LITTERAE AD TIMOTHEVM PRIORES

(a Paulo Tarsensi scriptae Romae anno 65-67,

‹pro manuscripto›)

 

1 * Paulus missionarius [apóstolus] Christi Iesu secundum praeceptum Dei salvatoris nostri et Christi Iesu spei nostrae,

² Timotheo germano filio in fide: gratia misericordia, pax a Deo Patre et Christo Iesu Domino nostro.

³ Sicut rogavi te, ut maneres Ephesi – cum irem in Macedoniam –, ut denuntiares quibusdam, ne aliter docerent

⁴ neve intenderent fabulis et propaginibus interminatis, quae quaestiones praestant magis quam dispensationem Dei, quae est in fide...

⁵ Finis autem praecepti est caritas e corde puro et conscientia bona et fide non ficta:

⁶ a quibus quidam cum aberravissent, conversi sunt in vaniloquium,

⁷ volentes esse legis doctores, non intellegentes neque [ea] quae dicunt neque [ea] de quibus affirmant.

 

De lege impiis posita

 

⁸ Scimus autem bonam esse legem, si quis ea legitime utatur,

⁹ sciens hoc: Iusto lex non est posita, sed iniustis et non subditis, impiis et peccatoribus, sceleratis et contaminatis, patricidis et matricidis, homicidis,

¹⁰ fornicariis, masculorum concubitoribus, plagiariis, mendacibus, periuris et si quid aliud sanae doctrinae adversatur

¹¹ secundum faustum nuntium [euaggélion] gloriae beati Dei, quod creditum est mihi.

 

Deo pro missionatu gratias agit

 

¹² Gratias habeo ei, qui me confortavit, Christo Iesu Domino nostro, quod fidelem me existimavit ponens in ministerio,

¹³ [me] qui prius fui blasphemus et persecutor et contumeliosus; sed misericordiam consecutus sum, quia ignorans [illud] feceram in incredulitate;

¹⁴ superabundavit autem gratia Domini nostri cum fide et dilectione, quae sunt in Christo Iesu.

¹⁵ Fidelis sermo et omni acceptione dignus: Christus Iesus venit in mundum, ut salvaret peccatores; quorum primus ego sum,

¹⁶ sed ideo misericordiam consecutus sum, ut in me primo ostenderet Christus Iesus omnem longanimitatem, ad informationem eorum, qui credituri erant illi in vitam aeternam.

¹⁷ Regi autem saeculorum incorruptibili, invisibili, soli Deo honor et gloria in saecula saeculorum. Amen.

 

Praeceptum Timotheo commendatum

 

¹⁸ Hoc praeceptum commendo tibi, fili Timothee, secundum praecedentia in te vaticinia, ut milites in illis bonam militiam,

¹⁹ habens fidem et bonam conscientiam. Quam quidam cum reppulissent, circa fidem naufragaverunt;

²⁰ ex quibus est Hymeneus et Alexander, quos tradidi Satanae, ut discerent non blasphemare.

 

Pro omnibus orandum esse

 

2 * Obsecro igitur primo omnium, ut fiant obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus:

² pro regibus et omnibus, qui in sublimitate sunt, ut quietam et tranquillam vitam agamus in omni pietate et castitate.

³ Hoc bonum est et acceptum coram salvatore nostro Deo,

⁴ qui vult salvari omnes homines homines et ad agnitionem veritatis [eos] pervenire.

⁵ Unus enim Deus, unus quoque mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus,

⁶ qui dedit semetipsum redemptionem pro omnibus, testimonium temporibus suis;

⁷ in quod positus sum ego praedicator et missionarius – veritatem dico, non mentior – doctor gentium in fide et veritate.

 

De viris et mulieribus

 

⁸ Volo igitur viros orare in omni loco, levantes puras manus sine ira et disceptatione;

⁹ similiter et mulieres in habitu ornato cum verecundia et sobrietate ornantes se, non tortis crinibus et auro vel margaritis vel veste pretiosa,

¹⁰ sed – quod decet mulieres – profitentes pietatem per opera bona.

