NON MONTES SED SCHOLAE MUROS PARENTES ASCENDUNT

Singulare nuntium in quibusdam Indiae diurnis editum est. Trecenti homines (discipulorum parentes) in iudicium adducti et postea comprehensi sunt. De qua re accusati? In diebus, quibus discipuli quid didicerint a magistris erant interrogandi, scholae parietes ascenderant; a liberis vocati; eis chartae particulas eiecerant, in quibus argumenta interrogationis scripta erant. Parentes postea per fenestram liberis particulas iecerant, in quibus quaestionum solutiones scriptae erant. Quaestionibus apte solutis, discipuli, CL euro premio acceptis, hoc modo Universitatem studiorum non parentum sed publico sumptu accedunt. Haec, de quibus supra narravimus, quotannis in Indiae misera parte eveniunt: praemium tantum acceptum efficit ut discipuli, humili loco nati, Universitatem adire possint. Pro liberis eorumque vita parentes periculum suscipiunt. Multae discipulorum familiae a vicis in urbes, quarum in scholis quaestiones solvendae ponuntur ad Universitatem accessum, adveniunt, id quod anglice “examinations tourism” in India appellatur. In regionibus autem, in quibus plures in egestate non versantur, discipuli non parentibus periclitantibus utuntur, sed instrumentis electronicis, quibus, cum in schola sint, ad interretia accedunt et quaestiones positas solvunt, id quod etiam in nostris occidentalibus scholis evenit. Latinum vel graecum in italicum (gallicum, anglicum …) convertere, mathematica problemata solvere perfacile est, si ad interretia discipuli accedunt, etiam cum in schola sint, ubi omnibus viribus et ingenio, non calliditate vel dolo uti opus est. Interretibus usi discipuli consueverunt brevi tempore quascumque quaestiones solvere; ex quo colligunt omnia facile et brevi tempore solvi posse. Usus cotidianus tempore praetereunte cum maerore vanum errorem extorquet.

Scripsit Dominicus Gallipoli