Bellum adhuc longe abest

Susanna Knaul diurnaria („Die Presse“) cum Shlomo Brom, viro Israeliano securitatis publicae peritissimo, collocuta est.

Die Presse: Pace inter Israeles et Aegyptios plus XXX annos durante tamen legatus Israelianus nunc fugatus est. Num id exspectasti?

Shlomo Brom: Similia provideri potuerunt. Nam exspectandum erat rationes, quae sunt inter nos et Aegyptios, difficiliores fore. Quae modo in urbe Kairo gesta sunt, nemo scilicet providere potuit, tamen difficultates quasdam provideres.

Cur talia nunc fiunt?

Causa est, quod novus actor praecipuus scaenam intravit, scilicet populus Aegyptius.

Quatenus vitio Israelium illa sunt facta?

Aegyptii non uni soli rei reclamant. Tyrannis id, quod populus sentiebat, semper neglegebat, sive de rebus internis sive de rebus externis. Status Palaestinensium animos hominum movet. Certe culpa quaedam apud Israelianos est: nam dubium non est, quin , si discordiae, quae sunt inter Israeles et Palaestinenses, tollerentur, ira hominum illorum facile sedaretur. Quod pace facienda potissimum impetraremus. Sed etiamsi fieri non potest, ut pacem faciamus, tamen variis modis discordias minuere possumus. Sed pro dolor contrarium fit: discordiae inter nos et civitates Arabicas culpa nostra augentur.

Quid ergo Israeles nunc faciant?

Praecipue id, ut denuo cum Palaestinensibus de pace agant.

Beniaminus Netanjahu, primus minister, hoc tempore magis calamitatem minuere quam rem publicam bene administrare videtur. Quid consilii ei esse censes?

Certum consilium equidem cognoscere non possum. Nihil agere videtur nisi id, ut in re publica supervivat.

Dies a.d. XII. Kal. Oct. appropinquat. Cum Palaestinenses ad Nationes Unitas tulerint, ut res publica Palaestinensis agnosceretur, Israeles magis magisque urgebuntur. In qua re  ubi sunt maxima pericula?

Rationes, quas habemus cum civitatibus vicinis, in discrimine erunt, deinde incertum erit, quae res apud Palaestinenses posthac fiant. Nemo quidem credit denuo de pace actum iri, ergo quid iis erit reliquum? Reclamationes continuabuntur. Sed res ita in discrimine est, ut facile e reclamatione caedes fiat.

Plures in dies sunt, qui dicant „ver Arabicum“ in „hiemem islamisticam“ mutari. Quid de ea re censes?

Dissensiones cum Aegyptiis continuabuntur. Tamen dicere non ausim pacem, quam cum Aegyptiis habemus, in periculo esse. Adhuc a bello longe absumus. De pace anno MCMLXXIX facta, quam servari Aegyptiorum plurimum interest, non dubitatur.

Scripsit Volfgangus Austriacus