Periculum mortis
Periculum mortis
Haec historiola creditur anno fere 1930º medico Chicagensi,
in America Septentrionali, vere accidisse.
Iacobus Smith,
medicinae doctor, post mediam noctem, telephono experrectus est
et responsurus auricularem sumpsit: “Doctor Iacobus Smith,
estne?” "Ego sum”,respondit.
Potesne nunc
ipsum in domum meam venire? agitur de gravissima re; instat
periculum mortis”.
“Recte;
statim eam”, inquit; “ubi est domus?”.
“In Viae
Crow numero 41º; te rogo et obsecro ut protinus venias”.
Medicus vestem
induit, instrumenta clinica sumpsit et celeriter profectus est;
postquam autocinetum in exigua platea stationavit, per angiportum
ea hora desertum, pedestris pergit; vicinia nota erat ob
deterrimos habitantium mores.
Cum ad numerum 41um
pervenisset neminem exspectamtem in obscura domo invenit; ad
ianuam semel et bis tinnivit, sed nullum responsum obtinuit; cum
vero ianuam vehementius pulsavit pugno, intus vocem tandem
audivit:
“Quis est?”
“Doctor
Smith; nuper vocatus sum ut gravissimo aegroto auxilium ferrem;
hicine est viae Crow numerus 41us?”
“Hic est;
sed nemo te vocavit; abi sane!”.
Stupefectus et
miratus ab eo loco discedere incepit, dum in reliquas aedes
inspiciebat quaerens lumen aegrumve forsitan exspectantem.
Itaque quoniam
neminem aegrotantem invenit, aedium numerum se falsum adnotavisse
aut rude iocum per telephonum passum esse putavit; quidquid
fuerit non aliter erat agendum quam domum redire foedique casus
oblivisci.
Paucis post
mensibus, cum esset in nosocomio, telephono interno feminea voce
vocatus est ex cella aegrorum gravissimorum: “esse quendam
Richardum Spencer, ob calamitatem viariam gravissimum, cui certam
mortem instare”.
Interea aegrotus
poscere et clamare ut ad se Doctor Smith quam primum veniret.
“Fac,
quaeso, Doctor, ait telephonice nosocoma, protinus venias;
aegrotus mox est moriturus, nec mihi tecum agendi causam dicere
voluit”.
 Quamquam Doctor Smith nullum Richardum Spencer
memorabat et quis esset se percontabatur, tamen adire promisit;
ubi in eam cellam pervenit stetitque ad aegrotum, hic inter
gravissimos vulnerum dolores medico memoratum refecit:
“Doctor
Smith, inquit, me non novisti sed antequam moriar pauca sunt ad
te mihi dicenda, et venia ex corde petenda”; dum aegre
spirat, “meministine te quondam nocte telephono esse vocatum
ut gravi aegro, qui in viae Crow numero 41º habitaverit,
auxilium ferres?”.
“Recte;
memor sum, sed…”.
“Ego te tunc
vocavi; labore iam aliquos menses vacabam, venumque omnia, quae
cuiusvis pretii essent, ex mea domo dederam, et cum inopiam ferre
non possem, consilium cepi ut quemdam medicum nocte arcesserem,
et pecuniam quoquomodo praedarem, instrumenta medica venderem; in
hac vecordia versans te telephonavi praedaturus et si opus
fuisset te quoque necavissem”.
Medicus, qui
perterritus verba audiverat, non potuit se abstinere quin
moriturum interrogaret:
“Dic igitur
mihi, quidni latrocinium fecisti? quidni me necavisti?”
“Ego rebar
unum te venturum; at fortissimum procerumque iuvenem una tecum
ambulantem cum viderem, formidavi et a nefario consilio abhorrui;
nunc te rogo et obsecro ut veniam des”.
“Tibi veniam
profecto do” inquit medicus, dum animo capiebat id foedum
iocum fuisse verum periculum mortis.
Nesciebat tamen
Angelum suum Custodem, sub illius iuvenis specie, illa taeterrima
nocte ei vitam servavisse.
Narratio
excerpta ex fasciculis menstruis c.t. Heraldos del Evangelio,
Nº21, Abr., 2005.
Vernacule
scripsit Teresita Morazzani Arráiz
Aliquot
verba dempta sunt quo facilius lectio fieret cursoria.
Latine
interpretatus est et
Scripsit Paulus Kangiser
| 
