BESTIAE LOQUACES
BESTIAE LOQUACES
Pisces actinicolas* loqui dentibus
Pisces actinicolae, qui innotuêrunt cinemate animato, c.t. „Finding Nemo", sonis inter se communicare possunt. Ichtyologi nunc invenerunt, qua methodo loquendi hi pisces utantur: Qui movent mandibulas dentesque.
Parvulis notissimum est actinicolas loqui posse. Nam parvus ille piscis versicolor in cinemate animato, c.t. „Nemonis repertio" (Angl. „Finding Nemo"), non desinit garrire. Reverâ scilicet actinicolae non loquantur linguâ, sed possunt inter se communicare. Iidem pisces mandibulis movendis dentibusque inter se terendis efficiunt varios stridores atque crepitationes. Quomodo hoc fiat, nunc investigatores Belgae et US-Americani explanaverunt et in periodico speciali, c.t. „Science", publicaverunt. Nunc manifestum est actinicolas ûti stridoribus et crepitationibus a se effectis aut si nuptias petunt aut si rixantur de territoriis.
Actinicolae: Qui strident et crepitant
|
Actinicola: Licet hae bestiae non possint sic loqui ut ille Nemo actinicola cinematis animati, sed mandibulis permotis dentibusque inter se tritis varias efficiunt stridores et crepitationes.
Miri soni: Soni ab actinicolis editi sonant ianuam crepitantem.
Piscis nequaquam auxilii expers: Aliter ac ille Nemo heros cinematis actinicolae in mari viventes nullâ difficultate laborant viam inveniendi. Duabus septimanis ante investigatores in periodico „Science" rettulerunt actinicolas iuveniles bene scire, quomodo e pelago reveniant ad coralliêtum suum.
Rostra piscium esse aspecta: Belgae scientistae camerâ summae celeritatis et instrumento x-radiario explicaverunt, quomodo actinicolae efficerent miros sonos.
Soni fiunt: Soni êduntur mandibulis celeriter huc illuc motis.
Communicatio subaquatica: Actinicolae sonos efficiunt si nuptias petunt aut si territorium defendunt.
|
Soni actinicolarum constant e sequentiis octo maximum impulsuum singulorum, qui non diutius fiunt nisi per secundarum partes. Nôtum est quosdam pisces alios aut vesîcâ natatili aut ossibus inter se terendis sonos efficere. Sed tales soni, quales êduntur ab actinicolis, iisdem rationibus non possunt effici. Ut explicarent, quomodo oriantur soni actinicolarum, Ericus Parmentier biologus Universitatis Leodiensis eiusque adiutores magnetophono receperunt sonos trium actinicolarum feminarum uniusque actinicolae maris eosdemque synchronizaverunt cum receptionibus camerae summmae velocitatis, cui nonnullis in casibus annexum erat instrumentum x-radiarium.
Ex mensurationibus apparuit sonos ab actinicolis non êdi nisi cum nonnullis motibus velocibus: Pisces enim caput tollebant, arcum hyalem** demittebant, retro movebant cingulum membri thoracici***, denique mandibulam claudebant. Simul dentes molares compulsati energiam transferunt ad mandibulam, quae videtur operari ratione corporis resonantis.
Arcus hyalis et mandibula inter se coniunctae sunt taeniâ, quae similis est funi tractili; eâdem enim fit, ut mandibula rapidissimê sursum proripiatur. Biologi si hanc taeniam persecuerant, piscis obmutuit. Si dentes molares superiores et inferiores abbreviantur, soni fiunt breviores et privantur formâ impulsuum typicâ.
Biologi Leodienses scribunt omnes viginti septem species generis Amphiprionum, in quorum numerum referantur etiam actinicolae, efficere sonos speciales, quorum qualitas praeter alia pendeat a singularum specierum formis dentium diversis. Taenia autem arcui hyali et mandibulae interposita invenitur etiam in aliis speciebus familiae Pomacentridarum, quarum multae etiam communicant sonis. Itaque Ericus ille Leodiensis ichtyophonologus eiusque collegae opinantur hanc taeniam a Pomacentridis generaliter adhiberi ad sonos generandos Pomacentridarumque sceleton ad hunc usum specialiter esse adaptatum.
