IOANNA VALESIA

Francorum regis Ludouici XI et Carlottae Sabaudianae filia nomine Ioanna Valesia (de Valois) nata est manca anno millesimo quadringentesimo sexagesimo quarto (1464). Rex, qui filium exspectauerat masculum, illâ natâ laetus non erat ideo, quod filiam obtinuit, sed etiam quod haec erat manca ac debilis. Duro motus animo ne uoluit quidem, ut filia maneret in palatio regali, sed eam infantem uiginti sex dierum tradidit consanguineis.

Ioanna, qui ab illis non amabatur, quin etiam despiciebatur, iam puella aerumnas suas patiebatur mirabili cum constantia, et quidem ita, ut quo magis abiceretur ab hominibus, eo pressius adhaereret Deo et Mariae Virgini. Re uera tenerrimam coluit deuotionem erga Beatam Virginem, quam sibi elegerat patronam et matrem.

Tantum duodecim annos nata, iuxta consuetudines illius temporis, ob rationes politicas sponsa data est Ludouico principi Aurelianensi (d’Orléan), quocum uixit annos uiginti duos. Eximia bonitate rependebat mariti mobilitates animi, sed imprimis continuam alienationem et contemptionem a parte illius.

Carolo VIII Franciae regis mortuo coronatus est Ioannae coniunx Ludouicus, qui fuerat candidatus unicus. Ille tamen loco gratitudinis erga uxorem regis filiam, propter quam potert esse regni candidatus, mox instruxit processum iuridicum, quo nullum declararetur suum matrimonium cum Ioanna, ideo quod suum uinculum cum illa non fuisset uoluntarium.

Sententiam consecutus sibi fauorabilem nouus rex putauit Ioannem remunerandam esse paruo ducatu nomine Berry. Illa uero, terrenis iam liberata sollicitudinibus, perlibenter tota dicauit se uitae sipituali, quam semper in deliciis habuerat, et operibus misericordiae, curam habens de mancis, aegrotis, derelictis.

Illo fere tempore, anno millesimo quingentesimo secundo (1502) claustralem condidit ordinem Annuntiationis, in quo sorores imitarentur uirtutes Mariae Virginis. Ante mortem, quam obiit tribus annis postea, Ioanna quandam habuit consolationem a parte sui mariti regis, nam ille decreuit Annuntiatinas protegere peculiari suo patrocinio.

Scripsit Fr. Benedictus Huculak OFM