Navis in procella

Iesus, ut ei mos erat, in montem ascendit ut oraret; discipuli autem in mari Galilaeo navicula vento adverso navigabant. Multo mane, Iesus ad eos approquinquavit ambulans super aquas; phantasma videbatur et discipuli timuerunt; sed Petrus ad eum ire voluit, Iesu annuente; ambulans super aquas cum procellam formidaret et mergi coepisset clamavit: “Domine, salvum me fac”. Iesus manu Petrum tenens, ei dixit: "Modicae fidei, quare dubitasti?". In naviculam ascenderunt et procella sedavit. Discipuli autem Iesu dixerunt: “Vere Filius Dei es!” eumque adorarunt (Cf Mt 14, 22-33).

Vita nostra interdum similis est atque navicula fluctibus adversoque vento excussa; sine spiramento videmur, angore et lassitudine afficimur. Sumus etiam modicae fidei adeo ut Dominum approquinquantem non videamus. Ipse in nostra vita fluctus ventosque sedare potest.

Petrus raram rogationem Iesu fecerat: super aquas ambulare; dum ambulat procellam formidat et mergi coepit, amissa fiducia. Hoc idem multis Christianis accidit: Iesum venerantur et sequuntur, sed rebus adversis, et nisi fert Iesus opem, naufragi demergunt. Nisi cottidie Iesu familiariter utamur naufragium vitare non possumus.

Ex hoc evangelio comperimus - quamvis rebus obruamur adversis, vel timores patiamur - Iesum constanter nobiscum esse. Deum precemur ut Iesum omni tempore ac situ agnoscamus.

A primis Chistianismi temporibus navis Ecclesiae imago fuit. In multis tabulis eo tempore pictis, Ecclesia quasi navicula invenitur, semper in summo discrimine at semper summa in aqua. Hodie Ecclesia et foris multis modis et intus timore atque deficienti fide oppugnatur. Iesum, qui ad navem approquinquat, non videmus. Ut antea Petrus, hodie oportet discamus super aquas et in procella ambulare.

Ecclesiastica navigatio non est iter voluptuarium. Iesus nunquam promisit a procellis nos afuturos; sed dixit: "Et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi" (Mt 28,20).

Scripsit Paulus Kangiser