De itinere in Graeciam discipulis erudiendis

Pars secunda - Delphi

Postero die, relictis a tergo magnificis meteoris, Delphos discessuri, iter pergimus per amplam planitiem Thessalicam, dum dux periegeticus discipulis res peculiares provinciae enarrat, de qua didicimus eius urbem praecipuam Larissam esse. Prospectus planus, quamquam mons Pindus longe ostenditur, seiungens partem regionis vergentem ad occasum ab orientali: situs apud finem inter Thessaliam et Macedoniam Olympus, altissimus ex montibus Graecis, qua re putabatur sedes esse deorum. In agris gossypion et frumentum coluntur, cum solum fusco colore pingue et ferax sit. Ad perveniendum in partem Graeciae mediam transire iuga Pindi nobis necesse.

In clivis et circa viam arbores et dumi proprii regionum quae Mare Mediterraneum attingunt: nobis obviam occurrunt plurimi frutices genistarum, quae etiamnunc plerumque virides permanent, vix florescere incipiunt. Longo temporis intervallo, nulla tecta, silvae tantum vel montes vel rupes. Terra et saxa rubro colore monstrantur, ex quibus nobis explicatur bauxitem extrahi ad aluminium conficiendum. Pindo superato, valles patent oleis magno spatio opertae; interdum fit ut per oppida transeamus ubi parva tecta et pali electrici lignei neque alti condiciones vivendi in Italia exeunte sexto decennio praeteriti saeculi revocare videntur. Oleae in latis campis nobis apparent usque ad pedes praerupti montis Parnasi cuius in clivo monumenta Delphorum extenduntur: amoenitas locorum oculos maxime delectat, eo magis quod oblique imago maris ex alto despicitur.

Iter autem incipit ascensu via Sacra cuius ad latera reliquiae aedicularum supersunt quas civitates deo Apollini ut dona votiva dicaverunt. Ex omnibus, cum restitutum sit ac partim refectum, sacellum Atheniensium excellit. Deinde ad Templum Apollinis pervenimus, apud quod fuit celeberrimum oraculum, notissimum Graecis sed etiam extra Graeciam: ex reliquiis vix magnificentia aedificii percipi potest. Sybilla, obscura aenigmata, divino spiritu efflata, dictitavit, quae Pythia cognominata est ab immani serpente Pythone eo loco ab Apolline occiso. Superius nobis licet admirari theatrum ubi certamina poetica ludis deo consecratis fieri solebant : adversi montes ut pictura scaenarum visum spectatorum splendide amplificant. In summo, prope integrum servatum, stadium manet, ubi athletarum certamina ad Apollinem celebrandum rite efficiebantur. Deinde aditur ad Musaeum, ubi res pulcherrimae magna admiratione dignae sunt; inter omnia non licet praetermitti statuam clarissimi aurigae, umbilicum terrae, magna simulacra magis antiqua Cleobis et Bitonis, Sphingem Naxi, simulacra fastigiorum templi Apollinis, imagines Antinois. Quo modo describere possum aurigae tunicae et elegantiam et simplicitatem in variis sinuum nexibus? Quo modo et status dignitatem et gestus veritatem? Etiamnunc habenas adducere videtur plausum spectatorum exspectans.

Post meridiem in viridem planitiem Atticae quae montibus circumdatur ingressi sumus: circa viam tecta et officinae magis magisque crebrescunt; sub vesperum Athenas, in magnam urbem, adventum est.

Scripsit Lydia Ariminensis