Monumenta Lucanis dicata ...

... qui peregre iverunt.

In urbe Matheola, in Lucania posita, magno cum studio et admiratione dies festus celebratus est iis dicatus qui, egestate impulsi, domum tristi animo deseruerunt ut alibi vitam meliorem sibi suisque facerent. Fuerunt qui in estremo XIX saec. et XX saec. ineunte Americam, quique secundo totius orbis bello confecto Australiam, quique ditiores Europae nationes aut Italiae septentrionales regiones petiverunt.

Sculptor quidam Lucanus, Antonius Masini nomine (cuius imago in summa pagina adponitur), aere aut ferro picto statuas finxit quae incommoda, animi dolores et magnas difficultates, quas Lucani migrantes adierunt, exprimerent.

Singularis est cuiusdam rusticae, Feliciae Musci nomine, historia; a vico Lucano in estremo XIX saec. Chiliam profecta est, cuius in deserto Atacama maritus fossor operam dabat. Navi egressa, mula cum filiola vecta est trans Andes montes et post aliquot menses, periculis variis susceptis, tandem aliquando maritum adepta est.

Audacissimae Feliciae statuam (iuxta adpositam, rubram colore) dicavit Masini, quae in urbe Iquique posita est. Iis quoque statuas dicavit qui in Australiam, in Americam septentrionalem et meridionalem migraverunt. In urbe Montevideo eiusdem sculptoris statua exstat Rositae Melo dicata, (infra demonstratam) quae et in modis faciendis et in canendo nomen invenit; XIV annos nata tantum composuit “Desde el Alma”, quo sibi famam comparavit.

Lucani migrantes progeniesque Lucanorum numerum superant qui in regione vivunt; quotannis ab externis nationibus aut ceteris Italiae regionibus nonnulli Lucaniam petunt, studio impulsi revisendi propinquos, locorum coelum, naturam, suaves odores, omniaque denique quae in animo semper et ubicumque servant.

Scripsit Dominicus Caveosanus