Anno incipiente
Huius sunt anni menses ter quattuor acti
et post innumeras una relicta dies.
Nunc memores rerum, quas iam reuocare uetamur,
fundimus ex animo uota precesque pio.
Bella fugasque tulit mortalibus annus acerbus,
dum sacra dicta sequens mens male sana furit.
Annus, qui ueniet, cogat mala tela tacere
et pigra ferrugo deleat arma rubens.
Otia qui sperant, placida mox pace fruantur
et superet rediens horrida bella quies.
In patriam reditus profugis tribuatur et omnis
sufficiente queat pane fugare famem.
Vt nouus, exopto, uobis ferat annus amorem
sitque Deo semper uos comitante salus.
Martinus Zythophilus - 31/12/2014
Laus Posnaniae
Laudavere prius, decus, o Posnania, Vartae,
urbsque Polonorum celebrata et
nunc a me nepte illorum vatum immeritura
laudes addere voce minore et
lingua pervetere attamen exoritura iterumque
ore novo nunc accipe laudes:
Urbs patria es! Regum veterum requiesque Polonorum
Aureum ibi egregiumque sacellum est.
Vidi ego, Curia, te inque tuo tecto petulantes
Conflictu capitum niveasque capellas.
O utinam gentes inter se talia pugnent
Proelia, simulae ut ante capellae!
Anna Elissa Radke - 28/12/2014
Nox quieta
Nox quieta, o nox sancta,
omnia dormiunt ubique.
Pater Materque gressus dirigunt
portantes pulcherrimum Puerum:
dormit in pace Dei,
dormit in pace Dei!
Nox quieta, o nox sancta!
Humiles pastores
attoniti Angelum contemplantur,
Echo resalutat “Halleluja,
divus natus est Puer,
divus natus est Puer!”
Nox quieta, o nox dulcis,
vide ridentem regem,
basia osculum tenerrimum,
cane cantiunculam cunae et crucis:
Christus nobis natus est,
generi hominum natus est!
STILLE NACHT
Stille Nacht, heilige Nacht,
Alles schläft; einsam wacht
Nur das traute hochheilige Paar.
Holder Knabe im lockigen Haar,
Schlaf in himmlischer Ruh!
Schlaf in himmlischer Ruh!
Stille Nacht, heilige Nacht,
Hirten erst kundgemacht
Durch der Engel Halleluja,
Tönt es laut von fern und nah:
Christ, der Retter ist da!
Christ, der Retter ist da!
Stille Nacht, heilige Nacht,
Gottes Sohn, o wie lacht
Lieb' aus deinem göttlichen Mund,
Da uns schlägt die rettende Stund'.
Christ, in deiner Geburt!
Christ, in deiner Geburt!
Radulphus Lavalle Bonaerensis - 25/12/2014
Carmen natalicium a. 2014
Praecessit in principio
populi Dei descriptio
Verbum, quod ante saecula
natum obtinet cunabula.
Quirine, praeses optime
Syriae, patrone et intime
amice Joseph, quot hodie
iacent cadavera in acie?
Iterum coacta vi fugit
caterva Christiadum, effugit
manus Jesidum mystica,
fugiunt et agmina rustica.
Pacem redona patriae,
O Christe, gentisque Phariae
hospes, reduc populum tuum
Syriam inque portum portuum.
Weihnachtsgedicht 2014
Die Schätzung ging voran dem Wort,
befahl das Volk an seinen Ort.
Das Wort, geborn vor aller Zeit,
nun in der kleinen Wiege leit.
Kyrenius, Landpfleger du,
und Josephs Freund, Patron dazu,
statt Steuerbürger zähl die Leichen
die heute auf dem Schlachtfeld bleichen.
Und wieder müssen fliehn die Christen,
ihr Leben in der Fremde fristen.
Es flieht auch der Jesiden Schar,
und Bauern ziehen fort sogar.
Gib Frieden, Christus, deinem Land,
der in Ägypten Zuflucht fand,
und führ nach Syrien zurück
dein Volk, schenk ihm das Heimatglück!
Anna Elissa Radke - 24/12/2014
De misera uxore
Vesper iam rediit: flens de caelo tremit astrum.
Orbi dant tenebrae placidam nigrae requietem
curae non hominum cessant in tempore noctis:
acris adest quae caligo mentes tegit atra.
It lente mulier: peris onerata laborans
ascendit scalis, aegre tangit pede limen
colla petunt pueri genetricis et oscula iungunt;
non vir convertit caput infensus recubatque
torvus in ore quoad prompte cenam parat ipsa.
“Quid sero rediisti?” inquit “Cur lenta fuisti?”
Ecce timet mulier verbis oppressa minisque
quae iam multam operam dederat curis aliorum.
Res onerosa domos purgare gradusque alienos
post reditum cenam coepisse escamque parare
mensam post auferre dein tergere lavare.
At durus dominus visu trux in thalamo stat
saevus in ira terribili demensque furore
calce petit pugnisque ferit miseram violenter.
Effuso vultu consperso sanguine multo
membris uxor humi fractis iacet exanimisque:
tunc horrent nati matremque vocant lacrimantes.
Per scalas illam cecidisse, ut ait simulator,
haud equidem mulier de vi quae laesa quiescit
enarrare potest, liceat defendere sese
ne scelus horrendum fiat matri puerorum.
Paenituisse, ut ait, se quod saeve violarit
illam plus quam is amet quam lumina cara oculorum:
“Suspicione impulsus inique sordida gessi”.
Pollicitus totiens , non quod penitus referebat
servavit mendax ; in spe decepta misella
illi qui metuit poenam ne solvat inanis
aegre credit adhuc offensa in vivo animoque.
Exspectat trepidans aliquanto tempore lapso
non prorsus vitae despecta spe melioris.
Sed violentia non aufertur ab indole prava:
more suo recipit plagis vexare magisque
non secus ac dominus saevissimus omnipotensque
opprimit ignavas virgis servas famulosque
cui cruciatum non raro mos est adhibere.
Atqui fida domus custos est sedula mater
flamma quondam ardens exusta corde dolenti
a nexu quae vult legis se solvere tandem
ut bos qui vinctus laqueos laxat moriturus
a collo ne se mactet iniecta securis.
Caedis conscia cum natis est iam fugitura
cum torvis vehemens oculis irrumpit in illam
stricta fauce dein capite incusso parieti
illato in ventres peracuto vulnere cultro .
Auxilium clamant alte pueri revocantes :
quidam succurrunt miserae; non vir fugitabit
uxoris poenam temptata caede severam.
Inclusus maneat sons quot tamen annos?
Infelix magno iacet in discrimine mortis.
“Mater ubi est?” ; nati repetunt haec : ”Est ubi mater?”
DE SUBVORSA AESTATE
Vertitur inconstans aestas lapsu pluviarum
erumpit ripis imber agros populans
nubes accurrunt ut pix in culmina caeli
aere dirupto fulmine cum tonitru.
Praeterit aestas flens ubivis terris madefactis
ventis pulsa retro: sol latuit vacuo
illos tempore qui cupiunt languescere lassi
oris in calidis, mergere corpora aquis.
Mutato caelo minuunt et lucra laboris.
It fugitiva aestas: labitur ut lacrumae.
Lydia Ariminensis - 30/11/2014
Ad Franciscam
Plaudite nunc hilares laetumque effundite cantum
manibus ac flores mittite purpureos:
Insignem obtinuit nuper Doctoris honorem
Francisca, expletis egregie studiis.
Promeritam laurum sibi laudibus peperit altis:
Ingenium praestans miraque sedulitas!
Gratulor, o dulcis Francisca, et laetor amice
atque parentum nunc cogitŏ laetitiam.
