Libyes seditiosi arma poscunt

Seditiosi tyranno repugnantes a societate civitatum petunt, ut arma sibi mittantur. Civitates Unitae Americae, quamquam nondum constituerunt, ut voluntati eorum satisfacerent, tamen eam rem consulto Consilii Securitatis, quod ad cives servandos pertinet, non repugnare censent. Contra foedus militare NATO voluntatem seditiosorum vehementer repudiavit: immo consultum Consilii Securitatis prohibere, ne plura arma in Libyam mitterentur.

Alain Juppé, minister Francogallus rerum externarum, dixit se esse paratum de ea re cum sociis agere; quamquam id consulto Consilii Securitatis non contineretur, tamen de armis seditiosis subsidio mittendis loqui oportere. Sed William Hague, minister Britannus rerum externarum, dixit ad seditiosos armandos novo consulto Nationum Unitarum opus esse.

Longe aliter atque Americani et Francogalli Sergius Lawrow, minister Russus rerum externarum, de ea re sentit: in Libya bellum civile geri; at Consilium Securitatis minime id constituisse, ut socii externi alteri parti subsidio venirent.

Inter participes conventus Londiniensis convenit, ut tam diu vi militari adhibita in Libya intercederent, dum Gaddafi cives suos non iam aggrederetur. XL civitates huic conventui interfuerunt Unione Africana absente. Italia discordiis finiendis proposuit, ut indutiis factis legati Unionis Africanae tyranno persuaderent, ut in exilium iret. Alii censebant esse praestandum, ne Gaddafi iudicibus internationalibus traderetur.

Scripsit Volfgangus Austriacus