Causâ iuridicâ ineunte reus, qui ex anno 1990 Thermis Mergenthemianis praxin facit anaestheticam, dixit se dolere puellae mortem alteriusque patientis valetudinem difficilem.  

Idem non negavit se liquorem narcoticum siphunculis indidisse ex ampullâ extractum, e qua iam antea apertâ compluries liquorem extraxerat. Sed fieri non potuisse, ut solutio narcotica contaminaretur. Se aperuisse ampullam recentem eo tempore, quo curaret virum illum 39 annos natum.

Spatium temporis ab ampullâ apertâ usque ad puellam narcosi sopitam fuisse tam breve, ut solutio „omni casu" posset adhiberi hygienicê. „Usque dum" medicus inquit „germina oriantur, necesse est transeant integri dies, non sola hora una et dimidia".

Actor publicus dixit complura medicamenta in praxi et in medicinali perâ medici condita partim iam ante complures annos praeteriisse diem utendi limitarem. Neque regulariter probata et disquisita esse instrumenta narcotica atque sphygmometrica.

 Reus obiectis respondit haec eo effecta esse, quod ante 7 annos sedem praxeos suae mutavisset. At idem negavit se usum esse medicamentis, quorum dies utendi limitares exiissent.

Filiam suam secundum relationem obductionis mortuam esse percussione endotoxinicâ (Endotoxinschock); anaesthesistam illum unicum fuisse, qui puellae siphunculum iniceret. "Necesse est percussionem effectam esse aliqua re".

Liquore narcotico impurato dicitur effectum esse, ut puella triennis, postquam eius dentes tractati sunt, morerêtur. E die hesterno hic casus agitur coram iudicio provinciali Ellwangensi.

Actor publicus medico anaesthesistae 54 annos nato obicit homicidium culposum et corporis violationem, quod „contra officium et usum rei aptum" usus sit eâdem ampullâ liquoris narcotici compluries. Mortem puellae fuisse evitabilem. At medicus negat obiecta. Se adversus commendationem fabricatoris compluries quidem usum esse liquore eiusdem ampullae, sed operatum esse hygienicâ ratione invituperabili.

Sina-Mareen puella trimula m.Oct. a.2002 sopita erat narcosi plenâ, quia extrahendi erant duo dentes decidui. Secundum Petrum Dierks, directorem camerae dentistarum boreali-rhenanae, haec ratio procedendi est quidem rara, sed in casu abscessûs imminentis haud insolita: „Dentes decidui puellae trimulae, praecipuê dentes molares, instructi sunt radicibus completis. Si iidem extrahuntur, tantae vires efficiunt, quantae non sustineantur a trimulâ."

Infantes ne curandi essent in nosocomio, medicos dentarios saepe uti auxilio anaesthesistae ambulatorii. Eundem decernere, utrum narcosis esset necessaria necne - et esse ex integro responsabilem. „Dentistae sôli" Dierks inquit „non licet narcosin adhibere. Sed talis actio solet fieri sine ullâ difficultate."

At Sina-Mareen puella in difficultates incidit iam domum reversa. Quae medico necessitatis comitante in nosocomium allata, sed ibidem mortua est duodecim horis post dentium extractionem circulatione sanguinis collapsâ. Idem collapsus autem ab accusatore dicitur effectus esse bacteriis, quae in solutionem narcoticam pervenissent, quia medicus ampullâ usus esset compluries.

Etiam vir 42 (quadraginta duos) annos natus, quem anaesthesista eodem die tractavit, per breve tempus in periculum vitae adductus est. Dierks dixit bacteria in cumme perforationis collocata, quae per acum iniectionis primo pervenirent in ampullam, deinde in siphunculum, postea in venam, posse efficere, ut homo patiens afficeretur percussione proteinicâ (orig. Eiweißschock). „Itaque" Dierks inquit „non est in usu ampullis saepius quam semel uti, etiamsi sunt viarum complurium".

Anaesthesista autem coram iudice contendit mortem puellae effectam esse allergiâ in medicamentum aut antibioticum aut narcoticum versâ. Parentes vituperavêrunt, quod sibi non satis bene explicatum esset, quanta alea subiretur narcosi adhibendâ. Accedit quod anaesthesista dicitur in praxi suâ operatus esse magnâ cum negligentiâ. Actor enim publicus medico 54 (quinquaginta quattuor) annos nato obicit, quod usus sit instrumento narcoseôs obsoleto. Praeterea in vidulo illius medicinali inventa esse medicamenta atque instrumenta vetustate inutilia.