Gratulor atque lyra sic canere conor amoena
carmen, quod mitto, corde micante, tibi.
Ominor –atque meum, quaeso, tu suscipe votum-:
"Umquam sit vitae nubila nulla dies.
Tristes abscedant laeto de pectore curae
ut possis vitae sugere mella tuae".
Gratianus Dall'Ava - 25/11/2014
Tres limerici bilingues
Erat studens ineptus Gedani,
qui omnino nil fecerat sani,
sed est tandem punitus,
cum, pudoris oblitus,
futuisset uxorem decani.
Pewien student ladaco aż z Gdańska
zachowywał się raczej z grubiańska,
aż, straciwszy wyczucie,
zaspokoił swe chucie,
a to była małżonka dziekańska…
Clarus quidam professor Londini
solet amphoram bibere vini,
quod conditum est herbis,
uti audeat verbis
uti vivi sermonis Latini.
Pewien sławny profesor w Londynie
tremę topić zwykł w piwie lub winie
pełnym tajnej przyprawy.
Potem, już bez obawy,
płynnie gada w najczystszej łacinie.
Est profestrix perdocta Messanae,
cui docere pergratum est mane.
Prima luce studentes
cogit obdormientes,
monens: „Estis segnissimi sane!”.
Pewna pani profesor w Madrycie
bardzo lubi zajęcia o świcie.
Gdy się schodzą studenci
ziewający i śnięci,
ona na to: „Wy lenie! Wciąż śpicie?”.
Sempronia Charisia - 11/11/2014
Pax super Israel!
Mille bis annorum vere
ab aetate transiere
quo Romani deleverunt
Templum atque depulerunt
Hebraeorum bello gentem,
inde patria carentem.
Pax, pax super Israel!
Per ingentes caedes multas
vivunt tunc semper inultas,
passi derisum ac famem
ob rumorem tam inanem.
Nazistarum aevo saevo
paene sunt deleti laevo.
Pax, pax super Israel!
Bellum tamen post Mundanum
novum regnum fit humanum,
populus mox Hebraeorum
ruri vivit promissorum.
Arabes id aegre ferunt,
nova bella statim erunt.
Pax, pax super Israel!
Saepe victi, semper acres
sunt ibi hostes audaces.
Volitantibus ruchetis,
tromocratis iam decretis,
Israel nunc vivit civis
in curarum diu rivis.
Pax, pax super Israel!
Numquam siccant belli fontes,
clam cuniculi, clam montes
ruchetarum extruuntur
et pyroboli mittuntur.
Inter quos nemo de pace
audet fari clara face.
Pax, pax super Israel!
Marcus Brixiensis - 03/11/2014
Kal. Nov.
Viuere qui credunt immiti morte peremptos,
his ad cara sibi busta diebus eunt.
Flosque precesque iubent tacitos saluere sepultos.
Parua quoque hos memores flamma petisse refert.
Martinus Zythophilus - 02/11/2014
Pax super Israel!
Mille bis annorum vere
ab aetate transiere
quo Romani deleverunt
Templum atque depulerunt
Hebraeorum bello gentem,
inde patria carentem.
Pax, pax super Israel!
Per ingentes caedes multas
vivunt tunc semper inultas,
passi derisum ac famem
ob rumorem tam inanem.
Nazistarum aevo saevo
paene sunt deleti laevo.
Pax, pax super Israel!
Bellum tamen post Mundanum
novum regnum fit humanum,
populus mox Hebraeorum
ruri vivit promissorum.
Arabes id aegre ferunt,
nova bella statim erunt.
Pax, pax super Israel!
Saepe victi, semper acres
sunt ibi hostes audaces.
Volitantibus ruchetis,
tromocratis iam decretis,
Israel nunc vivit civis
in curarum diu rivis.
Pax, pax super Israel!
Numquam siccant belli fontes,
clam cuniculi, clam montes
ruchetarum extruuntur
et pyroboli mittuntur.
Inter quos nemo de pace
audet fari clara face.
Pax, pax super Israel!
Marcus Brixiensis - 20/10/2014
Tria carmina Elenae Lilianae Popescu
Meo sponso, Nicolae
Tibi, qui haec carmina legis...
Negotia diurna curare desine, ut realitatem Somnii quod poesin nominamus ambo ingredi possimus, ianuam aperiens tui cordis his versibus tibi praesertim scriptis. Tum in meo corde nati sunt, cum eis sors ab orbe formarum-meditationum egrediendi atque formas-verba vestiendi attigit; ita ut, fatis peractis, ritum tui conveniendi, care lector, adire valerent.
Simplicitas, quae sua in essentia Veritatem significat, solummodo per silentium exprimi vult. Omnia huius mundi verba unam rem persequuntur: silentium describere temptant. Nosce teipsum, ecce finis ultimus et difficillimus attactu; hoc est, felicitas omnis hominis individui necnon totius mundi; ad eam omnis inquisitio nostra tendit. Saepe inquisitio ista illud, quod poesin nominare possimus, fit.
Poetae abire et redire possunt, studium vultus invisibilis Poeseos visendae relinquentes. Sed Poesis non iudicat, sed nos ab altera parte Illusionis veli contemplatur.
Dic mihi
Non credidisti
te vincere posse,
cum, armis renuntians,
contra ipsam imaginem tuam
pugnasti, ob libertatem tuam.
Numquam te contemplari poteris
in speculis quae te debilem
aut superbum te exhibent,
impavidum sive paventem,
secundum desideria tua...
Ecce quae tibi omnes dixerunt,
sed non credidisti.
In natione sine speculis,
“Quis erit vultus tuus?”
est id quod a te denuo novisse
petes; et certe scies,
si iubes responsionem
sua sponte advenire...
Quid est id quod perdere times,
si unum possibile
non est nisi quaerere?
“Quae via est?” Ecce quaestio
quam quaerit ille qui viam agit,
qui unam viam finem attingentem
ingressus est nesciens.
Quem locum attingere,
si is iam ibi est,
etsi victoriam suam
nondum bene scit?
Quod certamen terribilius est
quam id in quo tu unus
es proeliator, obstinatus obdurans?
Quo pacto proeliari vales,
cum tui aemulus secum fert,
ad modum amuleti,
nihil nisi vultum tuum?
“Spem longam reseces” tibi
dictum est, ut spem veram haberes.
Sed –dic mihi– quantum boni est
in spe illius cui iam omnia sunt?
Seu in noscenda via reditus,
illi viro qui iam metam tetigit?
Spune -mi
Nu ai crezut
că poţi învinge doar atunci
când renunţând la orice armă,
vei lupta cu propria imagine
pentru eliberarea ta.
Nu te vei mai putea privi
în oglinzile care să te arate
slab sau trufaş,
neînfricat sau laş,
după dorinţă…
Ţi s-a mai spus,
dar nu ai crezut…
În ţara fără de oglinzi,
care îţi va mai fi chipul,
te vei întreba atunci
încă o dată, şi vei afla,
dacă vei lăsa răspunsul
să vină de la sine.
Ce vei avea de pierdut,
când căutarea va fi
singura realitate posibilă?
„Care este drumul?”,
se-ntreabă cel care merge,
fără să ştie, pe singurul drum
pe care poate s-ajungă…
Unde să ajungă
dacă el este deja acolo,
chiar dacă nu poate încă să ştie
că este câştigătorul?
Ce competiţie este mai de temut
decât aceea în care tu
eşti singurul concurent îndârjit?
Dar cum mai poţi lupta
când adversarul poartă,
drept amuletă,
doar chipul tău?
„Alungă toate speranţele”, ţi s-a spus,
pentru a putea să speri cu adevărat!