________
*Actinicola , -ae m. (sc. piscis): Quod nomen valet (piscem) in animalibus actiniariis (Angl. sea anemones, ordo zoologicus Actiniaria) habitantem. Sic ichtyologi appellant subgenus piscium marinorum, de quibus agitur in hac relatione (Angl. clown fishes). Sed revera idem nomen subgeneris quadrat ad totum genus, cui nomen est Amphípriôn, Amphipríŏnis m. (Angl. anemone fishes). Verisimile est hoc nomen ichtyologicum duci a verbis Graecis, quae sunt αμφι „utrimque" et πρίων, G.sg. πρίονος m. „serra", propter lineamenta utrimque serrata. - arcus hyâlis - Theod. Zungenbeinbogen. - cingulum membrî thôrâcicî - Theod. Schultergürtel.
Hanc relationem d.18.m.Maii a.2007 h.12.29 in periodico interretiali „Spiegel online" editam e Theodisco sermone in Latinum convertit Nicolaus Groß praeceptor Sedis interretialis domûsque editoriae, quae appellatur LEO LATINUS: http://www.leolatinus.com/
http://de.wikipedia.org/wiki/Clownfische
Actinicolae
e Wikipediâ, encyclopaediâ liberâ
|
Amphiprion subg. Actinicola percula
Hierarchia systematica
subclassis: Teleostei
ordo: Perciformes
familia: Pomacentridae
subfamilia: Amphiprioninae
genus: Amphiprion
subgenus: Actinicola
Synonyma nominis scientificae
Amphiprion percula Lacepède 1802 (nomen comprobatum)
synonyma: Actinicola percula Lacepède 1802 = Amphiprion tunicatus Cuvier 1830
= Lutjanus percula Lacepède 1802 .
Species
Amphiprion subg. Actinicola percula
Amphiprion subg. Actinicola ocellaris
|
Amphiprion subg. Actinicola percula vivit ad litus Borealis Terrae Reginalis*, ad Neo-Guineae litus boreale necnon in coralliêtîs** Melanesiae (Novae Britanniae, Novae Hiberniae, Insularum Salomonearum, Vanuatu). Hae bestiae sunt lucidi coloris arancei, tribus virgis albis, quarum media est porro sinuata. Contra ac in Amphiprione subg. Actinicolâ ocellari virgae huius speciei sunt margine nigro. Margines autem nigri sunt variae latitudinis et interdum unus transit in alterum. Amphiprion subg. Actinicola percula est altiore pinnâ dorsali anteriore quam species eidem affinis, aculeis pinnae dorsalis est novem vel decem.
Amphiprion subg. Actinicola ocellaris vivit in coralliêtîs Asiae austro-orientalis, in occidente usque ad Andamanes et Nicobares, in septentrione usque ad Insulas Ryukyu, in meridie usque ad litus Australiae boreo-occidentalis. Regiones, ubi habitant Actinicolarum species ocellaris et percula, una ab alterâ sunt disiunctae. Actinicolae ocellares sunt lucido colore arancio, tribus virgis albis. Pinna eorum dorsalis aculeis est decem vel undecim.
Prope Darwiniam in Australiâ Boreali sitam vivit varietas speciei ocellaris melanistica, quae est colore nigro.
Actinicolae longitudine sunt octo ferê centimetrorum.
Symbiosis
In coralliêto actinicolae vivunt symbioticê cum animalibus actiniariis***. Eadem animalia actinicolas tentaculis suis cnîdineîs sive urtîceîs**** a raptoribus tutantur. Rursus etiam actinicolae animalia actiniaria tutantur a raptoribus, quales sunt pisces Chaetodontidae et Monacanthidae. Actinicolae ipsi se nutriunt cancrulis et planctone - eorum partes residuae gratae sunt actiniariis, quorum tentaculis obtecti actinicolae comedunt. A cellulis actiniariorum cnîdineîs idem piscis se servat strato quodam mucoso, quo efficitur, ne animal actiniarium actinicolam consideret praedam.
