De thesauri indagatione Googleiana

Hodiernis temporibus dubia sunt plerumque facillime solvenda paucis ordinatri compressis clavibus. Si verbi gratiâ in ALIQUO deversorio inter hyalas disceptatur quis in ultimo ludo certaminis Societatis Pedifollii anno 1972 pedifollem portae unus intulerit, citissime respondetur Alanum Clericum e manipulo Loidis Unitae quinqagesimâ tertiâ minutâ fecisse, ut Armamentarium vinceretur uno puncto contra nullum. Quae cum ita essent, non fortasse mirum illas interrogationes quae mentis acumen tantummodo postulent, magnopere animos hominum allicere. Qui nempe haec acta legunt diurna nonnumquam scribunt se aegerimme tulisse quod coniunx ad ientaculum vel super resolutiones Crucis Verbalis Simplicioris hesterni casu caffeam effudit vel Sujikonem summae difficultatis mordicus moroseque sibimet tenere solet.

Tales vero homines libentissime legamus in eo volumine Actorum c.t Finis Hebdomadae, indagationem thesauri permagnam fore factam per terras. Quod certamen, septem menses continuaturum mentesque quasi torturum, quattuordecim habet quaestiones nodosissimas, quibus solutis universis elucescet ipse finis quaerendi, quidam locus exactissime progremate Tellure Googleiana designatus. Iidem si praemium quinquaginta milia euronum consecuti erint, id est, quadraginta tres milia septingentos quadraginta libros britannicos, fore ut maiori quidem voluptate afficiantur.

Huiusmodi ingens indagatio, quasi ovorum paschalium, cum anno 1979 ultimâ vice fieret, centena miliorum hominum, tot Iasonum ad instar, agros Angliae confodiebant ut leporem aureum gemmatumque sub terra invenirent. Hodie vero rura nostra salva erunt (saltem contra thesaurorum cupidos, licet rei publicae gubernatorum consiliis adhuc sint aperta ad crebram aedificiationem). Tamen cum dimidium civium praevidetur perobesum fore ad annum 2030, haec quasi ex spondâ inquisitio nonne magis prosit si praemium in terra germana nec googleiana sepeliatur?

Scripsit fr. Thomas Crean