PHILIPPVS NERIVS

Florentiae natus die 26 Iulii anno 1515 in pia familia, Philippus puer educatus est a Dominicanis observantibus, qui Florentiae degebant non in priore illo celebrique claustro Sanctae Mariae Novae (Santa Maria Novella), sed in novo conventu sancti Marci – parum distanti ab ecclesia cathedrali Sanctae Maria in Flore (Santa Maria del Fiore) –, ubi floruerant frater Guidus Pietri a Mugello (n. a. 1387, Vicii ad Mugellum - m. 18 m. Februarii a. 1455, Romae), melius autem notus sub agnomine fratris Angelici (fra Angelico), et Hieronymus Savonarola (n. 21 IX 1452 Ferrariae, m. 23 V 1498 Florentiae). Iam a puero fuit serenus ac facetus.

Aetatis anno circa sexto decimo missus est ad patruum suum in oppidum Sancti Germani prope Cassinum eo fine, ut ab illo artem disceret negotiandi seu mercaturam exercendi. Duobus tamen annis postea Romam se contulit, uti studia susciperet in universitate nomine Sapientia (La Sapienza). Neque in illis invenit finem vitae suae, memor bini praecepti caritatis, quod dedit Dominus Iesus Christus: caritatis nempe erga Deum et proximum. Annos natus viginti quattuor libros suos vendidit in foro omnes excepta Biblia et ‹Summa theologiae› Thomae Aquinatis, pecuniam vero distribuit pauperibus. Ab illo tempore solus Deus occupabat eius mentem et cor, sed etiam egentes in urbe Roma, praesertim vero pueri et iuvenes plebei, magnam partem neglecti ideoque proni ad excessus. Hos educabat et instituebat etiam iocando cum eis: fuit enim vir ingenii serenissimi.

Triginta sex annos natus, itaque post diuturnam operam praedicatoris et benefactoris, sacerdos consecratus est ac paulo post instituit celebre illud Oratorium, sacerdotalem coetum religiosum, cuius erat prosequi illa opera caritatis et educationis, quibus Philippus iuvenis libenter se dederat. In Oratorio magni habebantur scientiae, praesertim religiosae. Ad primam eius generationem pertinebat clarus ille Baronius, auctor celebrium ‹Annalium ecclesiasticorum›, quem ad studia historiae delegaverat ipse Philippus Nerius.

Cum esset iam senex annorum septuaginta quinque, laborem suum reduxit ad confessionale et directionem spiritualem. Morienti displicebat se in morbido lecto iacere, cum Dominus Iesus exspiravisset clavibus affixus cruci. Post mortem, quam obiit die vigesimo sexto mensis Maii anno millesimo quingentesimo nonagesimo quinto, medici in sinu eius deprehenderunt miram costularum curvamen ad extra, quasi ad maius spatium dandum grandi eius cordi pulsanti. – Philippus hucusque magni habetur a populo Romano, accedens fere tertius ad Petrum et Paulum; cui rei testimonio est unum e principalibus hospitalibus Romae dicatum esse utique Nerio.

Successor in Congregatione Oratorii fuit Caesar Baronius, historicus et cardinalis.

Scripsit fr. Benedictus Huculak, OFM