Dar, spune-mi, la ce mai este bună speranţa
pentru cel care are deja totul?
Sau cunoaşterea drumului de întoarcere,
pentru cel care a ajuns?…
Cum omnia perdita sunt
Non stetit horologion
sed iam horas non signat
in sphaera temporis curva,
quod restitit contemplans.
Angulus oculi etiam manet
sed res iam non videntur
delineatae in liquida ista
extensione vacui innominati.
Vita non finita est sed mors
iam non videtur in orbis
terminis, manens illum virum
qui aliquando rebellavit,
quadam in parte in terra
oblivionis.
Omnia in loco sunt,
ut antea solebant, etsi totum
non idem est nihilo,
cum totum amittitur in vacuo
sine tempore, in tempore sine vacuo.
Când totul se pierde
Ceasul nu s-a oprit dar orele
nu se mai văd marcate
pe cadranul Timpului
ce stă pe loc, în contemplare.
Perspectiva nu s-a pierdut
dar obiectele nu se mai văd
delimitate pe întinderea pură
a Spaţiului – cel fără de nume.
Viaţa nu s-a sfârşit dar moartea
nu se mai vede la orizont
în aşteptarea fiinţei ce se revolta
cândva, undeva, în ţara uitării...
Totul este la locul său ca altădată
deşi totul nu mai înseamnă nimic
când se pierde în spaţiul fără de timp,
în timpul fără de spaţiu...
Id punctum temporis
Quaedam verba –ad teipsum dixisti–
quaedam solummodo verba. Et integram
fabulam tibi creasti, cuius praesens hesternum
iam est; ita cras erit solummodo praeteritum
eius qui praeteritum praeterivit, usque
in aeternum perditum.
Unum verbum –ad teipsum dixisti–
unum verbum et ambulando ad limen
properas ineffabile ignoti mundi;
et non times te esse et non esse
considerare, in puncto temporis
in quo esse potes; et vere es.
Clipa aceea
Câteva cuvinte, ţi-ai spus,
doar câteva cuvinte, şi ai creat
o întreagă istorie, al cărei prezent
este deja ieri, aşa cum mâine
va fi doar trecutul aceluia
ce-l va lăsa în urmă, pierdut
pentru totdeauna...
Doar un cuvânt, îţi spui,
doar un cuvânt, şi te-apropii
în drumul tău de nebănuitul pas
spre necunoscut, fără să te sperii
de gândul acela care eşti şi nu eşti
tu, de clipa aceea în care poţi să fii
şi eşti.
Carmina poëtriae Dacoromanae Elenae Lilianae Popescu ex Hispanica lingua convertens
Radulphus Lavalle Bonaerensis - 04/10/2014
Novi limerici trilingues
Dixit feminae vir Labienus:
̶ Tibi manu colenda est Venus.
Meum telum immane
non intrabit te plane.
Ea: ̶ Caedat te doctor Galenus!
Once a man told his wife (still a virgin):
“Here’s my dick from my knickers emergin’.
It’s so huge! It’s not what
would be fit for your twat.”
She replied: “Better go to a surgeon!”
Wielki książę (grand duc) Luksemburga
rzekł do żony z powagą Likurga:
̶ Zaspokoi twa dłoń cię,
bo zbyt wielkie mam prącie!
Na to księżna: ̶ To idź do chirurga!
*
A Romanis superbia laesa,
iit Capreas tertius Caesar.
Ibi capram titillat.
̶ Est haec res ̶ inquit illa ̶
parum longa et nimis obesa!
Once a fool from the town Nowa Sól
tried to pierce a young goat with his tool.
“Splendid fuckers are men,
but a goat’s not a hen.
With your funny small cock, it’s not cool!”
Pewien Grek z wyspy kóz, Samotraki,
młodą kózkę chciał dupczyć dla draki.
Gdy poczuła ta kózka,
że ją z tyłu czymś muska,
rzekła: ̶ Przestań! Masz sprzęt lada jaki!
Nicolaus Simonides - 19/09/2014
Phantasmata mentis
In somniis praeterita loca vidi,
nunquam cognita nec calcata.
Innumerae ibi facies,
in umbra atque
quidam solitarius,
multiplices oculi stabant.
Loca illa nosco,
urbes quasdam fictas,
se nusquam volventes,
dum inexorabile fluit tempus
obeliscos inter turres sacras
calidum focum inter aridas glebas.
Mihi territo occurrunt
illi oculi ignoti
temporis praeteriti non sensi.
Consimiles comitum oculi fiunt,
nunc solum praesentes
in dulci cordis regione;
actores facientes res non scriptas,
unicas, recitatas voce vitae iterata;
verba, cogitationes, leges
eadem se manifestant,
cum mente creent ficta,
inane spectaculum fallax,
rerum cursu actum renovato.
Johannes Teresi - 04/09/2014
Inter duo flumina
Heu! Quae lata sita est inter duo flumina, terram
torquet barbaries igneque et ense ferox.
Christicolas templis pellunt ardentibus hostes,
quique manere uolunt, turba cruenta necat.
Gaudent – infandum – crudelia iussa sequentes
autumantque Dei sese ita iussa sequi.
Martinus Zythophilus - 20/08/2014
ITALIA
Hoc carmen a Ioseph Ungaretti (n. Alexandriae Aegypti a.1888, m. Mediolani a.1970 Locvizzae anno 1916 scriptum est, flos poëticus et patriae amoris indicium in immani caede Prioris Belli Mundani
Poeta sum
clamor unanimis
globus somniorum sum
Fructus ortus
ab innumeris varietatibus et insitionibus
in cella calefacta maturatus
Sed populus tuus fertur
ab eadem terra
quae memet fert
Italia
Et in hoc vestimento
tui militis
conquiesco
velut in cunis
patris mei.
Convertens
Lydia Ariminensis - 04/08/2014
SI - carmen Dacoromanum
Si immensum nos metiri
aliquando possimus
infinitumque ambire
atque, per nihilum euntes,
neque hoc esse neque illud...
Si possimus aliquando
amorem esse non amantes,
spem esse non sperantes,
verbum esse non loquentes,
mentem esse non cogitantes...
Si possimus aliquando
inaudibile audire,
invisibile videre
et ignotum discere,
essetne novum principium?
Daca
Daca s-ar putea vreodata
Sa masori nemasuratul,
Sa cuprinzi nemarginirea,
Sa stai, strabatând neantul,
Sa fii nici unul, nici altul.
Daca s-ar putea vreodata
Neiubind sa fii iubirea,
Nesperând sa fii speranta,
Nevorbind sa fii vorbirea,
Negândind sa fii gândirea.
Daca s-ar putea vreodata
Sa auzi neauzitul,
Sa privesti în nevazut
Si sa afli nestiutul,
Ar urma iar începutul?
Carmen poëtriae Dacoromanae Elenae Lilianae Popescu convertens
Radulphus Lavalle Bonaerensis - 23/07/2014
Carmen de rege Vladimiro
~ Pisma od kralja Vladimira ~
Hoc carmen Andreas Kačić Miošić (1704 – 1760) scripsit et invenitur in notissimo opere eius Razgovor ugodni naroda slovinskoga, qui titulus Latine in libro Emerici Pavić ut Discursus jucundi supra Nationem Slavam iam a. 1764. translatus est. Kačić Miošić, Franciscanus, scriptor operum philosophicorum et theologicorum lingua Latina scriptorum, in hoc opere suo prosa et versibus populariter scripto sermone tantum nativo utitur. Qua de causa hic liber eius permultas editiones vidit, carmina autem eius decasyllabo populari scripta multi memoriter edidicere, a multis etiam carmina popularia existimantur.
