De Sanctissima Trinitate

Nostris diebus videtur valde vigere atheismus vel etiam agnosticismus, ubi Deus a populorum et personarum consiliis amovetur; at nobismet quis est Deus? Estne rerum creator supremus, quem timere debeamus? An est Pater sive Frater misericors, qui velit cuique nostrum vitam plenam donare? Verene credimus in talem Deum, quamvis eum intellegere minime possimus? “Deum nemo vidit unquam: Unigenitus Filius, qui est in sinu Patris, Ipse enarravit” (Io 1, 18).

Deus non statim sed paulatim hominibus se praebuit. Iesus primum de Deo Patre locutus est; Is nobis Iesum misit; deinde Iesus de se ipso ut Filio ex Patre et Patri aequali locutus est; deinde Spiritum Sanctum saepe promisit, qui post resurrectionem in discipulos venturus erat; denique Trinitatias mysterium proposuit: “Data est mihi omnis potestas in caelo et in terra: euntes ergo docete omnes gentes: baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti: docentes eos servare omnia quaecumque mandavi vobis: et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi” (Mt 28, 18-20).

Cum Fidei Symbolum in missa dominicali recitamus, fidem nostro baptismo confirmamus; a baptismo familiae divinae participes sumus; Pater in novam vitam nos genuit, Filius a morte aeterna nos servavit; Spiritus Sanctus vitam divinam nobiscum communicat; Ipse est enim “dulcis hospes animae”. Conciliun Vaticanum II ex Sancti Cypriani formula proclamavit: “Sic apparet universa Ecclesia sicuti ‘de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata’ ” (LG, 4). Populo Sanctissima Trinitas laudanda et veneranda est.

Optima Sanctissimae Trinitatis laudatio et veneratio est: impense nostrun baptismum vivere, sentire nos sicut filios amari, nosmetipsos ut Dei filios amare, alios quoque ut Dei filios amare.

Compendium excerptum ex Patris Iosephi Ioannis Del Col, SDB, homilia Hispane exarata aque die dominico XXXI mensis Maii habita in festo Sanctissimae Trinitatis.

Scripsit Iosephus I. Del Col/Paulus Kangiser