¹¹ Mulier in tranquillitate discat cum omni subiectione;

¹² docere autem mulieri non permitto neu dominari in virum, sed esse in tranquillitate.

¹³ Adam enim prior formatus est, deinde Eva;

¹⁴ et Adam non est seductus, sed mulier educta est in praevaricatione.

¹⁵ Salvabitur autem per filiorum generationem, si permanserint in fide et dilectione et sanctificatione cum sobrietate.

 

De supervisoribus

 

3 * Fidelis sermo: Si quis supervisionem [episkopếs] appetit, bonum opus desiderat.

² Oportet igitur supervisorem irreprehensibilem esse, unius uxoris virum, sobrium, prudententem, ornatum, hospitalem, doctorem,

³ non vinolentum, non percussorem, sed modestum, non litigiosum, non cupidum,

⁴ suae domui bene praepositum, filios habentem in subiectione cum omni castitate –

⁵ – si quis autem domui suae praeesse nescit, quomodo ecclesiae Dei curam habebit? –

⁶ non novitium, ne in superbia elatus in iudicium incidat diaboli.

⁷ Oportet autem illum testimonium habere bonum etiam ab eis, qui foris sunt, ne in opprobrium incidat et laqueum diaboli.

 

De ministris

 

⁸ Ministros [diacónous] similiter [oportet esse] pudicos, non bilingues, non multo vino deditos, non turpe lucrum sectantes,

⁹ habentes arcanum fidei in conscientia pura.

¹⁰ Hi autem probantor primum et sic ministranto, nullum crimen habentes.

¹¹ Mulieres similiter [oportet esse] pudicas, non detrahentes, sobrias, fideles in omnibus.

¹² Ministri sunto unius uxoris viri, qui filiis suis bene praesint et suis domibus.

¹³ Qui enim bene ministraverint, gradum sibi bonum acquirent et multam fiduciam in fide, quae est in Christo Iesu.

 

De Ecclesia Dei fundamento veritatis

 

¹⁴ Haec tibi scribo sperans me esse venturum ad te cito;

¹⁵ si autem tardaverim, uti scias, quomodo oporteat te in domo Dei conversari, quae est Ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis.

¹⁶ Omnium confessione magnum est pietatis sacramentum:Qui manifestatus est in carne, / [is] iustificatus est in spiritu, / apparuit angelis, / praedicatus est gentibus, / creditus est in mundo, / adsumptus est in gloria.

 

De abstinentia ab errantibus

 

4 * Spiritus autem manifeste dicit discessuros esse novissimis temporibus quosdam a fide, attendentes spiritibus seductoribus et doctrinis daemoniorum,

² in simulatione mentientium et cauteriatam habentium suam conscientiam,

³ prohibentium nubere, [iubentium autem] abstinere a cibis, quos [tamen] Deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione fidelibus et eis, qui cognoverunt veritatem:

⁴ quia omnis creatura Dei bona [est] et nihil [est] reiciendum, quod cum gratiarum actione percipitur;

⁵ sanctificatur enim per verbum Dei et orationem.

 

De bona doctrina et pietate

 

⁶ Haec proponens fratribus bonus eris minister Christi Iesu, enutritus verbis fidei et bonae doctrinae, quam assecutus es;

⁷ profanas autem et aniles fabulas avertito. Teipsum autem exerceto ad pietatem:

⁸ nam corporalis exercitatio ad modicum utilis est, pietas autem ad omnia utilis est, promissionem habens vitae, quae nunc est, et futurae.

⁹ Fidelis [est hic] sermo et omni acceptione dignus.

¹⁰ Ideo enim laboramus et certamus, quod speravimus in Deum vivum, qui est salvator omnium hominum, maxime fidelium.