Gemens gemit captus Vladimirus
in carcere regis Bulgarorum,
gemens gemit et exsecrabatur
diem in quo lucem hanc aspexit.
Putat se a nullo auscultari,
sed auscultat Cossara puella,
pulchra nata regis Bulgarorum,
qui est natus genere Slavico.
Rogat illum Cossara puella:
„Quid est tibi, capte mi infelix?
Estne tu ad matrem ire cupis,
caram tuam patriam videre?
Estne tibi iam molesta fames,
estne carcer, misera haec domus,
suntne vincla pedibus in tuis,
suntne forsan manicae haec graves?
Audistine, capte mi infelix,
fidam tuam nubere uxorem
et ideo dies atque annos,
matrem tuam tristem exsecraris?“
Dicit ei captus Vladimirus:
„Desine, o Bulgara puella!
Dolor meus patria nec mea,
nec ad matrem cupio redire.
Neque mihi est molesta fames,
neque carcer, misera haec domus,
neque vincla pedibus in meis,
neque forsan manicae haec graves.
Neque nubit fida uxor mea,
nam nec duxi ego iam uxorem,
neque miser umquam eam ducam,
quia brevi e vita excedam
in carcere regis Bulgarorum
Samuelis, perdat illum Deus!
Fidem dedi, fidem violavit,
me in caeco carcere locavit.“
Et insuper Cossara puella:
„Age, dic mi, capte mi infelix,
terram tuam unde te venire,
qua e gente, stirpe natum esse.“
Dicit ei puer Vladimirus:
„Ego captus ex Arcegovina;
inservivi prius regem Slavum
urbe in Tribunio formosa.
Quod me rogas et de gente, stirpe,
dicam tibi omnia recteque:
meum, soror, nobile est genus,
sed sum captus regis Bulgarorum.
Sunt et mihi bona numerosa,
mea libens redimat me mater,
redemptionem rex non sinit meam,
sed requirit caput meum ille.“
Tunc puella eum consolatur:
„Tu ne gemas, capte mi infelix!
Ego nata regis Bulgarorum
Samuelis, dominus qui tuus.
Pandam ego flavos crines meos,
osculabor vestem eius, pedes,
quos et ego lacrimis perfundam,
quem per Deum vivum obsecrabo,
te ut mittat e carcere caeco
vetulaeque ut te reddat matri,
ut laetetur cara mater tua
cum cognoscat natum Vladimirum.“
Et deinde intrat domum suam
cum seipsa colloquens commota:
„Multos ego viros fortes vidi
Slavico et genere et stirpe,
sed non vidi virum pulchriorem,
pulchriorem nec venustiorem,
nec ab ulla matre pari potest,
iuvene hoc capto Vladimiro.“
Et tum domum intrat ea pulchram,
osculatur patris vestem, genu,
pedes eius lacrimis perfundit
hocque modo patri loquebatur:
„Dona mihi captum Vladimirum,
sit ut ille fidus sponsus meus,
ita tibi fulgeat corona
filiusque vivat Radomirus!
O mi pater, ille mi videtur
natus esse nobili genere:
inservivit prius regem Slavum,
pulchre fatur pulchriusque narrat.
Eum, pater, e carcere mitte,
ita tibi sanus equus tuus,
ita tibi gladius acutus,
nam is puer Arcegoviensis!“
Haec ad verba rex et risum edit
Cossaraeque tacite dicebat:
„Is non puer Arcegoviensis,
ille vero rex est Vladimirus.
Et aliud facere non possum:
tibi eum debeo donare,
ille tua est imago vera,
laudat eum et Croata terra!“
Comprehendens Cossara puella
Slavicam reginam se futuram,
profundebat lacrimas lenita,
patri suo manus osculatur.
Sumens capit carceris tum claves
carcerique fores patefacit,
appellatque captum Vladimirum
et sic ei felix loquebatur:
„Nunc exsurge, o rex Vladimire,
lacrimasque uberes deterge,
ecce nunc te sponsa tua vocat,
pulchra nata regis Bulgarorum!“
Comprehendens captus verba eius
statim ille fit lacrimabundus,
benedicit Cossaram puellam
plus quam matrem propriam amatam,
exiitque e carcere caeco
proficiscens ad puellae domum.
Pulchre eum socer tunc recepit
rogans eum de salute eius.
Bulgaros tunc vocat vestitores,
qui ut suant ei vestimenta;
et incedens bene purpuratus
fulget captus ut et sol est fulgens.
Dapes magnas nobilesque parat,
dominos ad dapes magnas vocat,
coniungitque eum cum Cossara
redens ei regnum et coronam.
Gaudium tunc erat ibi magnum,
facile non scriptu, mi amice:
tympana et calami in domo
et pro domo choreae ducuntur.
Sunt in choris Bulgarae puellae,
choros ducit en Cossarae soror,
illa pulchra carmina canebat
et sorori cantando addebat.
Tum si quis videre potuisset
Samuelem, regem Bulgarorum,
osculantem filiae maritum,
osculantem et benedicentem:
„Deus tecum, o mi puer care,
bona tibi in via fortuna!
Nimis ego contra te peccavi,
matri tuae attuli dolorem
te in caeco carcere tenendo,
cruciando et fame et siti.
Sume, fili, gratam sponsam tuam
atque illam duc in domum tuam.
Dic salutem dominis Slavorum
vetulaeque carae matri tuae,
cui magnum attuli dolorem,
omnigenas iniurias feci.“
Carmen sit honori viris cunctis,
det salutem Deus nobis iunctis!
Convertens
Aurelius Zvidulic - 10/07/2014
Dies XXVIII mensis Junii anni MCMXIV
Quis, quae facta sit horrida ante centum
res annos, ubi pons Latinus unda
in rubra est positus, die nefando,
ignorat? Quis ad arma caede facta
ignorat populos breui uocatos
Europamque furente Marte totam
annos quattuor igne tunc flagrasse?
Martinus Zythophilus - 28/06/2014
DE INSTANTIBUS HOMINIBUS CURIS
Nox est, astra micant placido labentia caelo
sed nobis infra de parva luce tremescunt
urbis in aere conspectu fusco nebuloso,
ante tabernas cauponasque ubicumque domorum
lumine fuso, nec somnus mortalibus aegris
nocte ob clamorem tota conceditur ullus.
Multi tam cupidi quaestus quocumque vagantur
solliciti numquam quod captum sit satis illis
se raroque solent consumpti dare quieti.
Sunt qui continuo morbis miseri crucientur
quique carentes extollant palmas inopesque
cum vivendi non illis spes ulla decore
nec dormire licet nisi sub Divo iacituri.
Dormit dura ferarum stirps, ac stant ut inertes
aerii volucres in ramis immemoresque
lassa manent insecta cavernis clam colubrique
tradunt sese domi feles catulique sopori
non requiescit gens vigilans hominum miserorum
curis et fato vexatur nocte dieque.
Lydia Ariminensis - 16/06/2014
O Spiritus divine
O Spiritus diuine, ueni, ueni,
descende de celso solio Patris,
a Filio promisse nobis
auxiliator, ades, precamur!
O Spiritus diuine, ueni, ueni,
incende flammis pectora nunc tuis,
ut debiles firma iuuemur
te tribuente fide, precamur!
Martinus Zythophilus - 16/06/2014
HODIERNAE FEMINAE BLANDITIAS NON AMANT
Secundum quandam recentem opinionum inquisitionem, maiori Argentiniensium feminarum parti blanditiae hominum non placent. “Nos – dixerunt prope 60% – incommoditatem, intimidationem atque violentiam patimur, cum viri in nos blanditias (persaepe in modum offensionis) mittunt.” (cf.: http://www.diariolaprovinciasj.com/elpais/2014/4/12/informe-asegura-mayoria-mujeres-argentinas-gusta-piropos-calle-11749.html). Sed linguam retinere non possum. Ecce ergo salutatio ad omnes mulieres, modo trochaico accentuali.
