EDITHA ANGLA
Extra Britanniam quidem paulo nota est sancta Editha, sed attentione digna etiam ideo, quod orta est natione stricto sensu Anglica, nam uixit uno fere saeculo ante quam Anglia ab exercitu Normanorum Franciae duce Guillelmo expugnata est, sed etiam ab illis adeo occupata, ut mox tota fere nobilitas et exercitus Britanniae loquerentur Normanorum linguā Francogallicā, ipse uero sermo Anglicus, adhuc illo tempore similis hodierno Theodisco, profunde mutaretur sub influxu Francico. Ineunte uero ipso anno expugnationis, nempe millesimo sexagesimo sexto (1066), mortuus est ultimus rex Anglo-Saxonum sanctus Eduardus cognomine Confessor, qui natus erat circa annum millesimum tertium.
Anno nongentesimo sexagesimo primo (961) Edgaro, regi in Anglica ciuitate Kent, nata est filia naturalis, id est illegitima. Paulo post collatum baptismum paruula nomine Editha a matre Wulfrida in Benedictinum monasterium Wiltonense (Wilton) allata est educanda. Ipsa quoque mater noluit inire matrimonium cum rege, et pristinas suas secuta aspirationes, statuit se conferre in eundem claustrum, quo erat filiam allatura.
Tenerrimos suos annos cum transegisset inter cordiales illas sanctimoniales, ipsa Editha adulescentula desiderauit ingredi Ordinem. Quod uti sciuit rex, pater eius, omnimodis adlaborauit, ut Editha consilio recederet et in palatium rediret, sed tamen frustra. Editha perlibenter facta est sanctimonialis eaque exemplaris, nam omnes aedificabat suā pietate et sollicitudine de omnibus, quae fiebant inter sorores. Qua re nihil mirum est, ut mox nonnulla claustra uoluerint habere eam abbatissam; sed Edith comiter respondebat sibi nondum esse experientiam.
Anno nongentesimo septuagesimo quinto (975), cum mortuus esset rex Edgar, illi successit Eduardus filius, itaque Edithae fratellaster, sed quattuor post annos etiam hic mortem obiit a sicario quodam interfectus. Tum Kentiana factio, quae domui fauebat Edgari, coronam regni obtulit Edithae. Quae tamen renuit, cum mallet secessum claustralem. Libenter itaque perrexit suam uitam altae orationis, quam adulescentula iam ingressa erat.
Archiepiscopus Dunstoniensis (Dunston), qui anno nongentesimo octogesimo quarto uenit Wiltonem ad benedicendum nouum sacellum sancti Dionysii, uisionem illic habuit de morte Edithae, quae mox illam obiret. Quod re ipsa factum est, nam paene uno mense postea mortua est Editha solum uiginti tres annos nata. Memoria eius liturgica recurrit die sexto decimo mensis Septembris (16 IX). Scripsit fr. Benedictus Huculak, OFM
|
