EPHRAEM SYRVS

Christianorum in Interfluuio (Mesopotamia, hodierna Iraquia) primordia oriuntur ex ipso die Quinquagesimo (Pentêkostế) post resurrectionem Domini, quo multi Iudaei ex dispersione inter nationes, sermonem Hebraicum nescientes, ualde mirabantur se Petrum aliosque apostolos audire linguâ suâ praedicantes. Inter illos erant "ei, qui habitabant Interfluuium" (Act. 2, 9).

In terra illa limitima imperii Romani fides Christiana cito ac uiuide propagata est adeo, ut mox conderetur ueri nominis schola teologica. Traditum est illic praedicauisse Thomam apostolum, prius quam se conferret in Indiam, deinde uero Addam, unum e septuaginta discipulis Domini, denique Thomae discipulos Aggam et Marim.

Schola illa uiguit prius Nissibi, postea uero Edessae. Splendorem peculiarem obtinuit a monacho diaconoque Ephraemo. Qui natus est circa annum trecentesimum sextum (306) et Christiane educatus in urbe Nissibi (hodie Nusaybin in Turcia) sub patrocinio episcopi Iacobi, cum adhuc illae partes pertinerent ad imperium Romanum.

Cum tamen post cladem Iulianeam, anno trecentesimo sexagesimo tertio (363), terra illa occupata esset a Persis, Ephraem transiti paulo ad occidentem uersus et mansit in urbe Emessa, ubi scholam condidit theologicam exemplo studii Nissibeni.

Admirabatur quidem monachos solitarios, sed ipse uixit monachus in populo, officia exercens pastoralia. Hac in linea locantur eius opera teologica, quibus imprimis uoluit conferre ad rectam fidem roborandam in populo.

Anno circiter trecentesimo septuagesimo Ephraem propinquam uisit Cappadociam, ubi salutare potuit Basilium Caesariensem, sed etiam – quod est permagni ponderis – contulit se Alexandriam, ut cognosceret fortissimum illum uirum Athanasium. Anno trecentesimo septuagesimo secundo (372) Edessam reuersus est, sed anno post Deo reddidit animam die nono mensis Iunii.

Scripsit Fr. Benedictus Huculak OFM