¹¹ Praecipito haec et doceto.

 

De Timotheo fidelium exemplo

 

¹² Nemo adulescentiam tuam contemnito, sed exemplum esto fidelium in verbo, in conversatione, in caritate, in fide, in castitate.

¹³ Dum veniam, attendito lectioni, exhortationi, doctrinae.

¹⁴ Ne neglegito gratiam, quae in te est; quae data est tibi per vaticinium cum impositione manuum senatus [tou presbyteríou].

¹⁵ Haec meditator, in his esto, ut profectus tuus manifestus sit omnibus.

¹⁶ Attendito tibi et doctrinae, instato in illis: hoc enim faciens et te ipsum salvabis et eos, qui te audiunt.

5 * Seniorem ne increpato, sed obsecrato ut patrem, iuvenes ut fratres,

² anus ut matres, iuvenculas ut sorores in omni castitate.

 

De viduis

 

³ Viduas honorato, quae vere viduae sunt.

⁴ Si qua autem vidua filios aut nepotes habet, discant primum domum suam pie regere et mutuam vicem reddere parentibus: hoc enim acceptum est coram Deo.

⁵ Quae autem vere vidua est et desolata, [ea] speravit in Deum et instat obsecrationibus et orationibus nocte ac die,

⁶ nam quae in deliciis est vivens, [ea] mortua est.

⁷ Hoc quoque praecipito, ut irreprehensibiles sint.

⁸ Si quis autem suorum et maxime domesticorum curam non habet, [is] fidem negavit et est infideli deterior

⁹ Vidua adscribatur [quae sit] non minus sexaginta annorum; quae fuerit unius viri uxor,

¹⁰ in operibus bonis testimonium habens: si filios educavit, si hospitio recepit, si sanctorum pedes lavit, si tribulationem patientibus subministravit, si omne opus bonum subsecuta est.

¹¹ Adulescentiores autem viduas avertito: cum enim luxuriatae sint adversus Christum, nubere volunt,

¹² habentes damnationem, quia priorem fidem irritam fecerunt;

¹³ simul autem otiosae quoque discunt circumire domos; non solum otiosae, sed etiam verbosae et curiosae, loquentes quae non oportet.

¹⁴ Volo igitur iuniores nubere, filios procreare, dominas domus esse, nullam occasionem dare adversario maledicti gratia:

¹⁵ iam enim quaedam conversae sunt retro Satanam.

¹⁶ Si qua fidelis habet viduas, subministret illis neque gravetur Ecclesia, ut eis, quae vere viduae sint, sufficiat.

 

De senatoribus

 

¹⁷ Qui bene praesunt senatores [presbýteri], duplici honore digni habentor, maxime ei, qui laborant in verbo et doctrina:

¹⁸ dicit enim scriptura: ‘Non infrenabis os bovi trituranti’ et ‘dignus [est] operarius mercede sua’.

¹⁹ Adversus senatorem accusationem ne recipito, nisi ‘sub duobus vel tribus testibus’.

²⁰ Peccantes coram omnibus arguito, ut et ceteri timorem habeant.

²¹ Testor coram Deo et Christo Iesu et electis angelis, ut haec custodias sine praeiudicio, nihil faciens in ullam partem declinando.

²² Manus cito nemini imponito neu communicato cum peccatis alienis; teipsum castum custodito.

 

Monita varia

 

²³ Ne adhuc aquam bibito, sed vino modico utitor propter stomachum et frequentes tuas infirmitates.

²⁴ Quorundam hominum peccata manifesta sunt praecedentia [illos] in iudicium, quosdam autem et subsequuntur;

²⁵ similiter facta bona quoque manifesta sunt et [ea] quae aliter se habent, abscondi non possunt.

 

De servis

 

6 * Quicumque sunt sub iugo, servi dominos suos omni honore dignos arbitrantor, ne nomen Domini et doctrina exsecratione afficietur.

