Gaudete!

Gaudium forsitan est humanum desiderium omnibus communius. Schiller, poeta Germanus, carmen de eo composuit quod postea Beethoven immortale fecit cum id Nonae Symphoniae inseruit. Haec Dominica III Adventus “Gaudete” vocatur, quia Dei Filius inter homines est nasciturus.  Gaudeamus igitur, quod Deus nobis  appropinquat.

Papa Franciscus dat operam ut demonstret ab Evangelio nos constanter ad gaudia et laetitiam vocari.  Sed dolet quod sint Christiani aliquot qui aerumnosi et querimoniis pleni sunt ita ut sine vita videantur: vivunt in aeterna Quadragesima sine Pascha. Non omnia vero in vita sunt gaudia, sed Christifideles etiam in tristitia possunt ad laetitiam pervenire. Ipse Christus id confirmat iis qui verbis suis confidunt.

Christus enim ad Patrem caelestem reversurus discipulis ob hanc causam contristatis dixit: “Amen, amen dico vobis: quia plorabitis, et flebitis vos, mundus autem gaudebit; vos autem contristabimini, sed tristitia vestra vertetur in gaudium”. Hoc gaudium simile est gaudio mulieris parturientis: “Mulier cum parit, tristitiam habet, quia venit hora eius; cum autem pepererit puerum, iam non meminit pressurae propter gaudium, quia natus est homo in mundum” (Io 16, 20-21).

“Hodierna societas technologiae innixa multas potuit gaudii occasiones gignere, sed difficillimum est ei gaudium gignere” (Evangelii Gaudium, 7). Dolor et gaudium continenter alternis vicibus inveniuntur. Gaudium a dolore seponere multi conantur, sed frustra. Eligere igitur debemus: aut gaudium breve et caducum quod ad perennem dolorem ducit; aut dolorem caducum qui ad gaudium perenne perducit. Semperque autem possumus gaudium adipisci,  si Christum invenimus et una cum eo vivimus.

Compendium excerptum ex Patris Iosephi I. Del Col SDB homilia Hispane exarata atque die dominico III Tempore Adventus habita convertens scripsit

Scripsit Paulus Kangiser