientes pulsent ad portam, satisfacias illis aliquibus verbis bonis, ita ut non oporteat quemquam exire nisi te. Hoc autem facito in meritum obedientie salutaris”. Masseus statim, inclinato capite et contracto caputio, humiliter obedivit et multos per dies curavit portam, elemosinam, coquinam.

Socii autem eius, viri illuminati a Deo, coeperunt sentire in cordibus pugnam, quia Masseus esset homo magnae perfectionis et precationis, sicut ipsi et amplius; et tamen illi erat totum loci pondus impositum. Propterea rogaverunt sanctum patrem cordaliter, ut illa officia inter ipsos distribueret, quia nequibant sustinere, quod ille frater tot oneribus subiaceret. Praeterea in praecatione sentiebant se aridos et crudos et in conscientia dissipatos, nisi Masseus ab istis liberaretur oneribus.

Beatus autem Franciscus, cum hoc audivisset, acquievit caritativis eorum consiliis et Masseum cum vocavisset, ait ei: “Frater Massee, isti socii tui volunt partem sumere officiorum, quae tibi imposui; et ideo volo, ut illa officia dividantur”. Masseus humiliter et patienter respondit: „Pater, quidquid mihi in parte vel totum imponitis, ego totum a Deo puto esse imperatum”. Tunc sanctus Franciscus, videns caritatem illorum et Massei humilitatem, fecit praedicationem mirabilem de sancta humilitate, dicens, quo maiora dona conferret nobis Altissimus, eo quis debet esse humilior, quia sine humilitate nulla virtus esset acceptabilis Deo. His dictis, officia cum caritate distribuit et omnes cum Sancti Spiritus gaudio benedixit.

Scripsit fr. Benedictus Huculak OFM