Estne tibi iecur defectum? Novum cura fabricandum! Laborasne morbo Parkinsoniano? Nos tibi pro cellulis cerebri tui emortuis aedificabimus novas. Egesne, cum diabêtâ labores, cottidie siphunculis insulini? Hoc obliviscere! Nos tibi fabricabimus novum pancreas!

Organa defecta denuo fabricare et supponere - hoc est medicorum somnium maximum. Qui sperant hoc fieri posse cellulis primordialibus ad amussim confectis. Quae cellulae sunt totipotentes, nam iisdem inest potestas, qua tamquam in embryone sitae fiant cellulae cuiuslibet telae corporalis.

Duobus impedimentis magnis adhuc impeditur, ne tales cellulae adhibeantur ad usum medicinalem: Primo invenienda est via, qua embryonales cellulae primordiales efficaciter et ad amussim conficiantur, ut quadrent ad corpus hominis patientis. Secundo medici egent scientiâ et arte, quibus easdem cellulas mutent in cellulas corporales omnis generis.

Nunc investigatoribus contigit, ut adipiscerentur duas cognoscentias decisivas. Iidem autem profecti erant a duobus inceptis inter se diversis: a clonizatione therapeuticâ et a cellulis corporalibus reprogrammandis.

Shoukrat Mitalipov, scientista Centri animalibus primatibus investigandis Nationalis in Oregone Civitate Americae foederali siti, eiusdemque collegae nondum id assecuti sunt, ut clonizationem therapeuticam adhiberent ad ipsum hominem, sed adhibuerunt ad simiam. Tamen hic est progressus decisivus, nam eodem apparet artem clonizationis therapeuticae fieri posse in cellulis animalium primatum. Primates autem sunt grex animalium, quorum est praeter simias etiam homo. Georgius (Jürgen) Hescheler, investigator cellularum primordialium, qui docet in Universitate Coloniensi, affirmat verisimile esse etiam cellulas humanas clonizari posse ratione therapeuticâ.

Clonizatio reproductiva est fabricatio embryonum geneticê inter se aequalium eo fine, ut proles propagetur. Haec clonizatio eo fit, quod ôvocŷto enucleato implantatur cellula corporalis aut bestiae aut hominis. Si embryo paucis diebus post factus est blastocystis, implantatur utero. At hominum clonizatio reproductiva reprobatur ab investigatoribus gravioribus ferê omnibus, quod sit immoralis, necnon a multis putatur fieri non posse propter problemata technica.

In Germaniâ vetitum est clonizare embryones humanos et ex iisdem parere cellulas primordiales. Sed per exceptionem lêge conceditur, ut cellulae primordiales importentur, quae ante diem 1. m.Ian. a.2002 fecundatione artificiali partae et culturis laboratorii reconditae erant. Interim novem gregibus investigatorum Germanorum licet iisdem operari. In Magnâ Britanniâ et in Coreâ Australi clonizatio therapeutica est expressis verbis licita, item in USÂ, sed ibi clonizatio embryonum non fovetur opibus publicis.

Clonizatio therapeutica sic fit: Sumitur nucleus cuiuslibet cellulae corporalis, implantatur ôvocŷto enucleato, e cellulâ fit embryo, ex eodem pariuntur embryonales cellulae primordiales. Omnis cellula corporis in nucleo suo habet heredium (sive genôma) completum, sed magnae partes huius heredii non operantur - ad quem finem cellula cutis gena expediat cellulae hepaticae? In ôvocŷto autem heredium cellulae corporalis tamquam computatrum denuo expeditur. Ita ex cellulâ corporis speciali fit cellula primordialis, quae denuo haurire possit e fundo genetico pleno. Quae cellula est pluripotens vel totipotens, i.e. potest fieri cellula omnis generis.

Commodum clonizationis therapeuticae est hoc: Habes embryonales cellulas primordiales, quae fieri possunt omne genus telae corporalis - conditorium subsidiarium in tubo probatorio factum. Incommodum autem est: Haec methodus est intricata et parum efficax.

