Annus
2 0 1 0


– Oj biada nam, biada

SUMMARIUM "LAMPADIS" M. NOVEMBRIS MMX

Iacobo Żulczyk fabula, quae de dracone sub arce Cracoviensi vivente narratur, ideo scitu digna videtur, quia urbis incolae beluam virginibus pascebant. Ecce pars carminis, quod de eo monstro scripsit Elisabeth Jones, nata quidem in Polonia, sed habitans in America, in oppido Novae Angliae, quod Nova Britannia appellatur.

– Oj biada nam, biada! – w rozpaczy Krak mówił. –   Iam desperans Gracchus rex: – Nobis – inquit – vae! Nam

Gad piękną królewnę na obiad zamówił!                     draco vult, ut filiam ipsi dem in cenam!

Już wysłał kuriera z odezwą do ludu:                           Verba regis populo proclamavit praeco:

– Nie szczędźcie, śmiałkowie, dzielności i trudu.         – Qui est audax, monstret nunc suas vires, precor.
Czas smoka ukarać za jego działanie!                         Sunt draconis scelera cito vindicanda!

A kto mu da radę, królewnę dostanie.                           Domitori eius mox nubet mea Vanda.

Młodziutki szewc Skuba dziewczyny żałował            Scuba sutor iuvenis Vandae est misertus,

I siarkę już w skórę baranią ładował. […]                   est ab eo aries sulfure refertus. […]

Smok ogniem już zieje i grilla szykuje.                         Halat ignem reptile, parat iam patellam:

– Hej, Kraku, gdzie panna? Bo Kraków zrujnuję!      ­ – Ut des, Gracche, virginem, cito te compellam!

– Panienka na deser – szewc krzyczy z daleka. –       Sutor clamat: – Virginem edes fine dapis.

Tłuściutki baranek na ciebie tu czeka.                          Ecce pinguis aries. Cur non eum rapis?

Z jaskini ogromne pyszczysko wyjrzało,                     Draco rostrum exserit magnum e spelunca.

Połknęło baranka. – A panna? – ryczało.                   Arietem devorat. – Obtinebo umquam –

Lecz siarka mu w brzuchu dokuczać zaczęła,            rugit – istam virginem? – Sulfur urit ventrem,

Więc zaczął pić wodę, co w Wiśle płynęła.                  ergo it ad Vistulam ibi perfluentem.

Pił z rzeki łapczywie, lecz ciągle miał mało                 Bibit aquam avide, numquam tamen satur

I pękł! Z wielkiej bestii niewiele zostało.                       crepat. Magnae beluae vix nunc signum datur.

                                                                                                              Nicolaus Simonides

Scripsit



Retro ad:

Novissima editio
Summum paginae