Ad feminas, in blanditiis
Dícunt vós iam nón amáre
ámari ín blandítiís:
dícitís vos ésse fórtes…
cérte, fórtiorés nobís.
Séd sempér laudábo fórmam
véstram ét mentém parém,
quíbus nós inébriátis
úsque ad ínfimúm pedém.
Sínité, deáe, precámur
déas láudari á nobís,
út in núbes éxtollámur,
pér faciém et óculós.
Radulphus Lavalle Bonaerensis - 09/05/2014
Tria carmina cum commentario
Ginesta quaedam
Saxis in mediis muscosis
terram cingentibus antiquissimam
floret ginesta, amabilis flos
teporem offerens dum natura renovatur.
Tempus horas instituit dum entia mutantur
ita tam pavide exspectantia omnia morantur.
Johannes Teresi
Commentariunculum
Quid aliud dicendum sit postquam florem celebravit Leopardianus cantus, cuius gratia celeber et universalis factus est? Ita sapientiae signum et symbolum hodie sumit ante omnia, quorum evanescentiae opponit stabilitatem et praesertim statum stativum et quietum.
Valdissime munere pacifico et fatidico fungitur in spatiis derelictis, ubi ventus, saxa nuda, mala herba pullulant. In hoc carmine flos eodem modo se praebet ut radicem dum circum se omnia mutantur et renovantur. Ut radix, solum movens, maxima rerum humanarum allegoria, flos tenet, eodem tempore teporum manat, quasi fons lucis et nuntius veris perennis.
Nec obliviscamur oportet Antiquos hoc idem signum indicavisse initium temporum novorum, quod bene congruebat semper primo veri. Praeterea flos imago est Trinacriae et poëta, de historia non nimis fortasse conscius, sed bene cantus Leopardiani memor, ad terram suam adscribit hanc suavitatem.
Joachim Grupposo
Flatus vitae aeternus
Saxum nec ad irritum ducere potuerat
in antro humido et obscuro
Filii sacrificium,
Eius verba in corde incisa.
Mors nec efficere potuerat
membra ut marcescant iuvenilia,
martyrio affecta,
nunc in linteo involuta.
Subitus ventus caelum quassavit,
e terra clamor sublatus est,
silices loco suo arrepti sunt.
Olivas muri celabant
propre ab iis
flatus vitae aeternus saxum infregit,
tunc candidus pannus dimissus est,
tunc pondus mortis proiectum est
in nigram voraginem.
Verus Ritus Paschalis
Age, divitiis,
peccato quod cor polluit, exoriaris;
domum relinques, parietes domesticas;
potestatis sitem fugias,
vitae donum aliis facias.
Vade per vias et gaudium spargas
clamans: “Dominus resurrexit!”
Quotiescumque malum victum est
amoris actus fraternitate ostentatus
generosaque actione;
quotiescumque ad charitatem te das,
ad alios audendos aures porrigis
auxilium eis fers
ut gaudio vero et pleno vivant,
ad rem Ritum Paschalem ducis.
Tunc mors tandem evertitur!
Johannes Teresi - 30/04/2014
Hymni Russiae et Ucrainae
Hymnus Russiae
O Russia, nostra res publica sancta,
O Russia, nostra tu terra es cara!
Tu animo forti es gloriam nancta,
Heredium tuum vestigia clara!
Salve, o Patria tu nobis libera,
Populi tui sunt consociati –
Sapientissima veterum opera!
Mira es tu! Sumus tecum elati!
Ex versibus Sergii Mihalkov (2000)
Hymnus Ucrainae
Vivit, vivit Ucrainae amor libertatis,
Fratres, viset nos fortuna, illa est cum paratis.
Evanescent hostes nostri sicut ros in sole,
Nos regemus terram nostram, nos cum nostra prole.
Mentem nos pro libertate, corpus prompte demus,
Stirpem gentis Cosacorum esse nos monstremus.
Ex versibus Pauli Čubyns'kyj (1862)
Convertens
Aurelius Zvidulic - 24/04/2014
SURREXIT
Ecce virescit aqua veris pratum renovatum,
huc et euntes huc tot volucres volitant,
laete semen parvum pascentes bestiolasque,
iamque iacet Iesus in tumulo lapidis
non dum sol oriens ascendit culmina caeli
a retro montes sunt radiis nitidi
cum quaedam veniunt et idonea aromata portant
at corpus Christi non reperitur ab iis.
Frustra quaerunt mortuum Eum: surrexit ab umbris!
Lydia Ariminensis - 20/04/2014
Chersonesii Russiae se asciscere volunt
Russos calumniantur occidentales
nunc civitates, dictitantque abhorrere,
quod Chersonesios suam in potestatem
redegerint repente, gentium iure.
O res iniqua! nonne gentibus ius est,
ut rem suam statumque quaeque decernat?
Secessio probata erat Slovenorum
armisque eorum vindicata libertas.
Campos sibi sanctos relinquere Albanis
et arma Serbos visque iniqua cogebant.
Et si Scoti regnum Britannicum linquant
Hispaniamque turba Barcinonensis,
secessum eorum non coërceat quisquam.
Suffragiis fecere vota nunc Tauri
calumniis conviciisque neglectis.
Quod non foret factum, nisi duces nostri
se immiscuissent rursus exteris rebus.
Qui intervenit, res saepe vertit in peius.
Sublatus est Ghaddafi. Num valent leges
Vel iuris aequitas Libyssam apud gentem ?
Necatus est Saddamus. Otium et pacem
Num civibus fessis tulere victores ?
Praeses Syrorum solus auctor est cladis?
Rebellibus qui favit, auxerit bellum.
Humana iura praedicant duces nostri,
at aequitatem neglegunt. Modo iniusto
partem alteram solent iuvare neglecta
parte altera. Discordiam inserunt plebi,
cum vana promittunt et aureos montes.
Volfgangus Austriacus - 10/04/2014
Limerici trilingues
If you're stranded in Stanford, don't weep.
In this town all bordellos are cheap.
Here a girl will be found
who will suck for a pound,
half a pound if the thrust's not too deep.
Radzę przenieść się wam do Poznania.
Tam usługa w agencji jest tania.
Tylko trzy i pół zeta
tam kosztuje mineta,
trzy dwadzieścia, jeżeli bez ssania.
Beneventi, hoc loco iucundo,
sunt vilissima scorta in mundo.
Os puellae stat asse,
dabit besse hoc vas se
irrumatui minus profundo.
**************************************************
A young smith, very pious and clever,
used to frig very seldom if ever.
Thanks to semen unspent,
it was hard as cement
and was used in his forge as a lever.
Pewien wozak, co żył we wsi Scheppau,
kapucyna przenigdy nie trzepał.
Wciąż doznawał więc wzwodu
i mu organ się z przodu,
niby dyszel u wozu, telepał.
Quidam, nomen cui est Nicodemo,
masturbatur tam raro, ut nemo.
Eius vita est pura,
tamen mentula dura
atque longa, carrorum ut temo.
Nicolaus Simonides - 24/03/2014
Quinque carmina popularia Croatica
Quinque carmina popularia Croatica
Inter haec quinque carmina, quae elegi, quintum, cuius titulus est Asanaginica (Assani agae uxor), nonnulli notissimum omnium carminum popularium Croaticorum appellant. Quod est non solum propter eximiam huius carminis popularitatem in Croatia, ubi ut ballatae exemplar typicum in scholis studetur, sed etiam propter multas in linguas peregrinas traductiones. Hoc enim carmen Albertus Fortis in opere suo Viaggio in Dalmazia Venetiis A. D. MDCCLXXIV
lingua Croatica et Italica primus publicavit et ex eo tempore nascuntur traductiones, quarum illa notissimi Ioannis Volfgangi Goethe saepissime commemoratur.
