Dei Napolitanum, Italiae Praesidem, diu servent!

Centesimo et quinquagesimo anno adveniente ab Italia una natione creata, Praeses Georgius Napolitanus, summa alacritate et studio, iuvenili animo praeditus qui est, omnes cives hortatus est ut, discordiis varii generis amotis, in tota Italia rerum gestarum virorumque illorum memoria revocarent, a quibus patria communis creata est. Napoletani Praesidis iuvenile studium omnes partes et cives “corrupit”, praeter Ligam septentrionalem et nonnullos eiusdem factionis sectatores.

Italiae cives permagni faciunt et amant Napolitanum. Quibus causis tantam existimationem et benevolentiam et in Italia et in ceteris nationibus collegit?

Variae mea sententia sunt causae: pro libertate pugnavit (cum Italia a fascismo et nazismo opprimebatur); ad supremas leges creandas contulit; communista fuit (ut in prima imagine conspicitur) sed effecit ut haec pars democratica fieret (“meliorista” appellatus est); legislatoribus praefuit maxima cum aequitate; probam vitam agit eiusque uxor (cui Clio nomen est et in imagine cum ipso filioque demonstratur) minime “first lady” videtur esse, quin etiam popularis mulier; omnes fovet qui ubicumque pro libertate pugnant; Italiae cives hortatur ut rerum difficultates adeant maxima cum fide et concordia; leges servat omnesque viros in re publica exercitatos admonet ut leges diligenter servent et honeste vitam agant (intelligenti … pauca!).

Id omnes admonens in urbe Augusta Taurinorum (in infima imagine) vehementer Napolitanus commotus est , quasi eum puderet, Italiae nomine, Berlusconii morum (minime decororum).

Dei nostrum Praesidem diu servent, cuius exemplis et verbis nobis omnibus opus est!

Scripsit Dominicus Caveosanus