Istaec anaesthesistae negligentia a Dierksio dicitur esse inexcusabilis - et aegrê tantum comparari posse cum casu in praxi dentistae Kamp-Lintfortiensi facto. Die 16. m.Maio ibidem enim etiam puella trimula post narcosin plenam mortua erat effectibus circulationis sanguinis collapsae.

Puella Kamp-Lintfortiensis ad operationem dentariam faciendam ab anaesthesistriâ externâ sopita erat narcosi plenâ, e qua non iam erat experrecta. Henricus-Ioachimus (Heinz-Joachim) Moser, actor publicus Moersensis heri ephemeridi nostrae dicit haec: „Corpore mortuo obducto nullum apparuit indicium causae, qua puella mortua erat". Nunc perquiruntur probae telae cellularis subtilioris, ut indagetur causa mortis.

In processu iuridico, qui Ellwangae agitur de morte narcoticâ, usque ad diem 18.am (duodevicesimam) praedispositi sunt etiam quinque dies causae agendae. Anaesthesista etiam post mortem puellae pergit praxin suam facere.

Ellwangâ ex oppido (RPO). Propter mendum nacoseôs mortiferum in dentibus puellae trimulae tractandis factum quidam medicus specialis in probationem damnatus est ad custodiam biennem. Iudex provincialis iudicii Ellwangensis iudicavit reum contra praecepta usum esse medicamento narcotico iam adhibito et bacteriis contaminato ideoque normas artis medicae violavisse.

Iudex anaesthesistam 54 annos natum damnavit propter corporis violationem mortiferam et corporis violationem ex proposito factam. Praeterea iudex reo imposuit multam 15.000 (quindecim milium) euronum. Haec pecunia a viro solvenda est institutionibus socialibus. Iudex hac poenâ magnam partem secutus est actoris publici postulationem. Defensor autem petiverat rei absolutionem.

Iudex dixit anaesthesistam d.23. m.Oct. a.2002 in praxi dentistriae usum esse solutione narcoticâ iam antea adhibitâ, quamvis hoc secundum praeceptum fabricatoris fieri non liceret. Sina-Mareen parvula intra 12 horas in nosocomio Mergenthemiensi circulatione sanguinis collapsâ mortua est. Eodem die alter patiens eiusdem medici specialis post narcosin ambulatoriam in morbum incidit. Qui servatus est.

Neun iudex praesidens dixit in medicamenti narcotici involucro necnon in ampullâ notabiliter indicatum esse non licêre ûti hôc medicamento nisi semel. Istum medicum tam negligenter êgisse videri, ut ipsam Fortunam provocaret. Multis in casibus talem usum medicamenti incautum feliciter successisse. At in casu puellae eundem evasisse in calamitatem fatalem. Medicum rem êgisse socordius. Annis iam octogenariis saeculi proximi praeteriti in USA innôtuisse priores casûs infectionum, qui effecti essent hôc medicamento narcotico ineptê adhibito. Neun iudex autem addidit tamen haud insolitum esse medicos medicamenta narcotica compluries adhibere.

Anaesthesista autem iudicium accepit animo immoto. Qui se innocentem esse asseverâverat. Concesserat quidem se solutione narcoticâ usum esse compluries. Sed se disinfecisse obturaculum cummeum ampullae affixum, antequam siphunculum impungeret. Medicus explicaverat fieri potuisse, ut puella morerêtur „allergiâ aut germinibus, quae cellulis defectis pervenissent in circulationem sanguinis". Nam dentes puellae trimulae affectos fuisse carie immensâ.

Mater puellae autem dixit iudicium medico esse „non reverâ poenam". Filiam suam esse mortuam. Se sententiam iudicis passuram esse. Quales effectûs iudicium habiturum esset ad medici approbationem, primo incertum erat.

ELLWANGÂ ex oppido. Nullo verbo dicto et capite erecto Petrus B.(54) anaesthesista heri relîquit oecum sessorium iudicii provincialis Ellwangensis. Qui modo in probationem damnatus erat ad poenam custodiae biennis propter corpus violatum. Pro 15.000 (quindecim milibus) euronum haec poena constituta est in probationem triennem. Iudex non dubitat, quin anaesthesista in culpâ sit mortis Sinae-Mareenae trimulae necnon viri patientis 39 (undequadraginta annos nati) in discrimen vitae adductae, quia in ambobus tractandis usus sit solutione narcoticâ bacteriis graviter contaminatâ.