Mitalipov clonurgus Americanus simiam clonizavit portione successûs 0,7% (zero-virgula-septem) partium centesimarum. Si methodus Mitalipoviana adhiberetur ad hominem, pro omni homine curando necessarii essent 150 (centum quinquaginta) ôvocŷti - quod neque congruit cum facultate medicinali neque cum normis ethicis. Praeterea incommodum grave huius methodi in eo est, quod cellulis primordialibus pariendis embryo destruitur. Propter hoc dilemma in multis terris interdictum est, ne fabricentur embryonales cellulae primordiales.

CELLULAS PRIMORDIALES ESSE TOTIPOTENTES

Embryonales cellulae primordiales

Quae cellulae dicuntur mutari posse in cellulas omnis generis: Si qui ôvocŷtus fecundatus maturescit, fit blastocystis, quae est glaebula cellularis. In mediâ autem blastocyste oritur massula cellularum primordialium - earum cellularum ipsarum, quae a medicis affirmantur fore salutares. Nam eaedem cellulae nondum differentiatae fieri possunt cellulae omnis generis corporis humani. In experimentis bestiarum cellulae primordiales ad libitum mutatae sunt in cellulas nervorum et sanguinis et iecoris et musculi cordis, si quidem antea tractatae erant aptis *crementatricibus, i.e. substantiis crescentiam efficientibus.

Non solum embryones sunt fontes cellularum, e quibus varia genera telae humanae possunt oriri. In 20 (viginti) ferê organis inclusis musculis, ossibus, cute, placentâ, systemate nervoso investigatores investigaverunt adultas cellulas primordiales. Quae sunt quidem proprietatibus minus attractivis quam embryonales cellulae primordiales, sed iisdem fabricandis nulla oriuntur problemata ethica. E corpore hominis adulti cellulae primordiales eximuntur, coluntur, additis aptis crementatricibus ita transprogrammantur, ut maturescant in genera telarum optata.

Cellulis primordialibus investigandis politici et bioethici et investigatores in magnum discrimen adducuntur. Embryonales cellulae primordiales pariuntur ex embryonibus, qui ôvulis artificialiter fecundatis relicti sunt. Qui hanc methodum comprobant argumentantur sic quoque futurum fuisse, ut tales embryones destruerentur; qui reprobant, hôc modo animal humanum innatum necari.

In Germaniâ vetitum est, ne embryones humani quoquo modo clonizentur indeque cellulae primordiales pariantur. Sed quibusdam in casibus specialibus lex concedit, ut cellulae primordiales importentur, quae ante diem primum mensis Ianuarii anni 2002 (bis millesimi secundi) fecundatione artificiali sunt partae et in culturis laboratorii sunt reconditae. In Magnâ Britanniâ et Coreâ australi clonizatio therapeutica expressis verbis est licita, item in Civitatibus Unitis, ubi non licet clonizationem embryonum fovere opibus publicis.

Cum parere quidem cellulas primordiales multis in terris vetitum est, sed easdem scientificê tractare permissum, exortum est verum commercium cellulas primordiales mittendi. Ut exemplum afferam: Tales cellulae Singapuro in urbe partae mittuntur ad scientistas ubique terrarum investigantes.

Alter autem magnus progressus cellulas primordiales investigandi simul factus est a duobus gregibus scientistarum: eorum unus ducitur a Shinya Yamanaka professore Universitatis Kyotoensis, alter a Iacobo (James) Thomson professore Universitatis Wisconsin-Madisonianae in Wisconsinâ Americanâ Civitate foederali sitae. Qui investigatores nihil fecerunt nisi cellulas corporales - e.g. dermaticas - in cellulas primordiales directê reprogrammaverunt - ôvocŷto et embryone omissis. Hoc illis contigit eo, quod cellulis dermaticis inseruerunt quattuor gena gubernatoria, qualia iam diu quaesita erant a multis scientistis.