² Qui autem fideles habent dominos, ne contemnunto [eos], quia fratres sunt, sed magis serviunto, quia fideles sunt et dilecti, qui beneficii participes sunt. Haec doceto et exhortator.

³ Si quis aliter docet neque accedit sanis sermonibus Domini nostri Iesu Christi et ei, quae secundum pietatem est, doctrinae,

⁴ superbus est, nihil sciens, sed languens circa quaestiones et pugnas verborum, ex quibus oriuntur invidiae, contentiones, exsecrationes, suspiciones malae,

⁵ conflictationes hominum mente corruptorum et [eorum] qui veritate privati sunt, existimantium quaestum esse pietatem.

⁶ Est autem quaestus magnus pietas cum sufficientia.

⁷ Nihil enim intulimus in mundum, quia nec auferre quidquam possumus;

⁸ habentes autem alimenta et [ea] quibus tegamur, his contenti erimus.

⁹ Nam [ei] qui volunt divites fieri, incidunt in tentationem et laqueum et desideria multa stulta et nociva, quae mergunt homines in interitum et perditionem.

¹⁰ Radix enim omnium malorum est cupiditas, quam quidam appetentes erraverunt a fide et inseruerunt se doloribus multis.

 

Quae Timotheo fugienda et sectanda sint

 

¹¹ Tu autem, o homo Dei, haec fugito;

sectator vero iustitiam, pietatem, fidem, caritatem, patientiam, mansuetudinem.

¹² Certato bonum certamen fidei, apprehende vitam aeternam, ad quam vocatus es, et confessus bonam confessionem coram multis testibus.

¹³ Praecipio tibi coram Deo, qui vivificat omnia, et Christo Iesu, qui testimonium reddidit sub Pontio Pilato bonam confessionem,

¹⁴ ut asserves mandatum sine macula irreprehensibile usque ad apparitionem Domini nostri Iesu Christi,

¹⁵ quem suis temporibus ostendet beatus et solus potens, Rex regnantium et Dominus dominantium,

¹⁶ qui solus habet immortalitatem, lucem habitans inaccessibilem; quem vidit nemo hominum nec videre potest; cui honor et imperium sempiternum. Amen.

 

Quid divitibus praecipiendum sit

 

¹⁷ Divitibus huius saeculi praecipito, ne sublime sapiant neve sperent in incerto divitiarum, sed in Deo, qui praestat nobis omnia abunde ad fruendum;

¹⁸ ut bene agant, divites fiant operibus bonis, facile tribuant, communicent,

¹⁹ accumulent sibi fundamentum bonum in futurum, ut apprehendant veram vitam.

²⁰ O Timothee, depositum accustodi, devitans profanas vocum novitates et oppositiones falsi nominis scientiae,

²¹ quam quidam promittentes, circa fidem aberraverunt. Gratia vobiscum.

 

 

 

LITTERAE AD TITVM

(a Paulo Tarsensi scriptae Romae anno 65/66,

‹pro manuscripto›)

 

1 * Paulus servus Dei, missionarius [apóstolos] autem Iesu Christi secundum fidem electorum Dei et agnitionem veritatis, quae secundum pietatem est,

² in spem vitae aeternae, quam promisit is, qui non mentitur, Deus ante tempora saecularia,

³ manifestavit autem temporibus suis verbum suum in praedicatione, quae credita est mihi secundum praeceptum salvatoris nostri Dei, –

⁴ Tito germano filio secundum communem fidem: gratia et pax a Deo Patre et Christo Iesu salvatore nostro.

 

Senator seu supervisor, qualis esse debeat

 

⁵ Huius rei gratia reliqui te in Creta, ut ea, quae deessent, corrigeres et constitueres per civitates senatores [presbytérous], sicut ego tibi disposueram:

⁶ si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in accusatione luxuriae vel non subiectos.

