"Rosa - rosae" in Sina quoque pervulgatur

Quis crederet linguam latinam Sinarum agmen allecturam esse? Nemo, sine dubio. Latina et Sinica lingua admodum diversae sunt et forma et sonitibus, admodum remotae. Oportet autem considerare quantum cupiditas mercaturam faciendi possit, quae facit ut alii aliorum mores et linguam comprehendere conentur. Marcus Polus sic fidus imperatori factus est et ita sermonis eius peritus ut legatus creatus sit.

His temporibus, vigente mundialitate, cupiditas augescit linguas admodum diversas cognoscendi, propterea quod plurimi cives, variis causis impulsi, migrant; in nonnullis Italiae urbibus multi Sinae mercaturam et alias artes exercent, eodem modo multi Italici in Sina. Sunt scholae in Italia ubi, cum sint Sinae discipuli, huius linguae rudimenta traduntur. Memoriam oportet nos renovare sacerdotum de propaganda fide legatorum, qui saeculis praeteritis linguam latinam in Sina divulgaverunt. Quam ob rem non mirum est si ibi, apud Pechinensem Universitatem, quidam Italicus magister (nomine Michael Ferrerus) linguam latinam docet et sedi studiorum latinitatis praeest, cui “Latinitas Sinica” nomen est. Etiam in Universitate Pontificia Salesiana nonnulli discipuli sinici lingua latina erudiuntur. Qua re fit ut nonnulli sinici linguam latinam discere velint? Sunt qui humanitatem latinam esplorare, qui ditioribus atque maioris pretii studiis se tradere, qui in studiis diversis ac ceteris se exercere cupiunt. Ave “rosa-rosae”! Sinici quoque te salutant!

Scripsit Dominicus Caveosanus