Quae methodus est elegantissima, praesertim cum eadem neque ulli embryones sint fabricandi neque absumendi - ita ut nulla oriantur problemata ethica. Hescheler: "Hic est" inquit „magnus progressus in embryonalibus cellulis primordialibus investigandis". At reprogrammationi insunt etiam incommoda: Non est certum, num cellulae primordiales fabricatae reverâ sint tam totipotentes quam embryonales cellulae primordiales.

Miodrag Stojkovich, Germanus, qui cellulas primordiales investigat Valentiâ in urbe Hispanicâ in Centro Investigationis Principis Philippi, putat methodum reprogrammandi adhuc esse ab adhibitione remotam. Miodragus: „Methodus" inquit „gena per vîra transferendi est nimis periculosum". Heredium enim vîrale integrari posse in heredium cellularum humanarum, ut mutationes vel morbus cancer efficiantur. Praeterea Yamanakam Iaponem reprogrammantem usum esse geno cancerario - eidem quoque periculum cancri inesse nimis magnum.

Neque clonizationis therapeuticae neque reprogrammationis efficientia sufficit: Ex 50.000 (quinquaginta milibus) cellularum decem tantum potuerunt reprogrammari in cellulas primordiales. Tamen Miodragus Stojkovich putat methodum reprogrammandi celerius adhibitum iri quam clonizationem therapeuticam.

Omnes somniant de therapiâ cellularum primordialium futurâ - at quam verisimile est talia optata expletum iri?

Adultae cellulae primordiales, id est cellulae, quorum potestas differentiandi est limitata, hodie iam adhibentur in leucaemiâ et infarctu myocardii curandis - cum successu bono. Et quid de embryonalibus? Miodragus: "Quidam grex" inquit „US-Americanus annuntiavit homines, quorum medulla dorsalis esset afflicta, a se proximo anno futuro curatum iri embryonalibus cellulis primordialibus".

Sed Miodragus nondum scit, quando futurum sit, ut embryonales cellulae primordiales soleant adhiberi. Idem putat tales cellulas primo adhibitum iri ad curandos homines paraplegiâ et morbo Parkinsoniano et infarctu myocardii laborantes. Miodragus: "Medici" inquit „interim bene sciunt, quomodo embryonales cellulas primordiales differentient in cellulas nervales et cordiales idque fecerunt bono cum successu".

Opinata medicamenta salutaria necnon incitamenta discussionum: Haec sunt cellulae primordiales. Eaedem pariuntur e glaebulâ embryonis, qui est aetate duarum ferê septimanarum et possunt fieri omne genus cellularum. Itaque iisdem dicuntur sanari posse morbos Parkinsonianum, diabeticum etc. At earum pluripotentia, id est mutabilitas universa, non sôlum est commodum, sed etiam incommodum: nam talium cellularum ontogenesis non semper tam bene gubernari potest quam investigatores exoptant. Ne dicamus de problematis embryonum reiculorum moralibus.

Alia ac embryonalium est condicio adultarum cellularum primordialium, quae iam maturae eximuntur e musculis et medullâ ossium aliisque telis: Quae transprogrammari possunt in alia genera cellularum, quamquam tantummodo in certa quaedam, quia non iam sunt tantae potentiae biologicae. Ut exempla afferamus: Cellulae primordiales haematogenêae e medullê ossium exemptae inseruntur aegrotis vasibus cordis coronariis, cellulae primordiales e capillorum radicibus fiunt cellulae dermaticae, ut prosint ustulationibus sanandis.

Lêge embryones tutandi (EschG), quae a.1991 facta est valida, vetitum est, ne embryo in hyalo reagentiali generatus excolatur ad ullam rem nisi ad gestationem. Lêge cellularum primordialium (StZG), quae m.Iun. a.2002 lata est, non licet humanas cellulas primordiales embryonales importare nisi certis condicionibus praescriptis. Talia praescripta sunt: Ne importentur lineae cellularum primordialium, quae partae sunt ante diem 1.um m.Ian. a.2002, ne sumantur cellulae nisi ex embryonibus „supervacaneis", qui relicti sunt post fecundationem in tubo probatorio factam, ne quid pecuniae solvatur pro cellulis tradendis.