⁷ Oportet enim supervisorem [ton epískopon] sine crimine esse sicut Dei dispensatorem: non superbum, non iracundum, non vinolentum, non percussorem, non turpis lucri cupidum,

⁸ sed hospitalem, benignum, sobrium, iustum, sanctum, continentem,

⁹ amplectentem eum, qui secundum doctrinam est, fidelem sermonem, ut potens sit et exhortari in doctrina sana et eos, qui contradicunt, arguere.

 

De seductoribus revincendis

 

¹⁰ Sunt enim multi et non subiecti, vaniloqui et seductores, maxime qui ex circumcisione sunt;

¹¹ quibus oportet ora claudere; qui universas domos subvertunt docentes [ea] quae non oportet, turpis lucri gratia.

¹² Dixit quidam ex illis, proprius illorum vates: ‘Cretenses semper mendaces, malae bestiae, ventres pigri’.

¹³ Testimonium hoc verum est. Quam ob causam increpato illos dure, ut sani sint in fide,

¹⁴ non attendentes Iudaicis fabulis et mandatis hominum aversantium veritatem.

¹⁵ Omnia munda mundis; inquinatis autem et infidelibus nihil mundum, sed inquinatae sunt eorum et mens et conscientia.

¹⁶ Confitentur se novisse Deum, factis autem negant, cum sunt abominati et inoboedientes et ad omne opus bonum reprobi.

 

De officiis singulorum

 

2 Tu autem loquetor [ea] quae decet sanam doctrinam:

² senes ut sobrii sint, pudici prudentes, sani fide, dilectione, patientia;

³ anus similiter in habitu sancto non criminatrices, non vino multo servientes, bene docentes,

⁴ ut prudentiam doceant adulescentulas, ut viros suos ament, filios diligant,

⁵ prudentes sint, castae, domus curam habentes, benignae, subditae suis viris, ne blasphemetur verbum Dei.

⁶ Iuvenes similiter hortator, ut sobrii sint,

⁷ in omnibus teipsum praebens exemplum bonorum operum, in doctrina integritatem, gravitatem,

⁸ verbum sanum irreprehensibile, ut is, qui ex adverso est, vereatur, nihil habens mali, quod dicat de nobis.

⁹ Servos [hortator], ut dominis suis subditi sint in omnibus, placentes, non contradicentes,

¹⁰ non fraudantes, sed omnem fidem bonam ostendentes, ut doctrinam salutaris nostri Dei ornent in omnibus.

 

De gratia Dei et de conversatione credentium

 

¹¹ Apparuit enim gratia Dei salutaris omnibus hominibus,

¹² erudiens nos, ut abnegata impietate et saecularibus desideriis, sobrie et iuste et pie viveremus in hoc speculo,

¹³ expectantes beatam spem et apparitionem gloriae magni Dei et salvatoris nostri Iesu Christi,

¹⁴ qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate et mundaret sibi populum peculiarem, sectatorem bonorum operum.

¹⁵ Haec loquetor et exhortator et arguito cum omni imperio; nemo te contemnito.

 

Officia renatorum in extraneos

 

3 Admoneto illos principibus et potestatibus subditos esse, dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse,

² neminem exsecrari, non litigiosos esse, modestos, omnem ostendentes mansuetudinem erga omnes homines.

³ Eramus enim etiam nos aliquando insipientes, increduli, errantes, servientes desideriis et voluptatibus variis, in malitia et invidia agentes, odibiles, alterutrum odio habentes.

⁴ Cum autem benignitas et humanitas apparuit salvatoris nostri Dei,

⁵ non ex operibus iustitiae, quae fecissemus nos, sed secundum suam misericordiam salvavit nos per lavacrum regenerationis et renovationis Spiritus Sancti,

⁶ quem effudit super nos abunde per Iesum Christum salvatorem nostrum,

⁷ ut iustificati gratia illius, heredes essemus secundum spem vitae aeternae.

