De humanis iuribus in Sinis

Liu-Xiaobus nuper praemio Nobeliano honestatus est, quod nobis ansam praebet ut de iuribus humanis in Sinis parum meditemur; imprimis dicendum est facilius nos de hac re loqui quam agere posse; multae organizationes non gubernativae, quae in iuribus humanis incumbunt, iam in Sinenses auctoritates tela iecerunt.

Tamen historia nos docet democratiam nunquam apud Sinenses fuisse, factionemque communisticam, quae nunc rempublicam manu ferrea tenet, iam diu civibus lucrum undecumque sit acceptum sub gravissimis poenis prohibuisse; postea vero abhinc fere decennio lucrum permisit et inceptis oeconomicis favit, adeo ut in praesentiarum commercium Sinense cum reliquo orbe terrarum continuo crescit; inde libertas laborandi etiam bene se habet et Sinenes alii satis ditescunt alii minus, sed plerique materialiter progrediuntur.

Gubernatores quidem Sinenses non ignorant libertatem politicam a libertate oeconomica serius ocius postulari, diesque igitur veniet ubi motus civilis pro libertate politica sustinere non poterunt et democratiam ipsorum Sinensium opera conditam confirmatamque denique videbimus.

Non est obliviscendum aetatem Sinenses suis modis non nostris metiri, ita ut scire non possimus quando libertas politica florescet; interim Liu-Xiaobus in vinculis coniectus vir strenuus a nobis omnibus salutandus est, qui politicam libertatem poposcerit antequam oeconomici fructus  suo tempore maturescerent.

Scripsit Paulus Kangiser