Talia statumina certê inter res natalicias maximê sunt innotabilia – tamen eadem per longum tempus fuerant causa molestissimae inquietudinis praenataliciae. Numquam arbor stabat recta. Aliqua cochlea* attrahebatur e parte sinistrâ – arbor inclinabat dextrorsum. Idem fiebat in alterâ parte. Deinde serrâ adhibitâ stipes obliquê assectus est – effectus vix melior. Affectus animorum: parum hilaris.
At subito venaliter prostitit pro statumine cochleato statumen rationis unius funis. Funis stipitem cuiuslibet staturae circumplexus, quo arbor stat rectissima. Ecce revolutionem sub arbore nataliciâ pacificê factam. M.Septembri a.1989 (anni millesimi nongentesimi undenonagesimi) negotiatio Krinneriana primum omnium novum suum statumen arboris Christianae praebuit vendendum; hodie Nicolaus Krinner est statuminum arborum nataliciarum venditor omnium primus. Omnium anno proximo praeterito statuminum venditorum 70% (septuagenae partes centesimae), i.e. plus unus milio statuminum, confectae sunt in vico Straßkirchen.
Nicolaus Krinner, vir gracilis aetate 69 (undeseptuaginta) annorum, qui indutus est camisiâ scutulatâ fusco thoraci laneo suppositâ, calceis commodis, rogat, ut veniatur ad graphei sui mensam colloquialem. Idem negotiator, qui ideâ tam simplici quam ingeniosâ factus est multimilionarius, non statim incipit narrare de suae negotiationis inceptis victoriosis. Nicolaus Krinner margine mensae manibus apprehensâ, paene verecundus, haec facit verba priora: "Fortunatus eram, quod parentes mei mihi concedebant, ut ferê omnia facerem meo Marte." Haec non dicit tam directê, sed utitur circuitionibus crassisimae dialecti Bavaricae verae et genuinae. Necnon subridens addit verba: „Ita factum est, ut semper auderem incohare aliquid novi".
Agricola fuit, quales iam fuerant parentes, quorum praedium accepit, cum – quod illâ aetate insolitum erat – alias terras visisset, ut erudiretur. Agriculturam didicit in Helvetiâ, Austriâ, Angliâ, Francogalliâ. Per 85 (octoginta quinque) horas in septimanâ laboravit in variis praediis, omni mâne ab horâ quartâ. Hodie Krinner dormit aliquantulo diutius, sed, si tardissimê, horâ sextâ est in grapheo negotiationis, prius quam plerique cooperatores, quorum interim sunt ferê sexaginta. Feliciter accidit, ne habitaculum sit remotum, nam adhuc habitat in domo suâ, quae ipso in viculo Straßkirchen sita a negotiatione distat itinere paucarum minutarum. Quod iter a Nicolao Krinner fit unico symbolo statûs sui socialis: autocineto fabricationis Audi A4 quattro.
"Istud statumen est ineptissimum"
Respiciamus tempora transacta. Prioribus annis septuagenariis Krinner destitit a solitâ re rusticâ, qua primo coluerat pecora, deinde rapas saccharinas – et totum se dedidit colendis fragis. In itinere institutorio enim expertus erat, quantus esset reditus fragorum pro hectareâ. Itaque eodem die sibi mandavit 40.000 (quadraginta milia) fruticum fragariorum, denique Krinner fuit cultor fragorum totius Bavariae orientalis maximus. Krinner: „Equidem" inquit „celeriter cognosco, quid sit bonum".
Qui subridens: „Necnon, si quae res non iam est tam bona, celeriter possum me eâdem defungi, sine maerore temporis transacti". Adhuc bona quidem erant fraga, sed nôtum est meliora esse bonis adversa. Itaque Krinner agricola factus est Krinner negotiator statuminum christarboralium.
Historia huius successûs oeconomici incohatur vigiliâ Nativitatis Domini anni 1988 (millesimi nongentesimi duodenonagesimi). Krinner primum omnium ipse statuit arborem nataliciam. Usque id temporis hoc semper factum erat a Krinneri uxore. Celeriter îdem vir crassâ suâ Minervâ cognoscit: „Istud" Krinner inquit „statumen est ineptissimum". Deliberat, nonne hoc melius fieri possit. Nam Krinner deditus est rebus vitae simplicioribus. „Iisdem enim" inquit „dediti sunt paucissimi". Homines doctos semper studere rebus intricatis. Nunc Krinner problemati, cum cognovisset, studuit solvendo. Hoc ei contigit quattuor mensibus postea, cum Krinner laboraret in frageto*.