 

Contentiones vanae devitandae

 

⁸ Fidelis sermo [est], et de his volo te confirmare, ut curent bonis operibus praeesse [ei], qui credunt Deo. Haec sunt bona et utilia hominibus;

⁹ stultas autem quaestiones et propagines, et contentiones, et pugnas circa legem devitato: sunt enim inutiles et vanae.

¹⁰ Errantem hominem post unam et secundam correptionem avertito,

¹¹ sciens eum, qui eiusmodi sit, subversum esse et delinquentem, proprio iudicio condemnatum.

¹² Cum misero ad te Artemam vel Tychicum, festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare.

¹³ Zenam legis peritum et Apollonem sollicite instrue, ne quid illis desit.

¹⁴ Discant autem etiam nostri bonis operibus praeesse ad usus necessarios, ne sint infructuosi.

¹⁵ Salutant te, qui mecum sunt, omnes. Saluta [eos] qui nos amant in fide. Gratia Dei [sit] cum omnibus vobis. Amen.

 

 

 

 

LITTERAE AD TIMOTHEVM ALTERAE

(a Paulo Tarsensi scriptae Romae anno fere 67,

‹pro manuscripto›)

1* Paulus missionarius (apóstolos) Christi Iesu per voluntatem Dei secundum promissionem vitae, quae est in Christo Iesu,

² Timotheo carissimo filio: gratia, misericordia, pax a Deo Patre et Christo Iesu Domino nostro.

 

Gratiarum actio de fide Timothei

 

³ Gratias ago Deo, cui servio a progenitoribus in conscientia pura, quod sine intermissione habeo tui memoriam in orationibus meis nocte ac die,

⁴ desiderans te videre, memor lacrimarum tuarum, [ita] ut gaudio implear,

⁵ recordationem accipiens eius fidei, quae est in te non ficta; quae et habitavit primum in avia tua Loide et matre tua Eunice; certus sum autem [eam esse] etiam in te.

 

Admonitio ad depositum custodiendum

 

⁶ Propter quam causam admoneo te, ut reinflammes donationem Dei, quae est in te per impositionem manuum mearum.

⁷ Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis et dilectionis et sobrietatis.

⁸ Ne itaque erubescito testimonium Domini nostri neque me vinctum eius, sed unâ [mecum] perfer molestias pro fausto nuntio [euaggelíô] secundum virtutem Dei,

⁹ qui nos salvavit et vocavit vocatione sancta, non secundum opera nostra, sed secundum propositum suum et gratiam, quae data est nobis in Christo Iesu ante tempora saecularia,

¹⁰ manifestata [est] autem nunc per apparitionem salvatoris nostri Iesu Christi, qui destruxit quidem mortem, illuminavit autem vitam et incorruptionem per evangelium,

¹¹ in quo positus sum ego praedicator et missionarius et doctor.

¹² Quam ob causam etiam haec patior, sed non confundor: scio enim, cui crediderim, et certus sum eum potentem esse depositi mei servandi in illum diem.

¹³ Formam habeto sanorum verborum, quae a me audisti, in fide et dilectione, quae sunt in Christo Iesu;

¹⁴ bonum depositum accustodi per Spiritum Sanctum, qui habitat in nobis.

 

De Phygelo et Hermogene; de Onesiphoro

 

¹⁵ Scis aversos a me esse omnes, qui in Asia sint, ex quibus est Phygelus et Hermogenes.

¹⁶ Det misericordiam Dominus Onesifori domui, quia saepe me refrigeravit et catenam meam non erubuit,

¹⁷ sed cum Romam venisset, sollicite me quaesivit et invenit –

¹⁸ det illi Dominus, ut inveniat misericordiam a Domino illo die –, et quanta Ephesi ministraverit, melius tu nosti.

