Hammaburgo ex urbe – Manfredus Schell praeses syndicatûs hamaxistarum simul ostendit se esse bonae spei hanc litem tarifariam superandi. Manfredus a diurnariis ipsius „Stern" inter curationem suam medicam in oppido Radolfzell interrogatus affirmavit: "Nos sustinebimus hanc pugnam operariam⁶".

Quod ferriviae praeceptores obtulerant 2000 (duo milia) euronum semel solvenda, Manfredus dixit esse „populi stultificationem". Hanc pecuniam iure sic quoque esse collegarum sui hamaxistarum, quia praepositi ferriviarii horas superadditas⁷ non remunerarentur, sed huic pecuniae parcerent. Manfredus ferriviariis „psychoterrorem" obiecit, quia hamaxistas dehortarentur⁸ atque dimitterent⁹ propter commeatum ferriviarium¹⁰ periculosê conturbatum. Îdem praepositus syndicatûs hamaxistarum: "Necesse est" inquit „ut ferriviarii revocent istas dehortationes atque dimissiones."

Hartmodum (Hartmut) Mehdorn ferriviariorum praeceptorem et Margaretam (Margret) Suckale praepositam ferriviariorum personalem¹¹ Manfredus dixit esse „extraterrestres", qui familiam ferriviariorum destruxissent. Margareta praeterea a Manfredo appellata est „super-cunaria¹², quae vultu lepidulo in telecameras spectans enuntiaret ‚in Natale Domini etiam pecuniam superadditum iri’". Manfredus vituperat: "Summi ferriviae dispensatores¹³ originaliter cum non fuerint ferriviarii, qua sunt imperitiâ, non intellegunt conexûs rerum."

Se pugnare pro hamaxistarum dignitate et respectu. Eosdem mille quingentos tantum eurones in mense accipere ut initiale salarium solidum – hoc esse tamquam irrisorium. Munus praeceptoris ferriviariorum anno 1994 adhuc dotatum esse salario annuo 300.000 (trecentorum milium) euronum – hodie Hartmodum Mehdorn accipere plus 250.000 (ducentos quinquaginta milia) euronum in mense, i.e. tres miliones in anno. Margaretam Suckale praeceptricem personalem in anno accipere 1,7 (unum – virgula – septem) miliones euronum. "Equidem illis hanc pecuniam non invideo. At oportet illi tandem oculos aperiant et interrogent: Alii quantum accipiunt? Quomodo illi vitam degunt 1500 (mille quingentos) tantum eurones in mense accipientes? Illorum vita qualis est?"

Haud semel Manfredus aspera verba dixit in ferriviae dispensatores. Hartmodus a Manfredo aliquando iam appellatus erat „Rumpelstultulus"¹⁴. At Manfredus affirmat ex alterâ parte se ab Hartmodo iam increpatum esse ducem catervae tromocraticae totam terram terrentis.

Manfredus 64 (sexaginta quattuor) annos natus ipse dicit quosdam homines nomine proprio indicto sibi nuperrimê iterum iterumque minatos esse: "Dictae sunt minae in me, minae in functionarios¹⁵ nostros, iam dictum est: ‚Proximus vestrum domum relinquens sclopeto necabitur!’ Factae sunt minae attentationis bombariae. Quidam telephonicê mihi minati sunt: „Iste Schell non iam assequetur aetatem pensionis accipiendae!"

Tamen sese talibus minis non posse inquietari. Necnon Manfredus opprobria eorum, qui contendant eundem mediâ in pugnâ operariâ abiisse ad curationem medicam subeundam, firmo animo respuit: "Ego" inquit „non absum, equidem sum accessibilis die noctuque". Si ferriviae praeceptores oblaturi essent „aliquid novum, aliquid verê novum", se statim properaturum esse ad disceptationes redintegrandas.

Heri ferriviarii siverant ultimatum hamaxistarum exire nullâ tarifâ novâ oblatâ. Tamen GDL (syndicatus hamaxistarum) decrevit, ne operistitium faceret usque ad finem septimanae. Îdem enim syndicatus usque ad diem Veneris exspectat decretum Saxonici iudicii operarii Chemnitiensis¹⁶, quo fortasse hamaxistis permittetur, ut operistitium faciant etiam in commeatu mercium commeatuque remotiore¹⁷. Usque nunc hamaxistis operistitia non sunt permissa nisi in commeatu propinquiore atque regionali.