De tumultu Pakistano

Tumultus adversos Americanos ab extremarum partium Islamicis in nationibus Arabicis non intermissi sunt; his diebus etiam Pakistania odio incensa est. Priore die Veneris quem auctoritates indixerant dicatum iri ad Prophetam colendum, vehemens reclamatio erga pelliculam filmicam blasphemam inscriptam “De Muslimorum innocentia” idemque erga lepidas imagines in Francogallia de Mahometo editas exorta est. Urbs apud portum quae maxima est rei publicae Pakistaniae Karachi ferro ignique a tumultuantibus vastata est; in proeliis cum custodibus publicis commissis XX saltem perierunt.

Insequenti die magna vis in alias urbes effusa est id est Islamabad caput Pakistaniae, Lahore, Rawalpindi, Peshawar, quarum seditiosi tabernas et autocineta adorti sunt. Maiore numero Karachi perierunt, XII putantur, ex quibus etiam biocolytae. Qua in urbe et aliqua cinematographea feruntur oppugnata esse, cum illic pelliculae pertinentes ad nationes occidentales praeberentur.

Constat autem quendam Administrum Pakistanum quam maximis praemiis, C milibus dollariorum, Nakoulae Basseley vitam operis filmici fautoris proposuisse. “Hortor etiam fratres Talebanos et Al Caëdae ut una cum nobis hoc generose perficiant”, ut ait Ghulam Ahmed, Administer Ferriviae praepositus. Deinde confirmavit si sibi occasio esset, se suapte manu illum occisurum fuisse, post quod factum nihil interesset si suspenderetur. Nuperrime, post pelliculam blasphemam effusam, ad monendos magis magisque omnes Prophetae irrisores, praemium pecuniarium auctum est pro vita Salman Rushdie, versuum scriptoris qui verba sacrilega evomens Mahometum offendisset. Administri verba non effecerunt ut contentio animorum minueretur: etiam hesterno die reclamationes permanserunt nec alibi desierunt.

Scripsit Lydia Ariminensis