 

De militia Christi

 

2 * Tu igitur, fili mi, confortator in gratia, quae est in Christo Iesu;

² et quae audisti a me per multos testes, ea commendato fidelibus hominibus, qui idonei fuerint et alios docere.

³ Unâ [mecum] perfer molestias sicut bonus miles Christi Iesu.

⁴ Nemo militans implicat se negotiis saeculi, ut ei placeat, qui eum delegerit.

⁵ Si autem quis certat [in circo], non coronatur nisi legitime certaverit.

⁶ Laborantem agricolam oportet primum e fructibus accipere.

⁷ Cogitato [id] quod dico; dabit enim tibi Dominus in omnibus intellectum.

⁸ Memor esto Iesum Christum resurrexisse ex mortuis ex semine David iuxta faustum nuntium meum,

⁹ in quo laboro usque ad vincula quasi male operans, sed verbum Dei non est alligatum.

¹⁰ Ideo sustineo omnia propter electos, ut et illi salutem consequantur, quae est in Christo Iesu cum gloria aeterna.

¹¹ Fidelis sermo: Si enim [cum illo] commortui sumus, et convivemus;

¹² si sustinemus, et conregnabimus; si negabimus et ille negabit nos;

¹³ si non credimus, ille fidelis manet: negare enim seipsum non potest.

 

De confutatione sectariorum et de correptione errantium

 

¹⁴ Haec commoneto testans coram Domino, ne verbis contendatur: [hoc enim] ad nihil utile est, nisi ad subversionem audientium.

¹⁵ Sollicite cura, ut teipsum probabilem exhibeas Deo, operarium inconfundibilem, recte largientem verbum veritatis.

¹⁶ Profana autem vaniloquia devitato: magis enim proficient ad impietatem,

¹⁷ et sermo eorum ut cancer serpit; ex quibus est Hymeneus et Philetus,

¹⁸ qui circa veritatem aberraverunt, dicentes resurrectionem iam factam esse, et subvertunt quorundam fidem.

¹⁹ Sed firmum fundamentum Dei stat habens signaculum hoc: ‘Cognovit Dominus [eos] qui sunt eius’ et ‘Discedat ab iniquitate omnis, qui nominat nomen Domini’.

²⁰ In magna autem domo non solum sunt vasa aurea et argentea, sed et lignea et fictilia; et quaedam quidem in honorem, quaedam autem in contumeliam.

²¹ Si quis igitur emundaverit se ab istis, erit vas in honorem, sanctificatum, utile Domino, ad omne opus bonum paratum.

²² Iuvenilia autem desideria fugito, sectator vero iustitiam, fidem, caritatem, pacem cum eis, qui invocant Dominum e corde puro.

²³ Stultas autem et sine disciplina quaestiones avertito, sciens eas generare lites.

²⁴ Servum autem Domini non oportet pugnare [verbis], sed mansuetum esse erga omnes, aptum ad docendum, patientem,

²⁵ cum mansuetudine corripientem eos, qui resistunt, [sollicitum] num aliquando det illis Deus conversionem ad cognoscendam veritatem

²⁶ et resipiscant a laqueis diaboli, a quo capti tenentur iuxta eius voluntatem.

 

De diebus novissimis et de seductione fidelium

 

3 * Hoc autem scito: in novissimis diebus instabunt tempora periculosa.

² Erunt enim homines se ipsos amantes, cupidi, elati, superbi, exsecrantes, parentibus inoboedientes, ingrati, scelesti,

³ sine affectione, sine foedere, criminatores, incontinentes, immites, sine benignitate,

⁴ proditores, protervi, tumidi, voluptatum amatores magis quam Dei,

⁵ habentes speciem quidem pietatis, virtutem autem eius abnegantes; et ab his te avertito.

⁶ Ex his enim sunt [ei] qui penetrant domos et captivas ducunt mulierculas oneratas peccatis, quae ducuntur variis desideriis

⁷ semper discentes et numquam ad scientiam veritatis pervenire valentes.