Iudex Iohannes-Ioachimus (Hans-Jochen) Neun iudicii causam explicans dixit Petrum B. „conscium et volentem violavisse normas artis medicae". Quamvis valerent normae severae, quibus praescriberetur, quomodo adhibendum esset propopholum medicamentum narcoticum, quia „infectiones factae essent permultae" ideoque „magnam esse aleam", et medicum indicia, quae essent quam dilucidissima, „conscium neglexisse". Propopholum ampullae contentum statim fuisse consumendum, sed Petrum B. usum esse ampullâ iam die proximo praeterito apertâ.

Evidenter apparêre medicum consuetum fuisse ûti propopholo, quod relictum esset in ampullis iam adhibitis. „Haec est" Neun iudex inquit „actio periculosa, quae multis milibus casuum bene evasit, at d.23. m.Oct. a.2002 finita est calamitate fatali". Illo die Petrus B. virum adultum et puellam, qui antea valuerant, sopivit ad operationes non periculosas faciendas. At vir rei peritus dicit adultum vitâ non superasse nisi fortunatissimum. E contrario Sina-Mareen non iam servata est, quia Petrus B. eam postea non iam curavit.

Inter causam iudicialem mentio incidit de praxi anaesthesistae Mergenthemiensi horribiliter neglectâ et disturbatâ. Graves defectûs hygienês, utensilia non culta, nulla vestimenta tutoria, post ipsa infortunia m.Oct. a.2002 facta Petrus B. non servavit praecepta medicamina narcotica adhibendi - in domo perquirendâ inventae sunt complures ampullae iam apertae. Iudex miratus: „Iste" inquit „voluit Fortunam provocare". Idem iudex adnotavit istanc Doctoris Petri B. methodum pluralem inter anaesthesistas videri esse „haud prorsus inusitatam".

In poenâ mensurandâ iudex commodo rei respexit, quod îdem diurnariorum relationibus aliquatenus affligerêtur „publicae indignationi expositus" eiusdemque reditus pecuniae, postquam innôtuisset narcosis mendosa, graviter deminutus esset. Medicus ipse indicat lucrum sui 70% (septuagenis centesimis) deminutum esse. At iudex Neun verbis extulit culpandam fuisse „medici temeritatem socordiamque inintelligibiliter magnam."

Cum non timeatur, ne medicus delictum iteret neque îdem antea umquam iudicialiter punitus sit, poena constituta est in probationem. Idem nisi proximis tribus annis iterum causam dixerit, non debebit custodiâ tenêri. Praeterea, ut „consequentiam sentiret", damnatus est ad 15.000 (quindecim milia) euronum solvenda, quae maximam partem dabuntur institutionibus parvulos tutandi et adiuvandi. Actor publicus postulaverat 30.000 (triginta milia) euronum, sed iudex Neun „propter sumptûs processûs iuridici horrendos" putavit sufficere „dimidiam partem". Ubi iudicium erit iure ratum validumque, praesidium gubernationis decernet, utrum Petro B. liceat approbationem retinêre necne.

XXXXX

Propopholum (nomen mercatorium: Disoprivan^®, Recofol^®) est medicamen gregis narcoticorum, quod propter brevem periodum plasmatis dimidiariam et cumulationem relativê parvam putatur esse bene moderabile. Propopholum, si usu mercatorio praeparatur, solvitur emulsione lipideâ (oleo glycinês, i.e. soya) ideoque colore est lacteo-albo.

In patientibus, qui quibusdam factoribus (quales sunt myopathiae aut hyperthermia maligna iam facta) periculum subeant, ne incidant in hyperthermiam malignam (quae est rara complicatio narcosi associata), licet adhibere propopholum. Item licet propopholo sopire patientes, in quibus fieri non potest, ut narcosis statim finiatur, quamvis exorta sit hyperthermia maligna, quia propofolo contra ac narcoticis volatililibus saepe adhibitis hic morbus non excitatur.

