De itinere in Graeciam discipulis erudiendis

Pars prima

Quodam die mensis Aprilis, iam sero mane, universi, discipuli et magistri comitantes, ad Anconae portum raeda cursuali pervenimus. Sub meridiem navem “Celerrimam” conscendimus: post aliquantum temporis discessum est, dum Ecclesia Sancti Cyriaci, celebre monumentum artis Romanicae, posita in promontorio Anconitano quasi urbis custos, lente recedere videtur. Navis tranquille procedit aequor secans. Caelum caeruleum, aer tepidum, mare placidum, undae solis radios replicant, ut auro roridae: in navis constrato iucundum est se verno soli exponere, apricatione calescere. Alii discipuli vagantes navem explorant, alii in diaetis strepunt vel musicam audiunt, alii sub sole colorantur. Adveniente vespero, sol occidens velocius in mare mergit. Cibi sunt Graeci, omnes nautae Graece tantum loquuntur, pauca Italice vel Anglice; omnes libri Graece, nihil ephemeridum. Per totam noctem navigatio tranquilla procedit, sed prima hora diei a nautis e somno excitamur: iam navis appellit ad portum Igoumenizae qui vergit ad Graeciae Septemtrionem. In terram expositi, adhuc somno oppressi in raedam cursualem quae manserat in navis sentina, ascendimus; dux nobis est Iordanes Thessalonicensis.

Inde iter incipit ad “meteoras”: regio Epyri plerumque montuosa a paucis habitatu, in via nulla tecta ostenduntur, praeter quaedam oppidula longe in clivis vel in valliculis. Deinde in Thessaliam pervenimus ubi in cacumine rupium fusco colore meteorae mirabiliter apparent, quae monasteria Mediaevalia monachi aedificaverunt in summum saxorum magna cum difficultate, ut vitam segegrem agerent meditatione rerum caelestium, sed etiam laborando et sese sustentando,  ita ut itinerarium animi ad Deum conficerent, amoti ab omnibus rebus humanis. Multas scalas scandimus ad summum adituri, sed in antiquo nullae ex iis fuerunt: nam monachi recessus effodere soliti erant in saxis, inde funibus, retibus, cochleis, montes ascendere materies afferrentes aedificii exstruendi. A nobis primum Magna Meteora vel Transfigurationis Christi visitatur: hic nobis monstrantur, praeter alia, cella vinaria, furnus, officinae, instrumenta; hic est ecclesia cognominata katholicon (omnibus aperta) forma crucis Graecae, clara muris pictis vel pretiosis sacris imaginibus. Deinde etiam parvam meteoram sororum dicatam Sanctae Barbarae imus visitatum; nec deest catholicon. Etiamnunc sex monasteria ab anachoretis incoluntur; cetera deserta vel diruta. Admirari non possumus haec monumenta nisi religiose ac magna reverentia. Meteorae peropportune haec monasteria nominantur, id est “altae, quae sunt apud caelum”; petrae fere nigrae ortae sunt a mari, post longam mutationem naturae terrarum: etiam vox Thessalia a thalassa (id est a mari) exoriri existimatur.

Post meridiem ad amoenum oppidulum Kalambakam sub meteoris adventum est. Hic libenter ambulatur: tabernae et thermopolia, inter alia, haec scripta ostendunt: “Pitsa”, “Kebab”, qui cibi iam toto orbe noti sunt. In quodam deversorio loci pernoctamus.

Scripsit Lydia Ariminensis