⁸ Quemadmodum autem Iannes et Mambres restiterunt Moysi, ita et hi resistunt veritati, homines corrupti mente, reprobi circa fidem;

⁹ sed ultra non proficient: insipientia enim eorum manifesta erit omnibus, sicut et illorum fuit.

 

Timotheum ad perseverantiam incitat

 

¹⁰ Tu autem assecutus es meam doctrinam, institutionem, propositum, fidem, longanimitatem, dilectionem, patientiam,

¹¹ persecutiones, passiones, qualia mihi facta sunt Antiochiae, Iconii, Lystris: quales persecutiones sustinui; et ex omnibus me eripuit Dominus.

¹² Omnes, qui volunt pie vivere in Christo Iesu, persecutionem patientur;

¹³ mali autem homines et seductores proficient in peius, in errorem mittentes et errantes.

¹⁴ Tu verumtamen maneto in eis, quae didicisti et credita sunt tibi, sciens, a quibus didiceris,

¹⁵ et novisse te ab infantia sacras litteras, quae te possunt instruere ad salutem per fidem, quae est in Christo Iesu.

¹⁶ Omnis Scriptura divinitus inspirata est et utilis ad docendum, ad arguendum, ad corrigendum, ad erudiendum in iustitia,

¹⁷ ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus.

 

Verbum opportune et inopportune praedicandum

 

4 * Testificor coram Deo et Christo Iesu, qui iudicaturus est vivos ac mortuos, et apparitionem eius et regnum eius:

² depraedica verbum, insta oportune, importune, coargue, increpa, exhortare in omni longanimitate et doctrina.

³ Erit enim tempus, cum sanam doctrinam non sustinebunt, sed prurientes auribus, ad sua desideria coacervabunt sibi magistros,

⁴ et a veritate quidem auditum avertent, ad fabulas autem convertentur.

⁵ Tu vero sobrius esto in omnibus, adlabora, opus perfice praeconis fausti nuntii [euaggelistoú], ministerium tuum adimple.

⁶ Ego enim iam delibor et tempus meae resolutionis instat.

⁷ Bonum certamen certavi, cursum consummavi, fidem servavi;

⁸ in reliquo reposita est mihi iustitiae corona, quam reddet mihi Dominus illa die, iustus iudex; non solum autem mihi, sed etiam eis, qui diligunt apparitionem eius.

 

Commendationes

 

⁹ Festina venire ad me cito.

¹⁰ Demas enim me dereliquit, cum dilexisset hoc saeculum, et abiit Thessalonicam, Crescens in Galliam, Titus in Dalmatiam;

¹¹ Lucas est mecum solus. Marcum assumptum adduc tecum: est enim mihi utilis ad ministerium.

¹² Tychicum autem misi Ephesum.

¹³ Paenulam, quam reliqui Troade apud Carpum, veniens ferto et libros, maxime autem membranas.

¹⁴ Alexander aerarius multa mala mihi ostendit. Reddet ei Dominus secundum opera eius;

¹⁵ quem etiam tu devitato: valde enim restitit verbis nostris.

¹⁶ In prima mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt. Ne illis reputetur.

¹⁷ Dominus autem mihi astitit et confortavit me, ut per me praedicatio impleretur et audirent omnes gentes; et liberatus sum ex ore leonis.

¹⁸ Liberabit me Dominus omni opere malo et salvabit in regnum suum caeleste; cui gloria in saecula saeculorum. Amen.

 

¹⁹ Saluta Priscam et Aquilam et Onesiphori domum.

²⁰ Erastus remansit Corinthi, Trophimum autem reliqui infirmum Mileti.

²¹ Festina ante hiemem venire. Salutat te Eubulus et Pudens et Linus et Claudia et fratres omnes.

²² Dominus Iesus [sit] cum spiritu tuo. Gratia [sit] vobiscum. Amen.