Propopholum ne adhibeatur, si patiens laborat insufficientiâ circulationis aut hypovolaemiâ, quia easdem exauget. Praeterea propopholum non licet adhibere in gestatione et lactatione, quia nondum certo scimus, his temporibus qualia detrimenta propopholo possint effici. In parvulorum anaesthesi narcoses possunt peragi ex aetate 6 mensium, narcoses parvulorum, si propopholum adhibetur ut hypnoticum, hodie saepe peraguntur. E contrario ad parvulos 16 annis minores in statione intensivâ sedandos propopholum ne adhibeatur, quia nondum certum est, quales sint eiusdem securitas et efficacia.

Propopholi effectûs secundarii graviores sunt respiratio usque ad apnoên depressa et pressio sanguinis deminuta (propter resistentiam vasorum circumiectorum deminutam). Necnon inveniuntur phaenomena excitationis (velut motûs spontanei, convulsiones musculorum), reactiones allergicae (anaphylaxis) propter histaminum liberatum et somnia patientis (plerumque iucunda, sed interdum talia, qualia appellantur "bad trips" - i.e. suppressiones nocturnae rebus verê sensis valdê similes). Alius effectus secundarius est dolor iniectionis localis, qui efficitur pariete venae irritato. Praeterea sex maximum horis post propopholum adhibitum fieri possunt convulsiones.

Propopholum est substantia anaesthetica breviter efficiens, quae venis iniecta adhibetur ad patientes adultos et parvulos, qui sunt tribus annis maiores, anaesthesi generali sopiendos; ad anaesthesin generalem in patientibus adultis et parvulis duobus mensibus maioribus servandam; et ad sedationem medicam, qualis fit in unitate curae intensivae (ICU) adultorum intubatorum et mechanicê ventilatorum et in colonoscopia. Propopholum non habet effectum analgeticum.

Propopholum in plus 50 terris comprobatum est aptum esse ad anaesthesin inducendam et servandam.

Praeterea haec substantia solet adhiberi in medicinâ veterinariâ; multi anaesthesistae veterinarii propopholum considerant esse aptissimum narcoticum ad bestias minores (canes, cattas eqs) sopiendas, quia eodem adhibendo deminuitur alea dandae hyperdoseôs.

Propopholum in vivo facile coniungitur cum proteinis et in iecore digeritur coniunctione metabolicâ (Angl. conjugation). Idem portione excretoriâ (Angl. rate of clearance) superat fluxum sanguinis iecoralis; itaque verisimile est propopholum eliminari etiam extra iecur. Incertum est, qua ratione chemicâ propopholum in corpore agat, sed docti opinantur eandem substantiam primum eo valere, quod efficacem faciat receptorem GABA-A, fortasse tempore canalis claudendi retardando.

Recentibus investigationibus etiam apparuit systema endocannabinoideum insigniter conferre ad actionem propopholi anaestheticam eiusdemque proprietates unicas efficiendas. Aestimatum est propopholi dimidiam partem eliminari intra spatium, quod sit inter duas et viginti quattuor horas. Tamen effectus propopholi clinicus valet per tempus multo brevius, quia haec substantia rapidê distribuitur in telas cellulares circumiectas ideoque eius effectûs valdê deminuuntur iam intra semihoram postquam est iniectum. Propter hanc rem et effectum rapidum (intra nonnullas minutas valentem) et amnesiam moderatam eodem effectam propopholum videtur esse medicamentum ad sedationem aptissimum.

Praeter hypotensionem et apnoen transeuntem unus ex effectibus propopholi secundariis frequentissimis est dolor, qui oritur cum inicitur, praesertim venis minoribus. Hic dolor mitigari potest eo quod praetractatur lidocaino. Patientes propopholo respondent magnâ cum varietate, interdum parvis iam dosibus profundê sedantur.

Propopholum cognitum est efficere reactionem adversam quibusdam in patientibus, e.g. mycloniam et dystoniam. At nota bene tales casûs esse rarissimos. Propopholum apparet esse aptum ad patientes porphyriâ laborantes sopiendos, nec inventum est augere aut excitare hyperpyrexiam malignam.

Nomina propopholi trivialia, quae frequentantur a nosocomis, sunt „lac amnesiae" et „lac anaesthesistarum", quorum prius lusoriê derivatum est a „lacte magnesiae", medicamento laxativo, quod est similis coloris lactei. Idem etiam appellatur „Penguin Milk (i.e. lac spheniscorum) a quibusdam anaesthesistis paediatris Britannis, qui parvulos sopientes student animum illorum avertere ab operatione medicâ (ut liberent a timore).