Idea statuminis funalis cum in mentem suam venisset, Krinner rapidê cucurrit ad autocinetum et stilo sumpto schema delineavit. Sic et sic faciendum esse, denique funem esse circumligandum. Quattuor horis post prototypus statuminis erat perfectus. Krinner quam velocissimê vectus est ad officium diplomatum inventionis Monacense, sollicitans, "ne quis alius iam invenisset rem tam simplicem".
Nunc Krinner aliquod ex suis statuminibus, typi V4, pretii 49 (undequinquaginta) euronum, tollit ad mensam colloquialem. Deinde: "Babae, quam gavisus sum me reverâ primum rem invenisse".
"Proximâ septimanâ habebis contractum"
Krinner statumen V4 cautê restituit in pavimento. „Quid plura dicam? Deinde res incepta est." Qui vir non est verbosus, non est tam eloquens quam dispensator generis recentioris. Tamen aptam elêgit sententiolam commendaticiam: „Est etiam agendum". Nam ipse êgit.
Cum Krinner invenisset negotiationem, quae sibi fabricaret 10.000 (decem milia) statumina sui generis, quaesivit emptores. Idem vectus est ad sedem pantopolii „Metro" centralem Dusseldorpiensem. Emptor autem Metroianus: „Ingeniosê" inquit „fecisti" et: „Proximâ septimanâ habebis contractum". Primo anno Krinner vendidit 27.000 (viginti septem milia) statuminum funalium, 65.000 (sexaginta quinque) altero anno, tertio autem duplicem numerum. Ex illo anno Krinner est inscriptus indici ipsius negotiationis „Home Depot" US-Americanae, catenae pantopoliorum structoriorum maximae totius orbis terrarum.
Tamen Krinner manet modestus: „Oportet" inquit „ne modum excedas. Alioquin rapidê fit, ut pessum eat res tua." Necnon Krinner fideliter adhaeret (sensu verbi proprio) „radicibus" suis. Novum enim aedificium negotiationis suae, quod est structurâ modernâ, multo vitro ornatum, duobus tabulatis, ingenti conditorio postico instructum, stat in aliquo ex fragetis quondam suis. Uni quoque lusioni Krinner indulget, scilicet non privatim, sed ex officio praeceptoris negotiationis: Ex mense Decembri ineunte in pantopolio KaDeWe (i.e. „Kaufhaus des Westens", Berolino in urbe) praebetur statumen christarborale totius orbis terrarum pretiosissimum. Ibidem constructio Krinneriana solitae bonitatis ornata est 9000 (novem milibus) crystallorum Svarovscianarum, pretio 10.000 (decem milium) euronum.
Tamen manent res simplices, quibus Krinner deditus est. His annis accepit duo diplomata inventionis nova: candelas christarborales capuli expertes, quae possunt expediri et sisti telemoderatione. Necnon rem ad incrementum negotiationis valentiorem: fundamenta cochleata. Ingentes helicas tria maximum metra longas, quae solo terrestri involvuntur.
Krinner vir pragmaticus: "En" inquit „mercatum lucrosissimum". Viarum postes indiciaque talibus fundamentis posse terrae impingi infigive facillimê atque firmissimê. Notaculum negotiationis ante aedificium iam est tali fundamento cochleato statutum. At Krinner addit adhuc statumina christarboralia esse rem lucrosissimam. Infra nunc autoplaustro transportatorio vehuntur talia statumina ad proximum pantopolium structorium. Quae paene sunt ultima, conditorium est iam vacuefactum.
Denique Krinner affirmat haud minus quam successu oeconomico se delectari eo, quod hominum animi statumine suo inflammentur. Brevi ante se accepisse epistulam ab emptrice scriptam. Quam mulierem sibi scripsisse se statuminis inventione id effecisse, ut multi homines celebrarent Natale Domini harmonicê. Itaque oportere, ut Krinner acciperet praemium pacis Nobelianum. Krinner autem ridens: „Ah – hoc esset nimium".
________________________