Normâ diei dictae Germani cellularum primordialium investigatores impediuntur, ne cum collegis cooperentur aliarum terrarum, ubi licet operari cellulis iunioribus aut embryonibus fecundationum artificialium supervacaneis. Ex annis Germani timent, ne sequi non possint collegas in Civitatibus Unitis investigantes, qui hac in disciplinâ scientificâ dominantur. Cellulae enim linearum vetustarum, quae unicae sunt in Germaniâ permissae, quia in prioribus experimentis contaminatae sunt moleculis cellularum murinarum, homini implantatae si sunt, possunt affligi systemate immunitatis - e contrario lineae cellularum primordialium iuniores sunt purae. Procedente cultivatione diuturnâ nonnullae embryonalium cellularum primordialium lineae geneticê mutatae sunt - itaque nescimus, an eaedem, si adhibentur in therapiâ, malignê degeneratae efficiant morbum.

Georgio Hescheler autem est persuasissimum aliquando morbos endemicos, quales sint diabetes et infarctus myocardii et apoplexia cerebralis, sanari posse cellulis primordialibus. Georgius: "At haec res" inquit „est multo intricatior quam therapia, quae fit medicamentis. Necnon parum pecuniae erogatur ad cellulas primordiales investigandas. Itaque non licet exspectare has res celeriter processuras esse."

Iohannes (Hans) Schöler, scientista Monasteriensis Instituti Maximiliani Planck biomedicinae molecularis, putat potissimum inventum iri therapiam cellularem, qua sanentur homines morbo Parkinsoniano laborantes - hoc certe prius inventum iri quam integrorum organorum fabricationem. Idem scientista opinatur morbos primo fortasse mitigari tantum posse. Necessariam quidem esse patientiam. Quam opinionem Georgius communicans: „Multa investigatio fundamentalis" inquit „nobis restat facienda." Qui in Germaniâ investigatio cellularum primordialium legibus est restricta, hac in terrâ usum illarum practicum factum iri post decem vel viginti demum annos. "At animo fingo in USA progressum huius investigationis factum iri decisivum post tres quinqueve annos - nam ibi permultum pecuniae erogatur ad id efficiendum".

Alterum impedimentum, quod superandum est ad therapiam excolendam, est hoc: Cellulae primordiales sunt convertendae in corporales. E cellulâ primordiali fit certa quaedam cellula corporalis, cum in eâdem varia gena inter se ratione intricatâ coefficientia certo puncto temporis activantur. Substantiae crementatrices valent ad activitatem genorum et cellulam evolvendam dirigunt. En exemplum afferamus: Ut convertatur cellula primordialis in cellulam myocardii, necesse est cellulae addantur aptae crementatrices, apto puncto temporis, aptâ concentratione. Si qui cytologus invenit, quantis copiis quales crementatrices inter se coefficiant, idem possidet praeceptum, quo certum genus cellularum fabricetur.

Ceterum tale praeceptum est tam pretiosum, ut iam nonnulli *megapharmacopolae pecuniam erogaverunt ad cellulas primordiales investigandas. Miodragus Stojkovich quidem opinatur illos postea lucrum accepturos esse praecipuum cellulis primordialibus. Tum iidem non iam diplomata petent inventionis medicamentorum, sed praeceptorum, quibus cremententur cellulae vel statim integra organa.

cellula dermatica - skin cell; Hautzelle

cellula myocardiaca - myocardial cell; Herzmuskelzelle

medulla ossium - bone marrow; Knochenmark

*ontogenesis, -is f. - ontogenesis, ontogenesis, development; Entwicklung, Ontogenese.