CORNELIVS PAPA

Post mortem Fabiani papae, inter persecutionem Decii non potuit fieri, ut successor eligeretur prius quam unius fere anni spatio interposito. Anno igitur ducentesimo quinquagesimo primo (251) Cornelius presbyter Romanus electus est Urbis pontifex, qui verisimiliter pertinebat ad Romanam patriciam senatoriamque gentem Corneliam.

A minore tamen parte electus est presbyter Novatianus, qui clarus erat theologus, auctor – inter alia – tractatus ‘De Trinitate’. Tensio inter utramque partem crevit postquam Cornelius decrevit misericorditer agendum esse cum eis, qui inter persecutionem lapsi erant eosque, post congruam poenitentiam, recipiendos in coetum Ecclesiae, dum Novatianus exigit lineam duriorem. Autumno eiusdem anni Romanum concilium episcoporum celebratum est, quod approbavit Cornelii modum agendi, Novatianum autem excommunicavit.

Novus autem imperator Valerianus anno ducentesimo quinquagesimo tertio (253) sub poena mortis civibus prohibuit Christianis interesse celebrationibus, sed etiam decrevit in vincula conici omnes episcopos, presbyteros, diaconosque. Inter famosissimos martyres illius temporis est papa Syxtus II eiusque diaconus Laurentius, qui sunt occisi ad finem imperii Valerianei. Ipso autem eius initio papa Cornelius exsilio damnatus est Centumcellas in maritimum Latii oppidum (Civitavecchia), ubi brevi mortuus est, nempe mense Iunio eiusdem anni 253.

Scripsit fr. Benedictus Huculak OFM