Puellae situla sonum dedit
̴ Djevojčino vjedro zazvonilo ̴
Mane surgit pulchra Catharina,
mane surgit aquam petens illa;
eam sequens it Ioannes pulcher,
situlam qui manu sua tangit,
eam tangit, ea sonum dedit.
Auscultavit sonum mater eius,
advocavit novem fratres caros:
„Surgite, vos novem fratres cari!
Situla sororis sonum dedit,
quidam eius situlam tangebat.
Surgite sectantes eum statim:
vel per pedes, vel per atros equos!“
Omnes ei surgunt expedite,
et conscendunt atros equos suos,
et festinant ad fluentem fontem.
Ex longinquo soror eos vidit
et Ioanni suo tunc dicebat:
„En, Ioannes, novem fratres mei!
Tu te abde, care, hic sub herba;
ego herbam generis diversi
carpam atque tegam te omnino.“
Sicut dixit ea sic et fecit.
Et Ioannes in herba recumbit;
Illa vellit herbam nunc diversam
Ioannemque herba bene tegit.
Advenerunt novem fratres cari
et sorori sic dicebant pulchre:
„Deus tecum, soror nostra cara,
quis hanc tuam situlam tangebat,
situla ut coeperit sonare?“
Soror eis pulchrius respondet:
„Advolavit avis hic de caelis
tetigitque situlam et rostro,
quam ob rem et ea sonum dedit.“
Quae cum novem fratres auscultarunt,
en in equum ponunt et sororem
et cum ea redeunt in domum.
Ter sperata anxie respexit
si Ioannes eam sequeretur.
Cum in domum suam redierunt,
mater eam etiam rogavit:
„Quis hanc tuam situlam tangebat,
situla ut coeperit sonare?“
Sed et matri filia respondet:
„Advolavit avis hic de caelis
tetigitque situlam et rostro,
quam ob rem et ea sonum dedit!“
Petri uxor fidelis
̴ Vjerna Petrova ljuba ̴
Vespere Mara Petrova
portam claudebat oppidi,
cum ecce venit regulus,
eam salutans loquitur:
„Salve, o Mara Petrova,
oppidi portam aperi,
ecce argentum et aurum,
item do ensem nitidum,
meam coronam regiam!“
Regulo Mara loquitur:
„Gratias, o mi regule,
et pro argento et auro,
et pro corona regia,
tuo pro ense nitido.
Habeo carum Petrulum,
ille argentum et aurum,
suam coronam regiam,
sed non vocatur regulus!“
His comprehensis regulus
cito conscripsit litteras,
misit ad Petrum militem
clare in eis indicans:
„O dux, o Petre, gratias,
duxti uxorem proxime,
illa nunc domi sola est,
illa nunc amat iuvenes,
meque vocabat insuper.
Ita non ego faciam
nec pro argento et auro,
nec pro corona regia,
neque pro ense nitido!“
His comprehensis Petrulus
statim paratis copiis
domum ad suam properat.
Marae quod vident sociae,
Marae et dicunt sociae:
„Dona nos, Mara Petrova,
tuus dilectus advenit!“
His comprehensis Marula
oppidi portam aperit:
omnes permittens milites
Mara dilectum conspicit
atque praeclare loquitur:
„Care mi Deus, gratias,
emit vinetum Petrulus,
vixdum id coepit colere,
alii uvas appetunt,
ego servabam vineam
caro pro meo Petrulo!“
His comprehensis Petrulus
voce exclamat valida:
„Canite, vos tibicines
tibiis, choros ducite,
domo in mea probitas,
meum in cor hilaritas!“
Pulchra puella et cervus
̴ Lepa deklica i jelen ̴
Pulchra puella cervum pascebat,
cervus sub acer viride fugit.
„Iuva me, mater, cervum pascentem,
cervus sub acer viride fugit.“
„Iuvet qui tibi carior matre!“
„Quis est qui mihi carior matre?“
„Carior tibi carus est pater!“
„Iuva me, pater, cervum pascentem,
cervus sub acer viride fugit!
„Iuvet qui tibi carior patre!“
„Quis est qui mihi carior patre?“
„Carior tibi tua est soror!“
„Iuva me, soror, cervum pascentem,
cervus sub acer viride fugit.“
„Iuvet qui tibi carior sorore!“
„Quis est qui mihi carior sorore?“
„Carior tibi carus est frater!“
„Iuva me, frater, cervum pascentem,
cervus sub acer viride fugit.“
„Iuvet qui tibi carior fratre!“
„Quis est qui mihi carior fratre?“
„Carior tibi tuus dilectus!“
Puellam ducere se parant
̴ Po devojku se spravljaju ̴
Album albescit oppidum,
equi iam pulsant pedibus,
rumpunt habenas nitidas,
volunt puellam ducere.
Fundit puella lacrimas,
mater consolans loquitur:
„Tace mi, tace, filia,
me sic ducebant pariter,
vita sed multum praebuit:
mater uxoris novies,
mater mariti novies,
nurui omni filius,
minimae natu filia,
quam nunc permulti rapiunt
viri Croati nobiles!“
Assani agae uxor
̴ Asanaginica ̴
Quid albescit viridi in monte?
Suntne nives, suntne cycni albi?
Num sunt nives? Essent iam solutae!
Num sunt cycni? Ei avolarent!
Non sunt nives, non sunt neque cycni,
sed tentorium est Asan-agae.
Gravi morbo ille nunc vexatur.
Visunt eum mater atque soror,
a pudore mulier non audet.
Cum dolores ei remiserunt,
is uxori suae nuntiavit:
„Ne exspectes me in domo alba,
neque domi, nec in stirpe mea!“
Comprehensis domina his verbis
atque eis secum reputatis,
en equorum sonus circa domum;
fugam statim mulier capessit,
iaciat ut sese per fenestram.
Eam duae filiae sectantur:
„Redi nobis, cara mater nostra,
hic non pater noster Asan-aga,
est Pintorović-beg, avunculus!“
Rediitque Asan-agae uxor
fratris sui in collum invadens.
„Eia, frater, qualis turpitudo,
is a meis liberis me vellit!“
Begus tacet loquiturque nihil,
suam sed exenterat crumenam
litterasque repudii trahit,
quibus eam solvit promissorum,
quibus eam matri eius redit.
Domina his litteris pernotis
natis suis frontem osculatur,
filiisque genas rubicundas,
a pusillo in cunis infante
se nequaquam separare potest.
Frater ipse manus eius capit
et a nato eam vix seiungens
ponit eam tunc in equum suum
et cum ea redit domum suam.
Apud suos diu non remansit,
non remansit neque septimanam.
Illam bonam et de bona stirpe,
illam proci undique deposcunt,
super omnes cadi de Imotha.
Fratrem suum domina orabat:
„Ita ego et non vivam, frater,
tu me noli ulli viro dare
ne laborem misera e corde
spectans meos orbos atque orbas!“
Sed soluto animo, quieto,
beg dat eam cadi de Imotha.
Insuper et domina orabat,
litteras ut scriberet et albas
mittens eas cadi de Imotha:
„Sponsa tua pulchre te salutat
litterisque comiter precatur,
ut convivis omnibus collectis
illa ponat in caput velamen,
videat ne orbos, orbas suas
praeteriens Asan-agae domum.“
Cadi albis litteris acceptis
et convivas dominos collegit,
eos legit, it et sponsam ductum.
