Petrus et Paulus

Petrus, cui nomen primigenium erat Simon, Bethsaidae Iuliae in Galilea natus est, ex patre Iona. Cum suis propinquis Capharnaum migravit; is et frater suus Andreas piscatores erant. Uxorem duxerat et in Evangelio narratur socrum eius sanatam esse (cf Mt 8, 14-15).

Petrus erat vehemens, audax, magna promittens, sed etiam imbellis prae difficultatibus. Cum Iesus de futura passione et morte primum diceret, ausus est ei dissuadere. Cum Iesus de hac re iterum locutus est, promisit eum usque ad mortem comitaturum. Cum Magistrum apprehenderunt, strenue gladio aurem servi principis sacerdotum amputavit, sed postea fugit, Iesu derelicto; paulo post interrogatus num Iesum novisset, ter negavit; mox autem ob peccatum amare flevit.

Iesus Ecclesiae universae ministerium pastorale ei commiserat. Quamquam auctoritates eum praedicare vetarunt, ille imperterritus ministerium perrexit. Cum vapulavisset, laetatus est quia pro Christi nomine passus erat. Apprehensus est, sed Dominus a carcere eum liberavit. Petrus vero commisso munere fungens Ecclesiae petra fundamentalis factus est.

Paulus, Iudaice nominatus Saul, adulescentulus Ierusalem venit ut legem (Torah) penitus cognosceret apud rabbinum Gamaliel, eo tempore egregium magistrum. Ipse confitetur se Ecclesiam Dei persecutum esse (cf Flp 3, 6). Christianos insectabatur quia colebant Messiam crucifixum atque resuscitatum (utrumque sibi impossibile); praeterea nuntium universalem praedicabant, qui doctrinae populo electo omnino adversabatur.

At olim, cum iter haberet Damascum, iussus a Summo Sacerdote ut Iudaeos in Christianos conversos apprehenderet et vinctos Ierusalem perduceret, repentino lucis splendore circumfusus, in terram deiectus, vocem audivit: “Saule, Saule, quid me persequeris?” (cf Act 9, 1-9). Inde intellexit Dei Filium resurrexisse et praesentem esse in Ecclesia. Etenim Iesus non dixerat “cur discipulos meos persequeris?, sed “cur me persequeris?”

Dum apostolatum ageret, nomen Saulum (sive Saul) - ignoratur qua de causa - in nomen Latinum Paulum mutavit. Nemo dubitat quin Paulus gentilium sive paganorum apostolus praecipuus fuerit. Totam vitam ad Evangelium praedicandum, itineribus missionariis degit.

In libro de Actibus Apostolorum legitur: “Petrus quidem servabatur in carcere. Oratio autem fiebat sine intermissione ab Ecclesia ad Deum pro eo” (Act 12, 5). Oremus igitur pro Petro hodierno, nostro papa Francisco; ipse, iam ex quo palam Romae primum apparuit coram multitudine in Sancti Petri plateam congregata, idem a nobis constanter postulat.

Excerptum compendiarium ex Patris Iosephi I. Del Col SDB homilia, in die festo Apostolorum Petri et Pauli habita convertens

Scripsit Paulus Kangiser