De immigrantium condicione miserrima indaganda an accusanda

Terra Italica, haud secus ac tota regio occidentalis, videtur a temporibus remotis ut Hesperia, ubi arbores fructus perennes dant. At, antequam ad Hesperiam pervenitur, Charybdes, quae celata in insidiis subsidit, praedas vorat. Infeliciter spes exitum quaesitum non invenit et, ut siren fallax, in mortem certam victimas inducit.

Immigrantibus non notae sunt pro dolor condiciones oeconomicae huius regionis, ubi munera et onera magis magisque desunt.

Et res sunt tales, ut ii non opera et munera dantibus sed crimina et scelera instruentibus plerumque misere subiciantur. Ita satis nobis est cogitare de feminarum vel adulescentium condicionibus, cum non eorum voluntate sed aliena vi ad nefanda agenda (prostitutionem, drogam, et aliud huius generis) ducuntur.

Cottidie actus diurnarii nihil aliud maxime referunt nisi nuntia de immigratione semper incumbente ex Europa Orientali vicesima tertia pars individuorum prae centesima), ex Africa septentrionali (decima octava pars prae centesima), ex Europa Occidentali (decima sexta pars prae centesima), ex Africa Subsahariana (undecima pars prae centesima), ex America Latina (nona pars prae centesima), ex America Septentrionali (quinta pars prae centesima). Ab auloedis fraudolentis allecti (sicut in fabula), navigia sordida ascendunt et, itinere per maria ignota et luctuosa peracto doloribus angoribusque maximis, ad ripas nostras tandem devehuntur.

Multiplices sunt rationes quae immigrantes ad “spei itinerarium” impendendum impellunt: casus belli, operum inopia, incitamentum hesperidicum (adyectivus hic Somnium Scipionis indicat).

Non novus est status immigrationis, qui a temporibus antiquis inclinavit gentes ad novam condicionem cupiendam et qui mutationem loci, ubi immigrantes se collocaverant, plus minusve determinavit. Phaenomenum hoc, igitur, non dissimile est ac motus perennis cui gentes subiciuntur ad sortem provocandam, pericula abeumda, mortem oppetendam. Hodie transmigratio appellatur “ clandestina”, quo adiectivo miseri heroes destinati putantur ad vitam furtivam et celatam, tamquam latrones et scelesti. Nam vivunt tacite et clam se agunt, alieni et separati a consortio humano, quod eos spernit vel servos aestimat.

Institutionum Internationalium Sedes (ONU) sexagies milia immigrantium affert computationem, qui veniunt plerumque e regionibus pauperibus. In maxima difficultate, tamen, est Europa, quae ad se deciens centena milium immigrantium accipere conatur. Infeliciter nescimus revera quibus causis vel impedimentis (ii quibus tribuenda sint ignorantia et cecitas hac indagatione persequendi sunt) hi miserrimi in mortem incidunt cum ad nostras civitates se contendunt. Ita, verbi gratia, tricies milia migrantium, ubi includuntur septingenti pueri, naufragium fecerunt Mediterraneum in mare haud multo ante.

Libera certissime vult esse inclinatio Europaea ad miseros accipiendos, et valdissime humana. At inclinatio non sufficit; viae, strcturae, modi quaestionem difficilem solventes una cum omnibus nationibus providendi sunt. Sed vera – ut dicitur – rerum solutio in radicibus stat: condiciones quae miseriam et paupertatem determinant in

loco corrigendae sunt eis qui, cum aliter cives suos ad fugam impellant fortunam quaerentes, eosdem contra retinere deberent ratione politica et sociali (incremento terrae cultus novis actibus serendi vacandum est, nationibus oeconomia provecta adiuvantibus).

Sed hoc potest evenire ubi non imperant mali rei duces publicae, qui, ut his diebus videmus, efficiunt, ut cives inertes patriam relinquant et ad aliam regionem confugiant. Et dum pila et globi incendiaria cadunt caedem gentium maximam perficientia, nationes belligerantes, cui finis est bellum, nugis litigant vel phantasmata quaerunt (quia hodie phantasma universale factum est quod iam fama terrorem incutit).

Altera ex parte nationibus contingit quod hominibus singulis evenit: ut eorum singularitatem defendant construere fortificationes, moenia, turres incipiunt. Non solum maria protegenda sunt custodibus militaribus qui aditus portus et viciniora diligenter custodiunt; sed etiam praecipue urbes cum in hortos conclusos miserrimos profugos asylum benigne quaerentes inducant vel potius ad pristium locum vi reducantur qui fugerunt ratione aliena a causis politicis.

Oportet a nobis petamus curnam decies centena milia euronorum tribuantur

regionibus miserrimos accipientibus, quando necesse esset impedire duces malos quominus fugam civium incitent.

Nationes quae religionem civilem colunt (secundum Johannem Baptistam Vicum) non iam pati partem orbis bello continuo affectam, quia est pars orbis orientalis proxima a nobis affecta mala voluntate ducum qui detorquent finem religiosum ad usum suum.

Cur hoc evenit in simili orbis parte?

Estne huius rei causa interior vel potius exterior? Id est: suntne qui adminicula secreta offerunt scelestis ut bella, migrationes, famem, mortem, caedem, servitutem suscitent?

Hae sunt quaestiones ingentes quas civis quique religiosus (secundum Vicum) debet facere suas. Quia verum punctum dolens est hoc: cur nationes civiles similia scelere permittunt? Libellus est philosopho maximo cui Ratio vexillum fuit (Kant), in quo dicit bellum faciendum esse sola ratione pacifica. Intelligentibus pauca.

Scripsit Johannes Teresi