Ioannes Carolus regno se abdicat
Ioannes Carolus regno se abdicat
Ioannes Carolus, rex Hispaniae, munere se abdicat, ut iuventae
cedat: iusta causa fit, inquit, ut
iuniores primas partes sibi vindicent. Regno se abdicare,
ut renovatio fieri posset, quam res poscerent. Se ipsum semper
regem omnium Hispanorum esse voluisse. Philippum, filium suum,
virum XLVI annorum, propter maturitatem et constantiam esse
dignum, qui Hispanis praeesset. In quo summam fore spem, ut
peritiam rerum cum impetu iuvenili coniungeret. Quod ipse
fecisset, sibi esse decori. Summam semper se dedisse operam, ut
Hispania in libertate crescere posset.
In oratione sua televisifica rex nec valetudinis suae nec
venationis elephantorum, quam cives aegre tulerunt, mentionem
fecit. Non solum propter hanc venationem sumptuosam, sed etiam
propter Christinam filiam corruptionis insimulatam auctoritas
regis novissimo tempore imminuta est. Ioannes Carolus, senex
LXXVI annorum, anno MCMLXXV rex factus est. Cuius
auctoritas per multa decennia apud populum multum valebat,
praecipue ideo, quod eo regnante Hispania civitas popularis facta
est. Tamen hoc tempore auctoritas eius ita est imminuta,
ut maior civium pars posceret, ut regno se abdicaret. Sed cum
abdicatio regni lege non sit provisa, Marianus Rajoy, primus
minister, conventum praecipuum praenuntiavit, qui legem de
abdicatione ferret.
Successor regis nomine Philippi VI regnabit.Quem
paratissimum esse ad regnum adipiscendum Rajoy persuasum habet.
Eum esse eruditissimum rerumque publicarum peritissimum; indolem
eius esse aptissimum ad hoc officium praestandum.
Scripsit Volfgangus Austriacus
|