Sponsam bene nancti sunt convivae
et cum ea bene redierunt.
Agae domum cum praeteriebant,
filiae spectabant de fenestra,
filii ad eam tunc venerunt,
matri suae carae sic loquentes:
„Redi nobis, cara mater nostra,
ut nobiscum capias merendam!“
His auditis Asan-agae uxor
dixit duci pompae nuptialis:
„Deus tecum, qui nunc dux es pompae,
sustine mi prope domum equos,
orbulos ut meos donem caros!“
Suos ea liberos donavit:
filiis dat cultros inauratos,
filiabus longam panni vestem,
pusilloque filio in cunis,
ei mittit pro infante vestes.
Quod vir fortis spectat Asan-aga
et appellat duos natos suos:
„Huc venite, orbuli vos mei,
quia vestri non commiseratur
mater vestra animo sic duro!“
His auditis Asan-agae uxor
albo vultu cecidit in terram,
illico confestim exspiravit
prae maerore spectans orbos suos.
Convertens
Aurelius Zvidulic - 05/03/2014
Carmen Sapphus recenter inventum
murmuras venisse Charaxon usque
nave onusta, Iuppiter, arbitror, quod
scit deique omnes tibi non necessum est
haec reputare,
at quidem me et mittere et imperare
multa Iunonem dominam precari
ut suam navem huc veniat gubernans
ipse Charaxus
nosque salvos incolumesque visat,
quae relicta ad numina conferenda,
nam levis semper rapidis ab auris
devenit aura,
si quibus sententia regi Olympi est,
numen ipsos auxilio levans iam
redditur, sunt illi alacres beati,
numina norunt,
nosque, si tollat caput ille quando
Larichus tandem et fieri vir ausit,
namque magna multum erimusque cura
deinde soluti.
ἀλλ’ ἄϊ θρύληϲθα Χάραξον ἔλθην
νᾶϊ ϲὺμ πλέαι• τὰ μέν̣, οἴο̣μα̣ι, Ζεῦϲ
οἶδε ϲύμπαντέϲ τε θέοι• ϲὲ δ’ οὐ χρῆ
ταῦτα νόειϲθαι,
ἀλλὰ καὶ πέμπην ἔμε καὶ κέλ[η]`ε΄ϲθαι
πόλλα λί̣ϲϲεϲθαι̣ βαϲί̣λ̣η̣αν Ἤ̣ραν
ἐξίκεϲθαι τυίδε ϲάαν ἄγοντα
νᾶα Χάραξον,
κἄμμ’ ἐπεύρην ἀρτ̣έ̣μεαϲ• τὰ δ’ ἄλλα
πάντα δαιμόνεϲϲ̣ιν ἐπι̣τ̣ρόπωμεν•
εὐδίαι̣ γ̣ὰρ̣ ἐκ μεγάλαν ἀήτα̣ν̣
αἶψα πέ̣λ̣ο̣νται•
τῶν κε βόλληται βαϲίλευϲ Ὀλύμπω
δαίμον’ ἐκ πόνων ἐπάρ{η}`ω΄γον ἤδη
περτρόπην, κῆνοι μ̣άκαρεϲ πέλονται
καὶ πολύολβοι.
κ̣ἄμμεϲ, αἴ κε τὰν κεφάλα̣ν ἀέργ̣η
Λάρι̣χοϲ καὶ δήποτ’ ἄνη̣ρ γένηται,
καὶ μάλ’ ἐκ πόλλαν βαρυθυμίαν κεν
αἶψα λύθειμεν.
convertens
Gregorius Gandavensis Mexicanus - 01/03/2014
Innocentes ad Holocaustum Judaicum damnati
Tamen honor magnus fuit David Stellam olim ferre
bene in dalmatica veste infixa eam superbe offerre.
Divinum propter et vero singulare ingens signum
potestatis adrogantia eos damnabat ad patibulum,
homines, mulieres, pueros spretos ut obiectum indignum.
Conferto ordine, corpore congelato et anima mortificata,
in parvulum spatium coacti sordidum et obscurum,
ad mortem ibant sententia certa et praeiudicata.
Quis hoc volebat, nisi qui in corde odium habebat,
stirpis purae conceptum, pravam potestatem tenebat?
At Stella illa quae in Dei caelo lucet,
iure mortem delet, totam inscientiam torret.
Horrendum scelus captivos eos faciens, ad mortem damnatos,
sacrificium iniustum eos reddens ad fossas destinatos,
immortales coronaverunt, innocentes extulerunt,
nullo pretio a fortiori eorum aetatem aestimaverunt.
Numquam memoria adiuvante par caedes temporibus antiquis aetatis vulgaris adventum praecedentibus intentione quaesita et instituta facta est.
Historici noti (Herodotus, Thucydides, Xenophon, Tacitus, Tibus Livius) caedem in campo bellico describunt inter hostes positos in utraque parte adversa et ferociter pugnante. Temporum vulgarium occursu, contigit, ut ferox et inhumanus dictator mente perversa caedem non bellicam, sed inhumanam, agere statuit, cum inertem et innocentem multitudinem impulit ad hecatombem praeiudicatam.
Quamquam perversa fuisset, dictatoris mens numquam sola concipere par damnum potuit. Oportet recordemur quemque hominen hostoria et factis cogitationibusque culturalibus strui: antequam dictator natus erit, per saecula, ab initio aetatis vulgaris, mala et prava opinio creata est contra Judaeum, avaritiae cupiditatisque figuram inventam.
Causa fortasse alicuius exempli, macula infecta expanditur quocumque, adeo ut stirps omnis macularetur. Quod iniustum et perversum est. Haec macula, saxum
per tempora maximum facta, saeculis decimo nono et vigesimo omne societatis elementum tam ceperat, ut ex consequentibus mens dictatoris prava iam inclinatione “naturali” formaretur.
Commentarium addidit Joachim Grupposo
Johannes Teresi - 01/02/2014
SOLIVAGVS
Tuere : nectar quom uinomque decus demergit
luxuriesque modo rectaue potior uita fit
soliuagus audet pia Phoebo pangere Pythio
carmina Lucinamque heram cantu celebrat suo.
EX ANACREONTIS FRAGMENTO LVI Gentili
Plenum qui iuxta poclum non carus epotans
Caedes semper in ore habet lacrimosaque bella,
At Musarum qui et Aphrodites munera pulchra
Plane commiscens suaui se laetitiae dat.
ODOR SABBATI (conversum ex carmine dialecto Romandiola scripto ab Annalisa Teodorani)
Me exeunte Sabbati schola odorem
oblita sum; memor levem esse lætamque
per aërem acrem totum bibendum expletam.
Franciscus Teutonicus - 16/01/2014
Tria cantica Natalicia
DORMI JESU
Dormi, Jesu, mater ridet
quae tam dulcem somnum videt,
dormi, Jesu, blandule.
Si non dormis, mater plorat
inter fila cantans orat,
blande, veni, somnule.
misit Julia Maria von Schenk hoc carmen Anglicanum saeculo XV-XVI compositum
AD SANCTUM NICOLAUM
Miraculum tuum feruntur
vere non esse miraculum.
Caritas excelsa bonas puellas
ditare est bursis plenis:
certe non miraculum iuvare
solis viribus est naturae.
At, Nicolaë, potentes
apud Deum preces tuae:
Me, senem amore vacuum,
laetificas tuis donis.
scripsit Radulfus Bonaëriensis
DE SUPERVACUIS DONIS NATALICIIS
Vespere per viam homo miser it obolum repetitque
vultus ei est Iesu: nec quisquam offert generose,
omnes praetereunt; transit crux , perspiciunt qui
sit, nec dant; Iesum Christum exspectant oriturum .
