OCCIDENS ET BIRMA: Coram junta cum carota?

Tibeto omisso - quo demum saeculo XIII, tempore Mongolae dynastiae Yuan, "Seres" potiti sunt - putare possumus Sinas eisdem liminibus continentilibus teneri, sicut ante duo milia annorum solebant. Tunc, tempore dynastiae Han, Terra Media in occidente usque convallem Ferganam in Via Bombycea extendebat, ad septentrionem usque ad silvam taigam necnon Coreanam paenisulam, ad meridiem autem usque ad hodiernas Indosinas. His in tribus locis regimen Pecchiniense etiam hodie praesidia quasi tenet: infrastructuram petrogasificam Kazachstaniae sibi subiciens (hic certe cum societate Russica Gazprom mox eis aemulandum erit); dictaturam surrealisticam Kim Dzong-Il in Corea Septentrionali protegens necnon in meridionali Asiae chartae parte maecenatis regiminis militaris Birmae partem agens. Quae junta Birmam iam a 45 annis regit, flocci faciens reclamationes terrarum occidentalium, reditum legitimi regiminis poscentium.

Nuper, alio ramo expansionis sui fretis - scilicet "colonialismo humanae faciei", quo venas olei, gasi necnon metallorum Africanorum exquirere conantur - Pecchiniensibus contigit convincere regimen Rei Publicae Africae Meridionalis, ut contra resolutionem Consilii Securitatis ONU suffragarentur (est illa enim membrum temporale Consilii), qua resolutione junta Birmana castigetur. Inopinate, praeter Sinas aliud membrum sempiternum Consilii Securitatis resolutionem vetuit - Russia scilicet, cuius societati petroleo petrogasioque explorandis Zarubezneft’ eodem ipso die a regimine Birmanensi concessum erat, ut in ora maritima huius terrae alimenta ignis quaerat. Nonnullis diebus post etiam Sinienses bene meritum praemium - nova scilicet contracta explorandi negotiationi China’s National Petroleum Corp. data - acceperunt. Memorandum hic fortasse est, alium membrum temporale Consilii Securitatis ONU, quem quoque multa vincula oeconomica cum Birma iungunt, Indoniesiam scilicet, heroice a suffragio abstinuisse.

Birma membrum associationis cooperationis oeconomicae terrarum Asiae Meridionalis et Occidentalis ASEAN (quae associatio a duobus annis "amicitia officiali" Sinensium fruitur) factum est, secundum principium huius gregis: associandum nobis sit oeconomice, dum quisque suum ordinem politicum non turbatus tenet. Itaque sanctiones oeconomicae terrarum occidentalium contra Birmam minime valere videntur: ex sex miliardis dollarium pecuniae peregrinae in oeconomia Birmana ultimo anno collocatae pars leonina sunt expensa Thaiorum (amicorum ergo in regione maximorum terrarum occidentalium). Cavere ne nimis irritet regimen Rangunense ipsa India - democratia maxima mundi - debet, nam non solum methanium (petrogasium) pipa a Birma ducit, sed etiam, quod multo ei maioris momenti est, cum Rangunensibus tacite collaborat in bellatoribus clandestinis gentium in montaneo limine ambarum terrarum habitantium continendis.

Memorandum hic est quoque Birmam maximum importatorem armarum a Seribus confectarum esse necnon oleiductum mox struendum fore trans hanc terram, quo petroleum Proximi Orientis trahi poterit e Sinu Bengalensi in provinciam Sericam Yunnan, quae via multo brevior ac tutior est, quam navibus per fretum Malacca.

Rebus ita stantibus, contra scilicet rationes si tantum oeconomicas omnium vicinorum Birmae necnon Russiae, Occidens – putat Stanley A. Weiss e pollente Vasingtoniae societate "Business Executives for National Security", cuius opinio de hac re ab actis diurnis „International Herald Tribune” die 9 Martio divulgata est – debet a strategia baculi ad strategiam carotae coram regimine Birmano transgredi, promittens Rangunensibus gradualem depositionem sanctionum pro graduali reintroductione libertatum (incipiens a liberando captivos politicos, imprimis praemio Nobeliano donatam dominam Aung San Suu Kyi, cuius photographema supra, lector, invenies). Talis erat, mutatis mutandis, ultimos nonnullos annos strategia politica Occidentis coram Corea Septentrionali, quae terra multo magis quam Birma minatur stabilitati Extremi Orientis necnon totius orbis terrarum. Sicut in casu negotiationum cum Pheniano, ita hic –monet Weiss - fieri uno die poterit, ut errare nos consipiciamus; pro certo tamen videtur nos pristina via gradientes nihil impetraturos.

Scripsit Nanompouphos