Consolatio in tribulationibus

Dixit Iesus discipulis: “Si diligitis me, mandata mea servate. Et ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum. […] Qui habet mandata mea et servat ea: ille est qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo: et ego diligam eum, et manifestabo ei me ipsum” (Io 14, 15-21).

Amor Christi est duplex: in Deum et in proximum. ”Qui enim diligit proximum, legem implevit. Nam: Non adulterabis: Non occides: Non furaberis: Non falsum testimonium dices: Non concupisces: et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: Diliges proximum tuum sicut teipsum. […] Plenitudo ergo legis est dilectio” (Rom 13, 8-10).

At Christiana Fides non consistit in normis moralibus, sed in Christi personae adhaesione. Christus autem Patrem precatur pro nobis ut Paraclitum nobis det. Quis est ille Paraclitus? Hoc est verbum Graecum: Parákletos, quod Sanctus Hieronymus sumpsit ex ea lingua nec in Latinum transtulit. Sub hoc verbo subsunt duo sensus, qui tamen inter se concordant: Defensor et Consolator.

Dixit vero Iesus: “Alium Paraclitum [Pater] dabit vobis”. Cur alium? Quod nobis est unus Paraclitus in caelo, qui est ipse Iesus Patrem precans pro nobis; in terra est alter, qui etiam nos protegit. “Si de mundo essetis, mundus quod suum est diligeret; quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propterea odit vos mundus” (cfr. Io 15, 19). Iesus discipulos suos in miram et egregiam maiestatem suam inserit, quae est Corpus Mysticum.

Excerptum compendiarium ex Patris Iosephi I. Del Col SDB homilia, die Dominica VI Tempore Paschali habita convertens

Scripsit Paulus Kangiser