Adventant gentes dona ad Bethlem stabulum tot
non devoto animo sed frustra vana ferentes
magno pensa idola in conspectu reliquorum!
Lydia Ariminensis - 08/01/2014
DIES NATALIS CHRISTI COLENDA EST!
Dies Natalis Christi colenda est!
Colligendum et emendandum curavit: Martinus Loch (2012)
Nocte silenti
Wśród nocnej ciszy
1. Nocte silenti sonus spargitur:
Pastores state Deus nascitur!
Iter cito praeparate
Ad Bethlehem properate
Cum muneribus.
2. Inventus Infans in praesepio
Secunda signa dat(a) ab angelo.
Deum nat(um) adoravere
Salutando clamavere
Pleni gaudio.
3. Redemptor salve, diu cupite,
Tot longos annos desiderate!
Te prophetae atque reges
Exspectabant, at te praebes
Nobis omnibus.
Alma nox
Cicha noc
1. Alma nox, tacita nox
Omnis mundi silet vox.
Sola virgo nunc beatum
Ulnis fovet dulcem natum.
Pax tibi, Puer pax!
2. Alma nox, tacita nox,
Pie Jesu, tua vox
Amorem nobis explanat,
Nos redemptos esse clamat,
In tuo natali.
3. Alma nox, tacita nox!
Angelorum sonat vox:
Alleluia! O surgatis,
Pastores huc accurratis!
Christus Deus adest.
Nascitur cum Christus
Gdy się chrystus rodzi
1. Nascitur cum Christus et mundo apparet,
Caeca nox fulgore radiante claret.
Angeli in caelis visi
Cantat hymnum paradisi:
Gloria, gloria , gloria,
In excelsis Deo.
2. Pavidos pastores angeli hortantur,
Bethehem quam primum ut proficiscantur:
Natus enim est Salvator,
Mundi machinae Creator.
Gloria, gloria, gloria,
In excelsis Deo.
3. Spiritus caelestes caelique legati,
Quidnam faciamus, nobis revelate.
Imperiti nil pollemus,
Metu capti vix vigemus.
Gloria, gloria, gloria,
In excelsis Deo.
Ad stabulum, pastores
Do szopy, hej, pasterze
1. Ad stabulum, pastores,
Nam hic miraculum.
Filius Dei iacet,
Ut salvet populum.
Cantate, cives caeli,
Pastores, canite!
Regesque, adorate,
Et flentem colite!
2. En genua flectamus,
Hic noster Dominus!
Et Deum salutemus
Submissis frontibus!
Deus Paret
Bóg się rodzi
1. Deus paret, vis vilescit
Caeli Rex est denudatus
Ignis tepet, lux tabescit
Limen scit illimitatus
Princeps glori(ae) humiliatus
Immortalem mors domavit
Dei Verbum Caro factum (e)st
Et in nobis habitavit
2. Neque, caelum, terram vincis
Deus tua bon(a) abiecit
Intra plebem suam venit
Eius sortem suam fecit
Multa pro nobis est passus
Culpa nostra haec patravit
Dei Verbum Caro factum (e)st
Et in nobis habitavit
3. Tolle manum, Puer sancte,
Benedic telluri patriae,
In consilio, vita bona
Eam iuva dono gratiae.
Domum, pagos, urbes nostras
Tua manus sustentavit.
Dei Verbum Caro factum (e)st
Et in nobis habitavit.
Triumphi Regis in excelsis
Tryumfy Króla Niebieskiego
1. Triumphi Regis in excelsis
Venerunt caelis de immensis
Suscitarunt pastores
Gregis sui custodes
Cantantes, cantantes, cantantes.
2. Gloria Deo in excelsis
Pax omni homini in terris!
Natus est enim Salvator
Animarum Redemptor
Hodie, hodie, hodie!
Fratres en spectate
Bracia, patrzcie jeno!
Fratres, en, spectate!
Ignis ardet caelo!
Certe mirum quoddam
Fit sub eius velo!
Relinquamus nostrum gregem
Deum habeat custodem
Et nos ad Bethlehem!
Fratres, num videtis
Stellam coruscantem?
Ad colendum natum
Deum properantem?
Gressu laeto confidenti
Accedamus huic iacenti
Nostro Salvatori!
Ad praesepe properemus
Pójdźmy wszyscy do stajenki
1. Ad praesepe properemus,
Iesum, Virginem laudemus!
Salutemus Salvatorem
Et Mariam, eius Matrem!
2. Salve, Iesu adamate,
Patriarchis expectate,
A Prophetis praenuntiate,
Populis desiderate!
3. Salve in praesepi site,
Confitemur Deum in Te,
Qui hac nocte nobis natus,
Uti homo sit salvatus.
4. Salve Iesu huc apparens,
Salve, tuo Patre nascens,
Et hac nocte homo natus,
Ex Maria procreatus.
Adeste fideles
1. Adeste, fideles, laeti, triumphantes,
Venite, Venite in Bethlehem!
Natum videte Regem Angelorum!
Venite adoremus, venite adoremus,
Venite adoremus Dominum !
2. En grege relicto humiles ad cunas
Vocati pastores adproperant.
Et nos ovanti gradu festinemus.
3. Aeterni Parentis splendorem aeternum
Velatum sub carne videbimus.
Deum Infantem pannis involutum.
Festinarunt ad Bethlehem
Przybieżeli do Betlejem
1.Festinarunt ad Bethlehem pastores,
Nato lyra gratiose cantantes.
Gloria in excelsis,
Gloria in excelsis,
Pax autem in terris!
2. Inclinati salutabant humiles,
Prompto corde Deum natum alacres.
3. Mira Dei annuntiabant caelites,
Numquam talia audiere mortales.
4. Mirabantur evolantes cantores,
Cogitabant, quid hoc esset, pastores.
5. Natum verum esse deum noverunt
Magna voce gavisi clamaverunt:
O stella de Bethlehem
O gwiazdo Betlejemska
1. O stella de Bethlehem,
In caelo radias.
Sic quaero te per noctem,
Tu mihi luceas !
In stabulum me ducas,
Quo Dei Filius,
De Virgin(e) Homo-Deus
Pro peccatoribus.
2. Iam stabulo non ades
In cunis positus.
Quo, Christe, contendamus,
Ubi (e)s absconditus ?
Pergemus ante altare
Amorem alere,
Te, Christe, adorare
Amoris munere.
Magi, omnis orbis reges
Mędrcy świata, monarchowie
1.Magi, omnis orbis reges,
Quo sic properatis?
Cert(e), ut natum Redemptorem
Iesum videatis.
Puer thronum hic non habet
Neque sceptrum tenet,
Prophetia mortis eius
Mundum totum implet.
2. Reges mundi, cum saevitia
Infans iam vexatur.
Fama tristis: En Herodes
Natum insectatur.
Magi tendunt ad Bethlehem,
Fama non turbantur,
Stella monstrat Salvatorem,
Firma spe laetantur.
In oriente sidus
Jakaż to gwiazda świeci na wschodzie
1. In oriente sidus refulget,
Sidus recentis nominis.
Magi proclamant: Popul(e), exulta,
Sidus salutis hominis!
Currunt Monarchae stellam sequentes
Et post Monarchas populus.
Stella radiante Salvator mundi
In terris est annuntiatus.
2. Ille ut esset nobis exemplar
Amoris atque victimae,
Secundum Dei arcana fata
Natus in summ(a) egestate.
Stramento vili caput reclinat,
Ut signum palam martyris.
Quae mundo vitam datura novam,
Latura praemium victoris.
- 01/01/2014
|
|