Amphiprion subg. Actinicola percula per symbiosin vivit cum Heteractide crispâ aut Heteractide magnificâ aut Stichodactylâ gigantêâ.
Amphiprion subg. Actinicola ocellaris per symbiosin vivit cum Heteractide magnificâ aut Stichodactylâ gigantêâ aut Stichodactylâ mertensii.
Actinicolae quomodo colantur in aquario.
Actinicolae libenter coluntur in aquariis aquae marinae. Eidem cum vivant artê cum animalibus actiniariis coniuncti, non tanto spatii egent quanto multi alii pisces marini. Itaque par actinicolarum iam potest coli in aquario ducentarum litrarum capaci. Sicut alia animalia marina actinicolae aliique amphipriones non possunt coli bono cum successu nisi magnâ cum scientiâ speciali magnisque cum sumptibus. Cum hôc tempore in more sunt aquaria, quibus insunt coralliêta quae vocantur ‚pura', i.e. ab animalibus actiniariis corallia ‚cnidizantibus' (ut ita dicamus) libera, actinicolae saepe coluntur sine sociis symbioticis sibi necessariis. Si ita fit, pisces in locum actinarii socium sibi supponunt aliquem Alcyoniidam aut aliud corallium. At talis actinicolarum cultura, cum non sit naturalis, est omnino respuenda.
Actinicolae referendi sunt inter paucos pisces marinos, quorum proles in aquario potest propagari. Itaque eorundem stirps in magnis piscium seminariis propagatur ab aquarianis professionalibus.
Cetera
Actinicolae pisces a.2003 in claritudinem pervenerunt cinemate animato, c.t. „Finding Nemo". Cuius cinematis protagonistae sunt pisces actinicolae. Itaque aquariani mercatores aquaria, quae non apta sunt nisi ad aquam dulcem, praebuerunt sub nomine „aquariorum Nemonis". Scilicet istaec oblatio mercatoria sit respuenda, ut observetur bestiarum tutela.
______
*Terra Rêgînâlis - Angl. Queensland, i.e. quaedam Australiae civitas foederalis. Vocabulum „reginalis,-e" invenitur apud René Hoven, Lexique de la Prose Latine de la Renaissance, Leiden/New York/Köln (E.J.Brill) 1994, p.307. **coralliêtum,-î n. - Angl. coral reef; Theod. Korallenriff. Sic appello ingentem compagem, quae constat e sceletis coralliorum. Neologismum composui e verbo, q.e. corallium,-ii n. et suffixum -êtum, -î n. (cfr dûmêtum, sepulchrêtum, buxêtum, olivêtum, rosêtum e.al.), quod significat locum, ubi res aliqua abundat. Idem suffixum latê patet in phytosociologiâ (e.g. Fâgêtum nûdum, Dauco-Arrhenatherêtum). Omnium coralliêtôrum illustrissimum est illud Australianum, quod refertur inter septem miracula naturae mundana: Great Barrier Reef. - ***animal actîniârium - Angl. sea anemone, ordo zoologicus: Actiniaria. - ****cnîdineus,-ea,-eum sive urtîceus,-ea,-um - Angl. nettle//, belonging to nettles; Theod. Nessel//. Apud Aristotelem (HA 5,1,p.548a13) et Plinium (nat.32,102; 145) nomina, q.s. cnîde et urtîca ambo significant et herbam terrestrem et bestiam marinam venenosam.
Hanc symbolam Wikipediae Theodiscae encyclopaediae interretialis d.19.m.Maii a.2007 inventam e Theodisco sermone in Latinum convertit Nicolaus Groß praeceptor Sedis interretialis domûsque editoriae, quae appellatur LEO LATINUS: http://www.leolatinus.com/
Scripsit Nicolaus Gross
|
