SVMMARIVM "LAMPADIS" MENSIS NOVEMBRIS
Amoris spes est dubia:
aut verax, aut
contraria.
Amanti necessaria
virtutis est constantia.
Ita nos docent Carmina Burana. Saepe amantes non tantum a se invicem incommoda
patiuntur, sed etiam cum concordes sint, ab inhumanis legibus male tractantur. De
talibus impedimentis amoris Frigidi Pueri Mortis cantant:
Żądam, żeby jak
najprędzej
zdelegalizować
szczęście.
Wolność niech w paragrafach karę śmierci ma.
Unieważnić abolicję,
stworzyć tajną
policję
i szczęśliwej miłości tropić każdy ślad.
Est quam primum – rex, hoc manda! –
lege laeta mens vetanda
et libertas punienda est supplicio.
Quemque bonum, factum servum,
raptent vigiles in nervum.
Felix amor exstirpetur in initio.
Sed cupido satiari potest sine iurgiis aut invidia, procul ab hominibus.
Quomodo? Scies id, care lector, ex hoc limerico:
A Swiss gardener from Lenz or Brienz
doesn’t screw either ladies or
gents,
but he fucks without pardon
wooden dwarves in the garden.
This is why they’ve got hollows and
dents.
Ecce idem carmen Polonice et Latine versum:
Pewien młody
ogrodnik jest w Łebie,
który pań ani
panów nie jebie
– tak cnotliwy jest! – ale
ogrodowe krasnale
chętnie dyma,
gdy bywa w potrzebie.
Quidam cultor hortorum ad mare
nec cum femina coit, nec mare.
Sed non despicit nanos
(vilis ars!) hortulanos,
quando sentit id penem rogare.
Nicolaus Simonides